Η προέλευση του ονόματος "Μπαφομέτ" δεν είναι σαφής. Είναι πιθανότατα παραλλαγή της λέξης "bafometz", που σημαίνει "αυτός που έχει ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες" στα μεσαιωνικά Γαλλικά. Άλλοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι είναι παραφθορά του "Mohamet" (Μωάμεθ), αλλά ο πρώτος ορισμός είναι πολύ πιο κοντά στην αλήθεια. Ο Μπαφομέτ έχει τις ρίζες του στον "Τράγο της Μένδητος". Ο Μπαφομέτ ήταν επίσης ένα από τα ψευδώνυμα του Aleister Crowley. Ο Μπαφομέτ έχει ονομαστεί "Τράγος της Μένδητος" και "Μαύρος Τράγος".

Ο τράγος είναι αρχαίο σύμβολο της γονιμότητας και του Μεγάλου Έργου, το οποίο είναι αποτέλεσμα της υπερεπαρκούς ενέργειας κουνταλίνι. Η πνευματική αλχημεία είναι της Αρχαίας Αιγύπτου και αποτελεί τον δρόμο προς την Θέωση. Αυτό ακριβώς είναι η ολοκλήρωση του έργου του Δημιουργού Θεού μας Σατανά.

Η πιο γνωστή ιστορική μαρτυρία για τον Μπαφομέτ είναι των Ναϊτών Ιπποτών. Ο Μπαφομέτ πιστευόταν την εποχή των Ναϊτών ότι ήταν είδωλο, όντας συνήθως ανθρώπινο κρανίο, βαλσαμωμένο κεφάλι νεκρού, μεταλλικό ή ξύλινο κεφάλι με σγουρά μαύρα μαλλιά, ή ακόμη και μαύρη γάτα μερικές φορές. Το είδωλο αυτό λέγεται ότι λατρευόταν από τους Ναΐτες Ιππότες προς το τέλος τους, ως πηγή γονιμότητας και πλούτου. Οι Ναΐτες Ιππότες, γνωστοί και ως "φτωχοί ιππότες του Χριστού", ιδρύθηκαν το 1118 από τον Ούγο ντε Παιν της Καμπανίας της Γαλλίας.

Το τάγμα ξεκίνησε με εννέα ή έντεκα άνδρες που στάλθηκαν στους "Αγίους Τόπους" για να σκάψουν κάτω από τον "Ναό του Σολομώντα" για διάφορες πλούσιες Ευρωπαϊκές οικογένειες που διεκδικούσαν διάφορα αντικείμενα που είχαν θαφτεί εκεί, πριν καταστραφεί το 70 Κ.Ε.. Το τάγμα ορκίστηκε υπέρ του ασκητισμού, της αγαμίας, της αφοσίωσης στην Καθολική Εκκλησία και της φτώχειας. Απαγορευόταν η κατοχή οποιασδήποτε προσωπικής περιουσίας. Κάθε πλούτος που αποκτούσε το τάγμα έπρεπε να μοιράζεται από κοινού. Κατά την ανασκαφή κάτω από τον ναό, οι ιππότες ανακάλυψαν χρυσό και αρχαία κειμήλια, καθώς και πολλούς παπύρους.

Λίγο αργότερα, υπέροχοι καθεδρικοί ναοί και άλλα κτίσματα γέμισαν όλην την Ευρώπη. Οι περισσότεροι Γοτθικοί Δαίμονες διακρίνονται για τις αρχιτεκτονικές τους γνώσεις και υπάρχουν θρύλοι που ισχυρίζονται ότι πολλές γέφυρες και άλλα κτίσματα στην Ευρώπη χτίστηκαν από τον Σατανά και τους Δαίμονές του.²

Η αληθινή έννοια του "Ναού του Σολομώντα" είναι ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ. Οι λέξεις "Σολ", "Ωμ" και "Ον" σημαίνουν όλες "Ήλιος". "Σολ" στα Λατινικά, "Ωμ" στα Ινδικά και "Ον" στα Αιγυπτιακά. Το Λατινικό "Σολ" μοιάζει με την Αγγλική λέξη "soul" (ψυχή). Δεν υπήρξε ποτέ ο "Βασιλιάς Σολομώντας".

Οι Ναΐτες διορίστηκαν τελικά προστάτες των "Αγίων Τόπων" κατά των Μουσουλμάνων κατά την διάρκεια των Σταυροφοριών. Το τάγμα αυξήθηκε σε χιλιάδες και οργανώθηκαν ομάδες σε όλη την Ευρώπη, αλλά η Γαλλία παρέμεινε το προπύργιό τους.

Στην σφραγίδα των Ναϊτών, απεικονίζονται δύο άντρες να ιππεύουν ένα μόνο άλογο, καθώς δεν είχαν αρχικά την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν από ένα άλογο ο καθένας. Κατά την διάρκεια των ταξιδιών τους στην Μέση Ανατολή, συνάντησαν πολλούς διαφορετικούς λαούς. Είναι πιθανό να έμαθαν για τον τράγο της Μένδητος, καθώς οι μουσουλμάνοι διατηρούσαν αρχεία και είχαν γνώση της ιστορίας της Αρχαίας Αιγύπτου.

Οι Ναΐτες αυξήθηκαν και απέκτησαν πλούτο, φτάνοντας στο απόγειό τους τον 14ο αιώνα. Ο τερματισμός των Σταυροφοριών δεν επηρέασε καθόλου το τάγμα, καθώς είχαν την ευκαιρία να ταξιδέψουν και να ασχοληθούν με το εμπόριο και τον δανεισμό χρημάτων. Σε περιόδους εκεχειρίας, δημιουργούσαν επικερδείς επιχειρηματικές σχέσεις με τους Άραβες. Το τάγμα συσσώρευσε τεράστιο πλούτο και δύναμη. Εν τέλει, έπεσαν θύματα τόσο της άπληστης Καθολικής Εκκλησίας, που είχε μάθει για τις απαγορευμένες γνώσεις τους, όσο και του βασιλιά Φίλιππου Δ' της Γαλλίας, ο οποίος λέγεται ότι χρωστούσε στο τάγμα ένα σημαντικό ποσό.

*Μετά από έρευνα, κατέληξα ότι ο πραγματικός λόγος που το τάγμα των Ναϊτών διώχθηκε από την Καθολική Εκκλησία, ήταν λόγω των απόκρυφων γνώσεων και της δύναμης που απέκτησαν από τις ανασκαφές κάτω από τον Θόλο του Βράχου. Αυτή η δύναμη τους έφερε τεράστιο πλούτο, όπως θα έπρεπε να γίνει για όσους την κατέχουν και ξέρουν να την χρησιμοποιούν.

Ο Φίλιππος Δ' της Γαλλίας σχεδίαζε μαζί με τον Πάπα Κλήμη Ε' να καταστρέψει το τάγμα. Στις 13 Οκτωβρίου 1307, ο Φίλιππος Δ' διέταξε την σύλληψη του Μεγάλου Μαγίστρου Ζακ ντε Μολαί και άλλων 140 ιπποτών. Ακολούθησαν κι άλλες συλλήψεις σε όλην την Γαλλία.

Οι Ναΐτες υποβλήθηκαν σε μαζικά βασανιστήρια. Η Καθολική Εκκλησία με τους ιεροεξεταστές της, τους κατηγόρησε για λατρεία του Διαβόλου, βλασφημία, σοδομισμό και ειδωλολατρία. Υπήρχε μυστικότητα γύρω από τις συναντήσεις τους και διαδόθηκαν άγριες φήμες σχετικά με παράξενες τελετουργίες μύησης, γεγονός που έθρεψε την δημόσια καχυποψία για το τάγμα. Έχοντας υποστεί βασανιστήρια, τα μέλη του τάγματος "παραδέχτηκαν" ότι απαρνήθηκαν τον χριστό, ότι έφτυναν, ποδοπατούσαν και ουρούσαν πάνω στον σταυρό, ότι συνευρίσκονταν με Δαίμονες, ότι επιδίδονταν σε "σεξουαλική διαστροφή" και ότι λάτρευαν το είδωλο του Μπαφομέτ. Πολλοί από τους Ναΐτες κάηκαν στην πυρά και δολοφονήθηκαν από την Ιερά Εξέταση, με πιο γνωστό τον Μεγάλο Μάγιστρο Ζακ ντε Μολαί. Αφού φυλακίστηκε και υπέστη βασανιστήρια επί επτά χρόνια, κάηκε ζωντανός στην πυρά.

Η Ιερά Σινδόνη αποτελείται από το αίμα και τα σωματικά υγρά του Ζακ ντε Μολαί, ενόσω ήταν ξαπλωμένος σε ένα μαλακό κρεβάτι με πούπουλα για να αναρρώσει για περαιτέρω βασανιστήρια από τους καθολικούς ιεροεξεταστές. Με προσεκτική εξέταση, είναι προφανές, δεδομένης της θέσης του σώματος, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πρόκειται για τον χριστό.

Η σινδόνη επιθεωρήθηκε επίσης από διάφορους μελετητές, οι οποίοι απέδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας, βάσει του υλικού και των συστατικών της, ότι το αντικείμενο δεν υπήρχε πριν τον 12ο αιώνα. Η Καθολική Εκκλησία συνεχίζει να εξαπατά τους ανθρώπους μέχρι και σήμερα.

Παρόμοιο παράδειγμα αποτελεί το Ιράκ. Αυτά που μας έμαθαν να πιστεύουμε στο μάθημα της ιστορίας, δεν είναι απαραίτητα η αλήθεια. Τα αρχαία λείψανα και η αρχιτεκτονική μιλούν από μόνα τους. Επιπλέον, η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Πάντα υπάρχουν δύο πλευρές σε κάθε ιστορία. Τις περισσότερες φορές ακούγεται μόνο η μία πλευρά, μαζί με μερικές "επιτρεπτές" απόψεις.

Όπως με το ψέμα της "Ιεράς Σινδόνης", πολλές απεικονίσεις των αρχαίων Θεών έχουν θεωρηθεί απεικονίσεις του χριστού, για παράδειγμα ο Απόλλωνας στην εικόνα στα αριστερά (έχει 7 ηλιαχτίδες, καθώς το 7 είναι ο αριθμός του Απόλλωνα). Αυτό δεν διαφέρει και πολύ από τον εκχριστιανισμό των Παγανιστικών εορτών. Το "πάσχα" (της Αστάρτης), τα "χριστούγεννα" (Χειμερινό Ηλιοστάσιο) και άλλες γιορτές, είναι κλεμμένες από τις αρχαίες θρησκείες. Πριν δολοφονηθεί στην πυρά, ο ντε Μολαί καταράστηκε τον Πάπα και τον βασιλιά και προέβλεψε τον θάνατο και των δύο μέσα στο έτος. Προέβλεψε σωστά.

Ο Μπαφομέτ εξελίχθηκε μέσα στους αιώνες. Η πιο γνωστή αναπαράσταση του Μπαφομέτ είναι το σχέδιο του Αλφόνσου Λουδοβίκου Κονστάντ (με το ψευδώνυμο Ελιφάς Λευί), Γάλλου μάγου του 19ου αιώνα. Το σχέδιο ονομάζεται "Μπαφομέτ της Μένδητος". Ο Λευί συνδύασε τις εικόνες της κάρτας Ταρώ του Διαβόλου και του τράγου που λατρευόταν στην Μένδητα της Αρχαίας Αιγύπτου. Δεν είναι σαφές αν οι γυναίκες της Αρχαίας Αιγύπτου συνευρίσκονταν με τον τράγο κατά την διάρκεια θρησκευτικών τελετών για γονιμότητα, αλλά η Καθολική Εκκλησία ισχυρίστηκε ακριβώς αυτό. Από εκεί πιθανόν να προήλθε η ιδέα ότι ο Διάβολος συνευρίσκονταν με τις μάγισσές του.

Ο Μπαφομέτ του Λευί μοιάζει πολύ με τον Αιγυπτιακό Ακενατόν, ο οποίος είναι ταυτόχρονα άντρας και γυναίκα (έχει και αρσενικά και θηλυκά χαρακτηριστικά, καθώς και φιδίσια στο πρόσωπο, τα οποία συμβολίζουν το φίδι κουνταλίνι). Η απεικόνισή του ως Ερμαφρόδιτο, συμβολίζει την συγχώνευση της αρσενικής και της θηλυκής πτυχής της ψυχής, της ίντα και της πινγκάλα, την Θέωση. Ο "μονοθεϊσμός" είναι επίσης αλληγορία, καθώς οι "Θεοί" σημαίνουν "τσάκρα" σε πολλές αρχαίες γραφές. Όταν κάποιος εργάζεται για να πετύχει το Μέγα έργο, τα τσάκρα μεταμορφώνονται και ενώνονται σε χρυσό. Η γιόγκα είναι κλάδος της αλχημείας και η λέξη "γιόγκα" σημαίνει "ένωση". Εννοείται η ενοποίηση της ψυχής. Η απεικόνιση του Μπαφομέτ από τον Λευί, αντιπροσωπεύει την δυαδική φύση της ζωής. Γυναικεία στήθη και πέος, το ένα χέρι αρσενικό και το άλλο θηλυκό, το ένα χέρι δείχνει προς τα πάνω και το άλλο προς τα κάτω, όπως υπαγορεύει η Ερμητική αρχή του "Όπως πάνω, έτσι και κάτω".

Η εικόνα συνέχισε να εξελίσσεται. Ο Αντόν ΛαΒέι εντόπισε μια εικονογράφηση στο βιβλίο "A Pictorial History of Magic and the Supernatural" του Maurice Bessy. Αυτό ήταν το πρώτο γνωστό δημοσιευμένο έργο όπου η πεντάλφα με κεφάλι τράγου περιβαλλόταν από δύο κύκλους και περιελάμβανε τα εβραϊκά γράμματα που έγραφαν "Λεβιάθαν". Τα ονόματα "Σαμαήλ" και "Λίλιθ" περιλαμβάνονταν επίσης σε αυτήν την απεικόνιση. Ο "Λεβιάθαν", επίσης γνωστός ως "Κθούλου", αποτελεί βλάσφημο όνομα για το φίδι κουνταλίνι.

Ο Αντόν ΛαΒέι κατήργησε τον "Σαμαήλ" και την Λίλιθ από το σύμβολο και το έκανε λογότυπο της Εκκλησίας του Σατανά το 1967. Λόγω των εβραϊκών γραμμάτων και των κύκλων, που είναι άκρως προσβλητικά για τον Σατανά και τους Δαίμονές του, η Χαρά του Σατανά τα αφαίρεσε και τα αντικατέστησε με σφηνοειδή γραφή που γράφει "Σατανάς".

Το ζώδιο του Αιγόκερω, που με σύμβολο τον τράγο, αντιπροσωπεύει τον χειμερινό Ήλιο που ξαναγεννιέται καθώς οι μέρες μεγαλώνουν. Ο τράγος είναι ένα από τα ιερά ζώα του Σατανά. Τον πέμπτο αιώνα π.Κ.Ε., ο Ηρόδοτος ανέφερε ότι ο λαός της Μένδητος στο Δέλτα του Νείλου τιμούσε όλες τις κατσίκες, ιδιαίτερα τις αρσενικές. Για τους Έλληνες και τους Ρωμαίους, ο τράγος αντιπροσώπευε την αρρενωπότητα. Οι τράγοι διακρίνονται για την λαγνεία τους. Η πόλη της Μένδητος έφθασε στο πολιτιστικό της απόγειο, όταν άρχιζε να λατρεύεται ο Πάνας, γνωστός ως "Σάτυρος". Οι Σάτυροι είχαν κέρατα, πόδια, οπλές και γένια τράγου. Το σύμβολο του Πάνα ήταν το πέος και τον επικαλούνταν για γονιμότητα των κοπαδιών, ή για προσοδοφόρο κυνήγι. Φρόντιζε τα κοπάδια και χόρευε μέσα στα δάση, παίζοντας το Παμφλάουτο, το οποίο ο ίδιος εφηύρε. Ως λάγνος αρχηγός των Σατύρων, κυνηγούσε τις Νύμφες.