Η ηγεσία του Τρίτου Ράιχ εργαζόταν αμείλικτα για να εξαφανίσει τον Χριστιανισμό και, όπως θα δούμε, είχε μακροπρόθεσμα σχέδια όχι μόνο για την εξάλειψη του Χριστιανισμού, αλλά και για την αντικατάστασή του με την Αρχαία Παγανιστική θρησκεία. Αυτό το άρθρο αποδεικνύει ακριβώς αυτό.

Τα έγγραφα που δημοσίευσε η Rutgers Journal τα λένε όλα:

ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

Κλάδος Έρευνας και Ανάλυσης
Ε & Α αριθ. 3114.4
ΤΟ ΑΠΩΤΕΡΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΝΑΖΙ
Παράρτημα 4: Οι Διωγμοί κατά των Χριστιανικών Εκκλησιών
Περιγραφή: Η μελέτη αυτή περιγράφει, με ενδεικτικά πραγματικά στοιχεία, τους σκοπούς, τις πολιτικές και τις μεθόδους των Ναζί για τους διωγμούς των χριστιανικών εκκλησιών στην Γερμανία και την κατεχόμενη Ευρώπη.
ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ
6 Ιουλίου 1945

Τόμος: 7, Αριθμός: 11
Τίτλος: Nuremberg Project
Πηγή/Υπηρεσία χορηγίας: Rutgers Journal of Law & Religion
Σύνδεσμος: https://camlaw.rutgers.edu/publications/law-religion/nuremberg.htm
Σχόλια: 25/1/02
Θέματα: Δίκαιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Διεθνές Δίκαιο, Ιστορία Δικαίου, Πολιτική, Θρησκεία
Λέξεις-κλειδιά: Ναζισμός

Περιεχόμενα: Η Rutgers Journal of Law & Religion, που παράγεται από φοιτητές της Νομικής του Πανεπιστημίου Rutgers, έχει αρχίσει να δημοσιεύει έγγραφα από το Nuremberg Project: μια συλλογή από πρακτικά δικών, υπομνήματα και εκθέσεις από τις δίκες της Νυρεμβέργης για εγκλήματα πολέμου, τα οποία διασώθηκαν από τον William J. Donovan, βοηθό του Αμερικανού επικεφαλής εισαγγελέα στο Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο και φυλάσσονται στην Νομική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Cornell.

https://www.lawschool.cornell.edu/library/nuremberg

Τα έγγραφα έχουν σκαναριστεί από δακτυλογραφημένα κείμενα και προορίζεται να αναρτώνται ανά 6 μήνες, ενώ πρόσθετα επιστημονικά σχόλια θα δημοσιεύονται «σε συχνή βάση». Η πρώτη δόση είναι μια έκθεση του Ιουλίου του 1945 από το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών, "Το Απώτερο Σχέδιο των Ναζί: Οι Διωγμοί κατά των Χριστιανικών Εκκλησιών", με σχολιασμό από δύο Βρετανούς μελετητές σχετικά με τους διωγμούς της θρησκείας ως έγκλημα πολέμου. Η έκθεση περιγράφει τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στις εκκλησίες στην Γερμανία και στις χώρες υπό Ναζιστικό έλεγχο, τον εκφοβισμό και την απαγόρευση ορισμένων δογμάτων, καθώς και συλλήψεις και δολοφονίες κληρικών. Για το μέλλον σχεδιάζονται σύνδεσμοι με άλλους σχετικούς ιστότοπους.

"Τα εύθραυστα, δακτυλογραφημένα έγγραφα από την δεκαετία του 1940 περιγράφουν το Ναζιστικό σχέδιο με ζοφερές λεπτομέρειες", γράφει ο δημοσιογράφος του Philadelphia Inquirer, Edward Colimore: "Κατάληψη των εκκλησιών εκ των έσω, χρησιμοποιώντας συμπαθούντες του κόμματος. Απαξίωση, φυλάκιση ή δολοφονία των χριστιανών ηγετών και επανεκπαίδευση των πιστών. Δώστε τους μια νέα πίστη· στο Τρίτο Ράιχ της Γερμανίας".

Ο Χίτλερ φρόντισε η εκκλησία να είναι καλά υπό τον έλεγχό του και να υποστηρίζει τα δόγματά του. Μια ομάδα Ναζιστών ιδεολόγων που είχε διεισδύσει στις Γερμανικές εκκλησίες, χρησιμοποιούσε το κοσμικό παρατσούκλι "Γερμανοί Χριστιανοί", σχεδόν σαν να κρατούσαν τους εαυτούς τους ψηλά ως το πρότυπο με το οποίο οι συμπατριώτες τους θα έπρεπε να κρίνουν τον "αληθινό" χριστιανισμό. Δεν ήταν κάτι τέτοιο, αφού συνιστούσαν την κατάργηση ολόκληρης της Παλαιάς Διαθήκης και την προσθήκη της ύπουλης "Αρίας Παραγράφου".

Οι ιδεολόγοι επικράτησαν και οι εκκλησίες ψήφισαν στις ομολογίες τους την παράγραφο, η οποία απέκλειε από το ποιμαντορικό αξίωμα κάθε Εβραίο προσήλυτο ή παντρεμένο με Εβραίο. Οι κακώς ονομαζόμενοι Γερμανοί Χριστιανοί υποστήριξαν, σε ριζική διαφωνία με τις Γραφές, ότι οι Εβραίοι δεν μπορούσαν να σωθούν. Στόχος τους, εν ολίγοις, ήταν να υπονομεύσουν τις Γραφές και τα δόγματα υποστηρίζοντας τα πρότυπα της Ναζιστικής προπαγάνδας. Η γραμμή του κόμματος επρόκειτο να γίνει το 28^ο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, το Ευαγγέλιο κατά Αδόλφον.

"Πολλοί άνθρωποι θα πουν: "Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι προσπαθούσαν να προσηλυτίσουν τους χριστιανούς σε μια Ναζιστική φιλοσοφία"", παρατήρησε η Julie Seltzer Mandel, συντάκτρια του Προγράμματος της Νυρεμβέργης για το Rutgers Journal of Law and Religion. "Προσπαθούσαν να εξαλείψουν τον χριστιανισμό".

"Σημαντικοί ηγέτες του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος θα ήθελαν να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση (την επιρροή της εκκλησίας) με την πλήρη εξάλειψη του χριστιανισμού και την αντικατάστασή του από μια καθαρά φυλετική θρησκεία", ανέφερε ένα από τα έγγραφα που ανέδειξε το Nuremberg Project, έκθεση του Ιουλίου του 1945 της OSS (η προκάτοχος της CIA σε καιρό πολέμου των μυστικών υπηρεσιών). Η έκθεση επισημαίνει περαιτέρω την "συστηματική φύση των διώξεων" ως "την καλύτερη διαθέσιμη σήμερα απόδειξη για την ύπαρξη ενός αντιεκκλησιαστικού σχεδίου".

Η έκθεση συνεχίζει λέγοντας: "Διαφορετικά βήματα αυτού του διωγμού, όπως η εκστρατεία για την καταστολή των ομολογιακών και νεανικών οργανώσεων, η εκστρατεία κατά των ομολογιακών σχολείων, η εκστρατεία δυσφήμισης κατά του κλήρου, ξεκίνησαν την ίδια ημέρα σε ολόκληρη την επικράτεια του Ράιχ και υποστηρίχθηκαν από ολόκληρο τον καθεστωτικό τύπο, από τις συγκεντρώσεις του Ναζιστικού Κόμματος, από τους περιοδεύοντες ομιλητές του κόμματος". (1)

Αποσπάσματα από κυβερνητικά έγγραφα των ΗΠΑ (1946-47):

"Η προσοχή του δικαστηρίου καλείται στη συνέχεια στο έγγραφο 840-PS, το οποίο έχει ήδη εισαχθεί ως αποδεικτικό στοιχείο USA-355. Το Δικαστήριο θα θυμάται ότι επρόκειτο για ένα διάταγμα του Bormann της 14^ης Ιουλίου 1939, το οποίο αναφερόταν με έγκριση σε προηγούμενο διάταγμα του Bormann της 9^ης Φεβρουαρίου 1937, με το οποίο ο κατηγορούμενος Bormann όριζε ότι στο μέλλον όλα τα μέλη του Κόμματος που εισέρχονταν στον κλήρο ή που αναλάμβαναν σπουδές θεολογίας θα έπρεπε να διαγραφούν από το Κόμμα. Στην συνέχεια προσκομίζω ως αποδεικτικό στοιχείο το έγγραφο 107-PS, τεκμήριο USA-351. Πρόκειται για μια εγκύκλιο οδηγία του κατηγορουμένου Bormann με ημερομηνία 17 Ιουνίου 1938, η οποία απευθύνεται σε όλους τους Reichsleiter και Gauleiter, κορυφαίους ηγέτες του Ηγετικού Σώματος του Ναζιστικού Κόμματος και διαβιβάζει αντίγραφο οδηγιών σχετικά με την μη συμμετοχή της Υπηρεσίας Εργασίας του Ράιχ σε θρησκευτικές εκδηλώσεις. Η Υπηρεσία Εργασίας του Ράιχ, θα θυμάται το Δικαστήριο, είχε ενσωματώσει υποχρεωτικά όλους τους Γερμανούς στην οργάνωσή της". (Jackson et al. 1946).

1. Σημαντικοί ηγέτες του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος θα επιθυμούσαν την πλήρη εξάλειψη του χριστιανισμού και την αντικατάστασή του από μια αμιγώς φυλετική θρησκεία. (OSS Report, cited in BBC 2002).

2. "Τα εύθραυστα, δακτυλογραφημένα έγγραφα από την δεκαετία του 1940 περιγράφουν το Ναζιστικό σχέδιο με ζοφερές λεπτομέρειες: Κατάληψη των εκκλησιών εκ των έσω, χρησιμοποιώντας συμπαθούντες του κόμματος. Απαξίωση, φυλάκιση ή δολοφονία των χριστιανών ηγετών και επανεκπαίδευση των πιστών. Δώστε τους μια νέα πίστη· στο Τρίτο Ράιχ της Γερμανίας" (Colimore, 2002).

Η αυθεντική έκθεση της OSS: https://www.camlaw.rutgers.edu/publications/law-religion/nuremberg/nurinst1.htm

Η πολιτική πραγματικότητα της αντιμετώπισης της Καθολικής Εκκλησίας και πώς ο Χίτλερ εργάστηκε για να διαλύσει την εξουσία της μέσα στην Γερμανία:

Ο Ιωακείμ Φεστ γράφει ότι "Αρχικά η Εκκλησία ήταν αρκετά εχθρική και οι επίσκοποί της κατήγγειλαν δυναμικά τα "ψευδή δόγματα" των Ναζί. Η αντίθεσή της αποδυναμώθηκε σημαντικά τα επόμενα χρόνια (μετά το Κονκορδάτο), ο καρδινάλιος Μπέρτραμ ανέπτυξε ένα αναποτελεσματικό σύστημα διαμαρτυρίας. Η αντίσταση παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό θέμα ατομικής συνείδησης. Σε γενικές γραμμές, προσπάθησαν (και οι δύο εκκλησίες) απλώς να διεκδικήσουν τα δικά τους δικαιώματα και μόνο σπάνια εξέδωσαν ποιμαντικές επιστολές ή δηλώσεις που υποδείκνυαν οποιαδήποτε θεμελιώδη αντίρρηση στην Ναζιστική ιδεολογία." (2)

Η συμφωνία (Κονκορδάτο) που υπέγραψε ο Χίτλερ με την Καθολική Εκκλησία ήταν επιφανειακά μια δύσκολη συμμαχία. Το μεγαλύτερο αποτέλεσμα ήταν ότι επρόκειτο για ένα σκόπιμα σχεδιασμένο συμβόλαιο που αποψίλωσε επίσημα την δύναμη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στην πολιτική ζωή του νέου Γερμανικού συστήματος:

"Στις 8 Απριλίου ο Χίτλερ έστειλε τον αντικαγκελάριό του Φραντς φον Πάπεν, έναν καθολικό ευγενή, ιδρυτή του Kreuz und Adler (Σταυρός και Αετός), ένωσης πλούσιων καθολικών, που ιδρύθηκε για να σφυρηλατήσει δεσμούς μεταξύ καθολικισμού και Ναζισμού, και πρώην μέλος του Κόμματος του Κέντρου, στην Ρώμη, για να προσφέρει διαπραγματεύσεις για ένα Reichskonkordat, ένα κονκορδάτο για όλην την Γερμανική επικράτεια. Για λογαριασμό του καρδινάλιου Πατσέλι, ο Λούντβιχ Κάας, ο απερχόμενος πρόεδρος του Κόμματος του Κέντρου, διαπραγματεύτηκε το σχέδιο των όρων με τον Πάπεν".

"Σε όλα τα χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, οι Εθνικοσοσιαλιστές ήταν πάντοτε σθεναροί αντίπαλοι μιας τέτοιας συμφωνίας, αλλά τώρα ο Χίτλερ σκόπευε να καταφέρει ένα αποφασιστικό πλήγμα κατά του πολιτικού καθολικισμού και ταυτόχρονα να κερδίσει την διεθνή αναγνώριση του νεοσύστατου καθεστώτος του".

"Ο πρόεδρος του Κόμματος του Κέντρου Κάας είχε φτάσει στη Ρώμη λίγο πριν από τον Πάπεν. Λόγω της εμπειρίας του στις σχέσεις Εκκλησίας-κράτους, εξουσιοδοτήθηκε από τον καρδινάλιο Πατσέλι να διαπραγματευτεί τους όρους με τον Πάπεν, αλλά η πίεση της Γερμανικής κυβέρνησης τον ανάγκασε να αποσυρθεί από την εμφανή συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις".

"Οι επίσκοποι είδαν ένα σχέδιο του Κονκορδάτου του Ράιχ στις 30 Μαΐου 1933, όταν συνεδρίασαν με την Συνδιάσκεψη των Επισκόπων της Φούλντα, (με επικεφαλής τον καρδινάλιο Μπρέσλαου Μπέρτραμ), και της συνδιάσκεψης των επισκόπων της Βαυαρίας, (πρόεδρος της οποίας ήταν ο Μιχαήλ φον Φάουλαμπερ του Μονάχου). Ο επίσκοπος Wilhelm Berning του Osnabruck, και ο αρχιεπίσκοπος Conrad Grober του Freiburg (και οι δυο τους θαυμαστές του Χίτλερ), παρουσίασαν το έγγραφο στους επισκόπους. Οι πιο έντονοι επικριτές του κονκορδάτου ήταν ο καρδινάλιος Karl Schulte της Κολωνίας και ο επίσκοπος Konrad von Preysing του Eichstatt, οι οποίοι επεσήμαναν ότι, εφόσον η ενεργοποιητική πράξη είχε εγκαθιδρύσει δικτατορία, η εκκλησία δεν είχε νομική δυνατότητα προσφυγής εάν ο Χίτλερ αποφάσιζε να αγνοήσει το κονκορδάτο. (18) Παρά ταύτα, οι επίσκοποι ενέκριναν το σχέδιο και ανέθεσαν στον Grober, φίλο του καρδινάλιου Pacelli και του Monsignor Kaas, να παρουσιάσει τις ανησυχίες της επισκοπής στον Pacelli και τον Kaas. Στις 3 Ιουνίου, οι επίσκοποι εξέδωσαν μια δήλωση, την οποία συνέταξε ο Grober, με την οποία ανακοίνωσαν την υποστήριξή τους στο κονκορδάτο".

"Αν και το Βατικανό προσπάθησε να συγκρατήσει τον αποκλεισμό του καθολικού κλήρου και των οργανώσεων από την πολιτική, αποδέχθηκε τον περιορισμό στον θρησκευτικό και φιλανθρωπικό τομέα, πράγμα που σήμαινε ουσιαστικά ότι συναινούσε στο τέλος του Κόμματος του Κέντρου. Κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το κονκορδάτο, ο καρδινάλιος Πατσέλι είχε συναινέσει στην διάλυση του κόμματος, παρ' όλα αυτά ήταν απογοητευμένος που συνέβη πριν από την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων. Την επομένη, η κυβέρνηση εξέδωσε νόμο που απαγόρευε την ίδρυση νέων πολιτικών κομμάτων, μετατρέποντας έτσι το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα σε κόμμα του Γερμανικού κράτους".

"Ένας από τους βασικούς όρους του Χίτλερ για να συμφωνήσει, κατά παράβασιν προηγούμενων υποσχέσεων, ήταν η διάλυση του Κόμματος του Κέντρου, η οποία έγινε στις 5 Ιουλίου. Στις 14 Ιουλίου 1933, ο Χίτλερ αποδέχθηκε το Κονκορδάτο, το οποίο υπογράφτηκε μια εβδομάδα αργότερα. Λίγο πριν από την υπογραφή του Κονκορδάτου στις 20 Ιουλίου, η Γερμανία υπέγραψε παρόμοιες συμφωνίες με τις μεγάλες προτεσταντικές εκκλησίες της Γερμανίας. Το κονκορδάτο υπογράφηκε τελικά, με τον Πατσέλι για το Βατικανό και τον φον Πάπεν για την Γερμανία, στις 20 Ιουλίου. Το Reichskonkordat επικυρώθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1933".

"Το Άρθρο 16 απαιτούσε από τους επισκόπους να δίνουν όρκο πίστης στο κράτος. Το Άρθρο 31 αναγνώριζε, ότι ενώ η εκκλησία θα συνέχιζε να χρηματοδοτεί φιλανθρωπικές οργανώσεις, δεν θα υποστήριζε πολιτικές οργανώσεις ή κοινωνικούς και πολιτικούς σκοπούς. Το Άρθρο 31 υποτίθεται ότι θα συμπληρωνόταν από έναν κατάλογο προστατευόμενων καθολικών οργανισμών, αλλά ο κατάλογος αυτός δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Το Άρθρο 32 απέκλειε τον κλήρο και τα μέλη των θρησκευτικών ταγμάτων από πολιτικές και κοινωνικές δραστηριότητες". (3)

Το διευρυνόμενο σχίσμα:

"Στις 24 Ιανουαρίου 1934, ο Χίτλερ διόρισε τον Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ ως τον επίσημο φιλόσοφο του κράτους. Οι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι βρίσκονταν σε ανησυχία, καθώς αυτό ήταν ένδειξη ότι ο Χίτλερ υποστήριζε επίσημα τις αντιεβραϊκές, αντιχριστιανικές και νεοπαγανιστικές ιδέες που παρουσιάζονταν στο βιβλίο του Ρόζενμπεργκ "Μύθος του Εικοστού Αιώνα". Ο Πίος XI και ο καρδινάλιος Pacelli έδωσαν εντολή στο Ιερό Γραφείο να τοποθετήσει τον "Μύθο του Εικοστού Αιώνα" του Ρόζενμπεργκ στο Ευρετήριο των Απαγορευμένων Βιβλίων στις 7 Φεβρουαρίου 1934. Ο καρδινάλιος Σούλτε της Κολωνίας συναντήθηκε με τον Χίτλερ και διαμαρτυρήθηκε για τον ρόλο του Ρόζενμπεργκ στην κυβέρνηση. Έχοντας αγνοηθεί από τον Χίτλερ, ο Schulte αποφάσισε ότι η εκκλησία έπρεπε να αντιδράσει και διόρισε τον αιδεσιμότατο Josef Teusch για να διευθύνει την άμυνα κατά της Ναζιστικής αντιχριστιανικής προπαγάνδας. Ο Teusch παρήγαγε τελικά 20 φυλλάδια κατά του Ναζισμού – μόνο το "Κατηχητικές Αλήθειες" πούλησε επτά εκατομμύρια αντίτυπα. Αργότερα, το 1934 κυκλοφόρησε το "Studien zum Mythus des XX", ένα φυλλάδιο με δοκίμια που επιτίθεντο στον "Μύθο του Εικοστού Αιώνα" του Ρόζενμπεργκ, στο όνομα του Επισκόπου Κλέμενς φον Γκάλεν. Το Studien ήταν μια υπεράσπιση της εκκλησίας". (4)

"Το 1937, ο Ορσενίγκο προσκλήθηκε μαζί με το διπλωματικό σώμα σε δεξίωση για τα γενέθλια του Χίτλερ. Ο Ορσενίγκο ρώτησε και πάλι το Βατικανό αν έπρεπε να παραστεί. Η απάντηση του Πατσέλι ήταν: "Ο Άγιος Πατέρας πιστεύει πως όχι. Επίσης, λόγω της θέσης αυτής της πρεσβείας, ο Άγιος πατέρας πιστεύει ότι είναι προτιμότερο στην παρούσα κατάσταση να απέχει η Εξοχότητά σας από την συμμετοχή σε εκδηλώσεις τιμής προς τον άρχοντα Καγκελάριο".

"Κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Χίτλερ στην Ρώμη το 1938, ο Πίος ΙΑ’ και ο Πατσέλι απέφυγαν να συναντηθούν μαζί του, αναχωρώντας από την Ρώμη έναν μήνα νωρίτερα για την παπική θερινή κατοικία του Castel Gandolfo".

"Το Βατικανό έκλεισε και οι ιερείς και οι θρησκευτικοί αδελφοί και αδελφές που είχαν απομείνει στην Ρώμη ενημερώθηκαν να μην συμμετάσχουν στις εορταστικές εκδηλώσεις και τους πανηγυρισμούς γύρω από την επίσκεψη του Χίτλερ. Κατά την γιορτή του Τιμίου Σταυρού, ο Πίος ΙΑ’ δήλωσε από το Castel Gandolfo: "Με θλίβει η σκέψη ότι ο Σταυρός που λατρεύεται σήμερα στην Ρώμη (η Σβάστικα) δεν είναι ο Σταυρός του Σωτήρα μας".

Η Καθολική Εκκλησία επιχειρεί να υπονομεύσει την Εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση:

"Η Καθολική Εκκλησία καταδίκασε επίσημα την Ναζιστική θεωρία του ρατσισμού στην Γερμανία το 1937 με την εγκύκλιο "Mit Brennender Sorge", που υπέγραψε ο Πάπας Πίος ΙΑ'. Μπήκε λαθραία στην Γερμανία για να αποφύγει την προηγούμενη λογοκρισία και διαβάστηκε από τους άμβωνες όλων των Γερμανικών καθολικών εκκλησιών, καταδικάζοντας την Ναζιστική ιδεολογία (32) ως "παράλογη και αλαζονική". Κατήγγειλε τον Ναζιστικό μύθο του "αίματος και του εδάφους", κατήγγειλε τον νεοπαγανισμό του Ναζισμού, τον πόλεμο εξόντωσής του εναντίον της Εκκλησίας και περιέγραψε ακόμη και τον ίδιο τον Φύρερ ως "τρελό προφήτη που διακατέχεται από αποκρουστική αλαζονεία". Αν και υπάρχουν κάποιες διαφορετικές απόψεις σχετικά με το αντίκτυπο του εγγράφου, αναγνωρίζεται γενικά ως το πρώτο επίσημο δημόσιο έγγραφο που άσκησε κριτική στον Ναζισμό".

Ο Χίτλερ δήλωσε σε απάντηση: "Θα ξεκινήσω μια τέτοια εκστρατεία έναντίον τους (του καθολικού κλήρου) στον τύπο, στο ραδιόφωνο και στον κινηματογράφο, ώστε να μην ξέρουν τι τους χτύπησε. Ας μην έχουμε μάρτυρες μεταξύ των καθολικών ιερέων, είναι πιο πρακτικό να δείξουμε ότι είναι εγκληματίες".

Αυτή η εγκύκλιος προς τους Ναζί ήταν "ένα κάλεσμα σε μάχη εναντίον του Ράιχ" και ότι ο Χίτλερ ήταν έξαλλος και "ορκίστηκε εκδίκηση εναντίον της Εκκλησίας". (5)

"Οι Ναζί εξοργίστηκαν και σε αντίποινα έκλεισαν και σφράγισαν όλα τα εκδοτήρια που την είχαν τυπώσει και πήραν πολλά εκδικητικά μέτρα εναντίον της Εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένης της διεξαγωγής μιας μακράς σειράς δικών περί ανηθικότητας του καθολικού κλήρου". (6)

"Το πραγματικό μέγεθος της οργής των Ναζί για την εγκύκλιο αυτή φάνηκε από τα άμεσα μέτρα που ελήφθησαν στην Γερμανία για την αντιμετώπιση της περαιτέρω διάδοσης του εγγράφου. Δεν τυπώθηκε ούτε μια λέξη από αυτήν στις εφημερίδες και την επόμενη ημέρα η μυστική αστυνομία επισκέφτηκε τα γραφεία των επισκοπών και κατέσχεσε κάθε αντίγραφο που μπορούσε να πέσει στα χέρια της. Όλα τα εκδοτήρια που το είχαν τυπώσει έκλεισαν και σφραγίστηκαν. Τα επισκοπικά περιοδικά (Amtsblatter) απαγορεύτηκαν και το χαρτί για τα εκκλησιαστικά φυλλάδια ή τις γραμματειακές εργασίες περιορίστηκε αυστηρά. Εισήχθη πλήθος άλλων μέτρων, όπως η μείωση των κρατικών υποτροφιών προς τους φοιτητές θεολογίας και τους άπορους ιερείς (που συμφωνήθηκαν στο Κονκορδάτο)". (7)

Στο πλαίσιο αυτού:

"170 Φραγκισκανοί συνελήφθησαν στο Koblenz και δικάστηκαν για "διαφθορά της νεολαίας" σε μυστική δίκη, με πολυάριθμες καταγγελίες για ιερατική ακολασία να εμφανίζονται στον ελεγχόμενο από τους Ναζί τύπο, ενώ μια ταινία που παρήχθη για την Χιτλερική Νεολαία έδειχνε άνδρες ντυμένους ως ιερείς να χορεύουν σε έναν οίκο ανοχής". (8)

"Στις 25 Ιουλίου, πέντε ημέρες μετά την επικύρωση του κονκορδάτου, η Γερμανική κυβέρνηση δημοσίευσε έναν νόμο περί στείρωσης, ο οποίος προσέβαλε ιδιαίτερα την Καθολική Εκκλησία. Πέντε ημέρες αργότερα έγιναν τα πρώτα βήματα για την διάλυση του Συνδέσμου Καθολικής Νεολαίας. Κατά τη διάρκεια των επομένων ετών, χιλιάδες καθολικοί ιερείς, μοναχές και λαϊκοί ηγέτες συνελήφθησαν, πολλοί από αυτούς με την κατηγορία της "ανηθικότητας" ή της "λαθρεμπορίας συναλλάγματος"". (9)

Περισσότερα:

"Ο ιστορικός Heinz Hürten (ομότιμος καθηγητής στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Άιχστατ) σημείωσε ότι το ναζιστικό κόμμα είχε σχέδια για τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, σύμφωνα με τα οποία η Εκκλησία έπρεπε να "τρώει από τα χέρια της κυβέρνησης". Η αλληλουχία αυτών των σχεδίων, αναφέρει, ακολουθεί την εξής σειρά: κατάργηση της ιερατικής αγαμίας και εθνικοποίηση όλης της εκκλησιαστικής περιουσίας, διάλυση των μοναστικών ταγμάτων και των θρησκευτικών κοινοτήτων, καθώς και της επιρροής της Καθολικής Εκκλησίας στην εκπαίδευση. Ο Hutzen αναφέρει ότι ο Χίτλερ πρότεινε να μειώσει τις κλίσεις προς την ιεροσύνη απαγορεύοντας στα σεμινάρια να δέχονται υποψήφιους πριν από τα 25α γενέθλιά τους, και έτσι είχε την ελπίδα ότι οι άνδρες αυτοί θα παντρεύονταν στο διάστημα 18-25 ετών, στο οποίο ήταν υποχρεωμένοι να εργαστούν σε στρατιωτική ή εργατική υπηρεσία. Επίσης, παράλληλα με αυτήν τη διαδικασία, τα μυστήρια της Εκκλησίας θα αναθεωρούνταν και θα άλλαζαν σε λεγόμενα "Lebensfeiern", τις μη χριστιανικές γιορτές των διαφόρων περιόδων της ζωής". (10)

Σημεία του προγράμματος της νεοσύστατης Εθνικής Εκκλησίας του Ράιχ με επικεφαλής τον Ρόζενμπεργκ:

"Η Εθνική Εκκλησία του Ράιχ της Γερμανίας διεκδικεί κατηγορηματικά το αποκλειστικό δικαίωμα και την αποκλειστική εξουσία να ελέγχει όλες τις Εκκλησίες εντός των συνόρων του Ράιχ: τις ανακηρύσσει Εθνικές Εκκλησίες του Γερμανικού Ράιχ".

"Η Εθνική Εκκλησία είναι αποφασισμένη να εξοντώσει αμετάκλητα… τις παράξενες και ξένες χριστιανικές θρησκείες που εισήχθησαν στην Γερμανία κατά το κακόφημο έτος 800".

"Η Εθνική Εκκλησία δεν έχει γραφείς, πάστορες, ιερείς ή εφημέριους, αλλά οι Εθνικοί ρήτορες του Ράιχ θα μιλούν σε αυτές".

"Η Εθνική Εκκλησία απαιτεί την άμεση παύση της έκδοσης και διάδοσης της Βίβλου στη Γερμανία". "Στους βωμούς δεν πρέπει να υπάρχει τίποτε άλλο παρά το "Mein Kampf" και αριστερά του βωμού ένα σπαθί".

"Την ημέρα της ίδρυσής της, ο χριστιανικός σταυρός πρέπει να αφαιρεθεί από όλες τις εκκλησίες, τους καθεδρικούς ναούς και τα παρεκκλήσια και να αντικατασταθεί από το μόνο ακατάλυτο σύμβολο, την Σβάστικα".

Αυτά τα σημεία επιτίθενται στον Χριστιανισμό και μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι η νέα Εκκλησία του Ράιχ ήταν ένα πρόγραμμα σχεδιασμένο να εξαλείψει σταδιακά τον Χριστιανισμό (απαγορεύοντας ακόμη και την έκδοση και διάδοση της Βίβλου στην Γερμανία), ενώ παράλληλα θα έφερνε τους ανθρώπους στον καθαρό Εθνικοσοσιαλισμό.

"Υπό την ηγεσία του Ρόζενμπεργκ, του Μπόρμαν και του Χίμλερ, οι οποίοι υποστηρίζονταν από τον Χίτλερ, το Ναζιστικό καθεστώς σκόπευε τελικά να καταστρέψει τον Χριστιανισμό στην Γερμανία, αν μπορούσε, και να αντικαταστήσει τον παλιό Παγανισμό των πρώτων φυλετικών Γερμανικών Θεών με τον νέο Παγανισμό των Ναζιστών εξτρεμιστών. Όπως είπε δημόσια το 1941 ο Bormann, ο οποίος ανήκε στον στενό κύκλο του Χίτλερ, "ο Εθνικοσοσιαλισμός και ο χριστιανισμός είναι ασυμβίβαστοι". (11)

"Κάθε επιρροή που θα μπορούσε να βλάψει την ηγεσία και τον Φύρερ απέναντι στον λαό, θα έπρεπε να εξαλειφθεί με την βοήθεια του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό, ο λαός πρέπει να αποσπαστεί από τις Εκκλησίες και τους εκπροσώπους τους, τους πάστορες. Μόνο η ηγεσία του Ράιχ, μαζί με το Κόμμα και τα όργανα και τις ενώσεις που συνδέονται με αυτό, έχει το δικαίωμα να ηγείται του λαού". (12)

Η πολιτική πραγματικότητα της εποχής στην Γερμανία:

"Λόγω της μακράς ιστορίας του Χριστιανισμού στην Γερμανία, ο Χίτλερ δεν μπορούσε να επιτεθεί στον Χριστιανισμό τόσο ανοιχτά όσο στον Ιουδαϊσμό, στον κομμουνισμό ή σε άλλους πολιτικούς αντιπάλους. Ο κατάλογος των προσβολών και των επιθέσεων των Ναζί προς την Καθολική Εκκλησία είναι μακρύς. Οι επιθέσεις έτειναν να μην είναι εμφανείς, αλλά εξακολουθούσαν να είναι επικίνδυνες· οι πιστοί αισθάνονταν ότι δεν ήταν καλοί Γερμανοί και οι θρησκευτικοί ηγέτες τους παρουσιάζονταν ως προδότες και περιφρονητικοί. Το κράτος αφαίρεσε τους σταυρούς από τους τοίχους των καθολικών αιθουσών διδασκαλίας και τους αντικατέστησε με μια φωτογραφία του Φύρερ". (13)

Η αλλαγή των χειμερινών εορτών:

"Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο επίσης άλλαξε. Τα παραδοσιακά ονόματα του δέντρου, "Christbaum" ή "Weihnachtsbaum", μετονομάστηκαν στον τύπο σε "Έλατο", "Φωτεινό δέντρο" ή "δέντρο Ηλιοστασίου". Το αστέρι στην κορυφή του δέντρου αντικαταστάθηκε με την Σβάστικα, τον Γερμανικό Ηλιακό Τροχό (Μαύρος Ήλιος) και τον ρούνο Sowilo".

"Τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα επίσης άλλαξαν. Τα λόγια της "Αθόρυβης Νύχτας" άλλαξαν έτσι ώστε να μην κάνουν καμία αναφορά στον θεό, στον χριστό ή στην θρησκεία". (1)

"Οι Ναζιστές ιδεολόγοι ισχυρίζονταν ότι τα χριστιανικά στοιχεία της γιορτής είχαν επιβληθεί στις αρχαίες Γερμανικές παραδόσεις. Υποστήριζαν ότι η παραμονή των Χριστουγέννων αρχικά δεν είχε καμία σχέση με την γέννηση του Ιησού Χριστού, αλλά αντίθετα γιόρταζε το Χειμερινό Ηλιοστάσιο και την "Αναγέννηση του Ήλιου", ότι η Σβάστικα ήταν αρχαίο σύμβολο του Ήλιου και ότι ο Άγιος Βασίλης ήταν χριστιανική επανεφεύρεση του Γερμανικού Θεού Όντιν. Κατά συνέπεια, οι αφίσες των εορτών δημιουργήθηκαν για να απεικονίζουν τον Όντιν ως την "μασκότ" του Ηλιοστασίου, καβάλα σε μια λευκή άμαξα, με πυκνή γκρίζα γενειάδα και φορώντας ένα καπέλο με σάκο γεμάτο δώρα". (14)

Η Χιτλερική Νεολαία ως το μελλον της Νέας Γερμανικής:

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, 1935, σελ. 174

Εισαγγελικές Αρχές στο Βάλντεσουτ του Μπάντεν (15.5). Ποινική διαδικασία κατά του καθολικού εφημέριου Paul Wasmer. Υποβάλλεται με την παράκληση να συζητηθεί, αν πρέπει να προταθεί ποινική καταδίκη από τον Ρόζενμπεργκ λόγω συκοφαντικής δυσφήμισης.

Σε κήρυγμα, ο κατηγορούμενος ανέφερε τον τελευταίο στίχο ενός τραγουδιού τραγουδούσαν οι νέοι και κατά του οποίου ο επίσκοπος Bares είχε εκφράσει την αντίθεσή του στο επίσημο έγγραφό του με ημερομηνία 10/2/35. Το κείμενο έχει ως εξής:

"Ο Πάπας και ο ραββίνος θα υποχωρήσουν,
θέλουμε να ξαναγίνουμε Παγανιστές,
να μην σερνόμαστε στις εκκλησίες.
Το περίγραμμα του Ήλιου από μόνο του μας οδηγεί.
Έξω οι Εβραίοι και ο Πάπας από τα Γερμανικά σπίτια."

Επιπλέον, ο κατηγορούμενος παρέθεσε από την σελίδα 8 του "Αίμα και Γη", μικρό βιβλίο τραγουδιών που εξέδωσε ο Baldur von Schirach, έναν στίχο με το ακόλουθο κείμενο:

"Θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε στον κύριο στον ουρανό, κύριε ελέησον!
Ότι θέλουμε να σκοτώσουμε τον παπά, κύριε ελέησον!
Βγες έξω με το δόρυ σου, εμπρός,
Βάλε φωτιά στην στέγη του μοναστηριού!"

Παρέθεσε, επίσης, ένα απόφθεγμα του Baldur v. Schirach: "Ο δρόμος της Γερμανικής νεολαίας είναι ο Ρόζενμπεργκ." (σελ. 192)

4. Ο Αρχιεπίσκοπος του Paderborn εμφανίστηκε στις 6 Ιουνίου, με αφορμή τα επεισόδια της 12ης Μαΐου, με την παράκληση να ληφθούν μέτρα ώστε να μην επαναληφθούν παρόμοια πράγματα στο μέλλον.

Στις 12 Μαΐου, ο Αρχιεπίσκοπος του Paderborn επρόκειτο να πραγματοποιήσει μια επιβεβαίωση. Στις 10 Μαΐου ο Φύρερ συγκάλεσε σύσκεψη για να ληφθούν αποφάσεις για την Χιτλερική Νεολαία και εκδόθηκε μυστική διαταγή, σύμφωνα με την οποία η Χιτλερική Νεολαία έπρεπε να παρευρίσκεται σε συγκεκριμένα μέρη στο Χαμ με ομοιόμορφη ενδυμασία (όχι υπηρεσιακή). Την Κυριακή, 12 Μαΐου, η Χιτλερική Νεολαία εμφανίστηκε με ομοιόμορφη ενδυμασία στον μεγάλο χώρο παρέλασης. Εκεί ειπώθηκε το τραγούδι Devisenschieberlied.

Διασκορπισμένοι στον σιδηροδρομικό σταθμό και στην πλατεία σύμφωνα με το σχέδιο, κατά την εμφάνιση του Αρχιεπισκόπου, ένας πολίτης έδωσε τρεις ζητωκραυγές για τον αγαπημένο Άρχοντα Επίσκοπο. Όταν ο Αρχιεπίσκοπος θέλησε να μπει στο αυτοκίνητό του, η Χιτλερική Νεολαία προσπάθησε να τον εμποδίσει, φωάζοντας "κάτω ο απατεώνας" κλπ. Οι Χιτλερικοί Νεολαίοι όρμησαν πίσω από το αυτοκίνητο και προσπάθησαν να το ανατρέψουν. Λίγοι νέοι πήδηξαν στην ποδιά του αυτοκινήτου και, όταν τους εμπόδισαν, τους έδιωξαν επιδεικνύοντας τα μαχαίρια της τιμής τους. Ένας χιτλερικός νεολαίος προσπάθησε να φτύσει μέσα στο αυτοκίνητο. Οι περαστικοί, που προσπαθούσαν να τους σταματήσουν, βρίζονταν και ξυλοκοπούνταν. Μια γυναίκα χρειάστηκε να μεταφερθεί μακριά από την πλατεία. Όταν ο Αρχιεπίσκοπος έφτασε στην εκκλησία, η Χιτλερική Νεολαία φώναξε: "Πετάξτε τον μαύρο από τις σκάλες".

Κατά την διάρκεια του κηρύγματος, η Χιτλερική Νεολαία συνέχισε την αναταραχή, χτυπώντας συχνά την πόρτα της εκκλησίας, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται σημαντικά η λειτουργία. Τελικά, η ομάδα έκτακτης ανάγκης αποκατέστησε την τάξη. Εκείνη την μέρα μόνο, υπήρχαν επτά ηγέτες της Χιτλερικής Νεολαίας από έξω, παρόντες στο Χαμ. Φορούσαν καθημερινά ρούχα.

9. Η Εισαγγελική Αρχή του Μπάμπεργκ, κάνει αναφορές σχετικά με την ποινική διαδικασία κατά του εφημέριου Χάινριχ Μύλλερ και του κληρικού της πόλης Φραντς Ρύμερ, σχετικά με παραβίαση του νόμου της 20^ης Δεκεμβρίου 1934. Οι κατηγορούμενοι δήλωσαν, σε κύκλο καθολικών κληρικών, η Χιτλερική Νεολαία τραγούδησε το ακόλουθο στο κομματικό Συνέδριο του 1934:

"Είμαστε η χαρούμενη Χιτλερική Νεολαία,
δεν χρειαζόμαστε χριστιανικές αξίες,
γιατί ο Φύρερ μας Αδόλφος Χίτλερ είναι πάντα ο μεσολαβητής μας.

Κανένας παπάς, κανένας κακός άνθρωπος δεν μπορεί να μας αποτρέψει
από το να αισθανόμαστε παιδιά του Χίτλερ,
δεν ακολουθούμε τον Χριστό, αλλά τον Χορστ Βέσσελ,
μακριά τα λιβάνια και οι αγιασμοί.

Ακολουθούμε τις σημαίες μας τραγουδώντας,
ως άξιοι γιοι των προγόνων μας,
δεν είμαι χριστιανός, δεν είμαι καθολικός,
περνάω όλες τις δυσκολίες μαζί με τους SA.

Μπορώ να τα καταφέρω και χωρίς την Εκκλησία,
η Σβάστικα είναι η λύτρωση επί της Γης,
θα ακολουθώ τα βήματά της,
Baldur von Schirach, πάρε με μαζί σου!" (15)

"Οι αναφορές του Χίτλερ στην πρόνοια και στον Θεό, καθώς και η τελετουργική ιεροτελεστία του Ναζισμού, ήταν μάλλον Παγανιστικές παρά χριστιανικές. Τα γήινα σύμβολα της Γερμανικής ανδρείας και της τεκτονικής δύναμης έπρεπε να λατρεύονται, όχι ο συγχωρητικός, συμπονετικός εκπρόσωπος μιας "Ανατολικής Μεσογειακής δουλοπρεπούς ηθικής που επιβλήθηκε στους ευκολόπιστους αρχαίους Γερμανούς με την βία και τα τεχνάσματα" (η φράση είναι του Burleigh, στο "The Third Reich: A New History", Pan, 2001). Ένα εμβατήριο της Χιτλερικής Νεολαίας (Grunberger, A Social History) το απεικονίζει:

"Ακολουθούμε όχι τον Χριστό, αλλά τον Χορστ Βέσσελ,
μακριά τα λιβάνια και οι αγιασμοί,
η Εκκλησία να πάει να κρεμαστεί,
η Σβάστικα φέρνει την λύτρωση επί της Γης."

(Ο Χορστ Βέσσελ ήταν από τους πρώτους ακτιβιστές των SA, που δολοφονήθηκε από κομμουνιστές και έγινε Εθνικοσοσιαλιστής μάρτυρας) (16)

SS: Ο πυρήνας της Νέας Γερμανίας:

"Οι SS ήταν ιδιαίτερα αντιχριστιανοί και οι αξιωματικοί και οι άνδρες ενθαρρύνονταν να εγκαταλείψουν την Εκκλησία, αν και όσοι αρνούνταν να απαρνηθούν την χριστιανική τους πίστη δεν τιμωρούνταν εμφανώς, ίσως επειδή η κατά τα άλλα πιστή τήρηση των κωδίκων συμπεριφοράς των SS ακύρωνε κάθε ισχυρισμό περί αληθινής χριστιανικής πίστης. Οι SS εισήγαγαν επίσης τις δικές τους νεοπαγανιστικές τελετουργίες για τον γάμο και την βάπτιση". (17)

"Από το 1939 η λέξη "Χριστούγεννα" απαγορεύτηκε να εμφανίζεται σε οποιοδήποτε επίσημο έγγραφο των SS και άρχισε να γιορτάζεται επισήμως το Θερινό Ηλιοστάσιο. Οι τελετές αυτές γιορτάζονταν με τον παλιό τρόπο, με ιερές φωτιές και πομπές με πυρσούς".

"Οι γάμοι και οι βαπτίσεις αντικαταστάθηκαν με Παγανιστικές τελετουργίες των SS και σταδιακά, ολόκληρο το χριστιανική λειτουργικό τυπικό, βρισκόταν σε διαδικασία αντικατάστασης από μια εντελώς Παγανιστική εκδοχή. Ακόμα και η Χιτλερική Νεολαία επηρεάστηκε. δεν ήταν απρόσβλητη. Μια λεγόμενη "Ναζιστικό Αλφαβητάρι" που δημοσιεύτηκε κατά την διάρκεια του πολέμου, περιέχει πολλά παραδείγματα Παγανιστικής ιδεολογίας και αντιχριστιανικού αισθήματος, σχεδιασμένα για το νεανικό αναγνωστικό κοινό της". (18)

"Το όνειρο του Χίμλερ ήταν να δημιουργήσει, μέσω των SS, μια νέα θρησκεία βασισμένη στα Παγανιστικά στοιχεία αυτού που αντιλαμβανόταν ως την αυθεντική, πρωτο-Άρια θρησκεία της Αρχαίας Ινδίας και της Ευρώπης. Ωστόσο, πολλοί Γερμανοί ήταν αφοσιωμένοι χριστιανοί. Ο ίδιος ο Χίτλερ το συνειδητοποίησε αυτό και ήξερε ότι έπρεπε να κάνει πολιτική μαζί τους για όσο καιρό οι εκκλησίες είχαν την εξουσία και όσο ο λαός ένιωθε ότι όφειλε πνευματική υποταγή στις εκκλησίες και σε ό,τι αυτές αντιπροσώπευαν. Ήταν κυνικός στις σχέσεις του με την Εκκλησία, όπως ήταν πραγματιστής με τους καπιταλιστές". (20)

"Κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι ότι ο καθημερινός διαλογισμός ήταν απαίτηση στους SS. Ο Χίμλερ δημιούργησε μια σχολή αποκρυφισμού στο Παράρτημα του Βερολίνου και πολλές από τις ηγετικές τάξεις των Totenkopf SS, της Sicherheitsdienst και της Gestapo, διατάχθηκαν να παρακολουθήσουν μαθήματα διαλογισμού, υπερβατισμού και μαγείας. Σε αυτό το ίδρυμα, ο Χίμλερ πείστηκε να ιδρύσει την Ahnenerbe, το Γραφείο Αποκρυφισμού των Ναζί. Η Ahnenerbe ενσωμάτωσε τα μέλη του ψεύτικου τάγματος των Ναϊτών του Crowley, των Vril και της Κοινωνίας της Θούλης, στο Μαύρο Τάγμα των SS". (21)

"Αρκετά βιβλία που εκδόθηκαν από το Ναζιστικό κόμμα, μεταξύ των οποίων και η "SS Οικογένεια" του Fritz Weitzel, καθώς και το "SS Tante Friede", απεικονίζουν το πώς οι Εθνικοσοσιαλιστές θεωρούσαν τον παραδοσιακό Γερμανικό Ειδωλολατρικό πολιτισμό, ο οποίος χρειαζόταν επεξεργασία για να εξυπηρετήσει καλύτερα το κράτος. Ο εορτασμός των παραδοσιακών εορτών όπως το Χειμερινό και το Θερινό Ηλιοστάσιο, ενθαρρύνθηκαν και αναδιαμορφώθηκαν σε λατρεία του Ναζιστικού κράτους και του Φύρερ". (21)

Το Κέντρο των SS στο Wewelsburg:

"Το 1934, ο Χίμλερ νοίκιασε το κάστρο του Wewelsburg στην Βεστφαλία για εκατό χρόνια, ξεκινώντας αμέσως εργασίες επισκευής και ανακαίνισης αυτού του κειμηλίου, κατασκευάζοντας έναν Πύργο Μυήσεως. Ολόκληρο το μικρό χωριό εκκενώθηκε και τα περισσότερα από τα αρχαία σπίτια του, με Ρούνους σκαλισμένους σε ξύλο, συμπεριλήφθηκαν στον θύλακα. Οι κάτοικοι αποζημιώθηκαν και μεταφέρθηκαν στο Büren, ακόμη και ο πάστορας. Έτσι, το Wewelsburg θα γινόταν η Σχολή για την ανάδειξη των ηγετών των SS. Το Κάστρο ανακηρύχθηκε Εθνικό μνημείο και διατηρήθηκε ως τέτοιο. Ένας Burgwart, εν ενεργεία αρχηγός των SS, θα ζούσε μόνιμα στο Κάστρο και θα διηύθυνε την Σχολή".

"Γιατί επέλεξαν την Βεστφαλία; Εκεί είναι που ο Αρμίνιος (Χέρμαν) νίκησε τις λεγεώνες του Κουιντιλίου Βάρου, στην μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού. Και πάνω απ’ όλα, εκεί βρίσκονται τα αρχαία μεγαλιθικά οικοδομήματα του Externsteine. Εκεί βρισκόταν το Irminsul, το οποίο κατέστρεψε ο Καρλομάγνος και το άλσος με τις ιερές βελανιδιές".

"Επιθυμούμε να μιλήσουμε για αυτόν τον Βόρειο Πύργο, επειδή εκεί έχουν συμβολιστεί και εκφραστεί τα κλειδιά της Μύησης και το μυστικό των SS. Το υπόλοιπο Κάστρο ήταν για την καθημερινή ζωή των φοιτητών αυτής της Ιεράς Σχολής, με Βιβλιοθήκη 40.000 τόμων, επιλεγμένους από την Χιτλερική Κοσμοθεωρία, με τις τραπεζαρίες και τους κοιτώνες με αντικείμενα από παραδοσιακά κεραμικά και χαραγμένα με Ρούνους, ιδίως με τον Sowilo, τον Hagal και την αριστερόστροφη Σβάστικα. Μετά τις λεηλασίες και τις καταστροφές του πολέμου, αυτή η ανεκτίμητη βιβλιοθήκη έχει εξαφανιστεί. Πού κατέληξαν οι τόμοι και τα έγγραφά της; Γνωρίζουμε ότι οι SS κατέστρεψαν τα σημαντικότερα αρχεία και έβαλαν φωτιά στον υπό κατασκευή Πύργο".

"Μπήκαμε στον Βόρειο Πύργο της Μύησης. Πρώτα κατεβήκαμε στον υπόγειο περίβολο, όπου περιμέναμε έναν άλλο σύντροφο που ερχόταν από το Αμβούργο. [...] Πρόκειται για έναν στρογγυλό θολωτό χώρο με ακουστική μουσικού σχεδόν χαρακτήρα, καθώς μετέτρεπε κάθε ήχο που ερχόταν από το εξωτερικό σε μουσική. Δώδεκα χαμηλές πέτρινες κολώνες, σαν διαμάντια, ακολουθούσαν τον κύκλο του τοίχου. [...] Πάνω τους θα κάθονταν 12 Μυημένοι των SS. Στην οροφή του θόλου, η αριστερόστροφη Σβάστικα εμφανίζεται σκαλισμένη σε πέτρα, σε συνδυασμό με τον ρούνο Sowilo, το έμβλημα των SS. Στο κέντρο του δαπέδου αυτού του υπογείου θησαυροφυλάκιου, υπάρχει άλλος ένας κύκλος, ένας κενός χώρος όπου θα έπρεπε να υπάρχει κάτι, ή μάλλον όπου άναβαν την Φωτιά".

"Πήγαμε στον δεύτερο όροφο του πύργου και βρεθήκαμε σε μια άλλη κυκλική αίθουσα με δώδεκα πυλώνες που συνδέονται με τόξα και με δώδεκα παράθυρα πίσω από κάθε πυλώνα. Το δάπεδο ήταν μαρμάρινο, με το σχέδιο μιας αριστερόστροφης Σβάστικας στο κέντρο, σε συνδυασμό με έναν Sowilo". (22)

Είναι γνωστό ότι ο Χίμλερ οδηγούσε πολλές πομπές με πυρσούς των SS στο Externsteine. Η τοποθεσία αυτή ήταν από τις πιο ιερές στον Παγανιστικό κόσμο.

Είναι προφανές ότι η ηγεσία και τα μυαλά του Τρίτου Ράιχ ήταν αντιχριστιανικά και εργάζονταν για την επανεγκαθίδρυση του Παγανισμού.

(1) https://www.theforbiddenknowledge.com/hardtruth/hitlers_war_on_christ.htm

(2) Plotting Hitler's death: The German Resistance to Hitler 1933-45 , Joachim Fest, Phoenix edn. 1997 p.32

(3) https://en.wikipedia.org/

(4) Robert Krieg, p.cite_note-30 6 Καθολικοί θεολόγοι στην Ναζιστική Γερμανία

(5) The papacy, the Jews, and the Holocaust, Frank J. Coppa, σελ. 162-163, CUA Press, 2006, ISBN 0813214491

(6) Bokenkotter, σελ. 389392, απόσπασμα «Και όταν ο Χίτλερ έδειξε αυξανόμενη επιθετικότητα απέναντι στην Εκκλησία, ο Πίος αντιμετώπισε την πρόκληση με αποφασιστικότητα που εξέπληξε τον κόσμο». Συνοπτική ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας. Doubleday. ISBN 0385505841

(7) Rhodes, Anthony. Το Βατικανό στην εποχή των Δικτατόρων, 1922-1945. Σελ. 202210. ISBN 0340023945

(8) Rhodes, Anthony. Vatican in the Age of the Dictators, 1922-1945. Pp. 202210. ISBN 0340023945

(9) Shirer, William L. (1990). Η άνοδος και η πτώση του Τρίτου Ράιχ. Simon and Schuster

(10) HÜRTEN, H. "Endlösung" for den Katholizismus? Das nationalsozialistische Regime und seine Zukunftspläne gegenüber der Kirche, in: Stimmen der Zeit, 203 (1985) σ. 535-538

(11) The Rise and Fall of the Third Reich, του William L. Shirer, σ. 240 σε ορισμένες εκδόσεις, σ. 332 σε άλλες. Κεφάλαιο με τίτλο "Θρίαμβος και παγίωση", υποενότητα "Οι διωγμοί των χριστιανικών εκκλησιών"

(12) Martin Bormann, Reich Leader, 1942, "National Socialist and Christian Concepts are Incompatible", From Kirchliches Jahrbuch fur die evangelische Kirche in Deutschland, 1933-1944, pp. 470-472, παρατίθεται στις σελ. 245-247, George L. Mosse, Nazi Culture: A Documentary History

(13) Paterson, Tony (21 Δεκεμβρίου 2009). "Πώς οι Ναζί έκλεψαν τα Χριστούγεννα". https://www.independent.co.uk/news/world/europe/how-the-nazis-stole-christmas-1846365.html Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2009.

(14) Dill, Marshall (1970). Γερμανία: Γερμανία: Μια σύγχρονη ιστορία. Ann Arbor: Michigan Press

(15) ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, 1935 https://www.nizkor.org/ftp.cgi/imt/nca/nca-06/nca-06-3751-ps

(16) https://www.bede.org.uk/hitler.htm

(17) https://www.bede.org.uk/hitler.htm https://dawn666blacksun.angelfire.com/Himmler.html

(18) Ανίερη Συμμαχία: Peter Levenda © 2002

(19) Unholy Alliance: Levenda © 2002

(20) Το δόρυ του πεπρωμένου του Trevor Ravenscroft, 5η εκτύπωση, © 1988

(21) Goodrick-Clarke, Nicholas (1993). Οι απόκρυφες ρίζες του ναζισμού: Secret Aryan Cults and Their Influence on Nazi Ideology. NYU Press. ISBN 0-8147-3060-4

(22) "Αδόλφος Χίτλερ, ο απόλυτος άβαταρ»" του Μιγκέλ Σεράνο.

ΤΡΙΤΟ ΡΑΪΧ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ