"Ο Αδόλφος Χίτλερ και το Ναζιστικό Κόμμα ήρθαν στην εξουσία το 1933. Οι περισσότεροι αποκρυφιστές ηγέτες πίστευαν ότι ο Χίτλερ ήταν ο μεγάλος".Το 555 είναι το καμπαλιστικό ισοδύναμο ενός αρχαίου εβραϊκού όρου που σημαίνει σκότος. Το 555 είναι επίσης η αριθμητική αξία της λέξης Νεκρονομικόν. Ο αριθμός του Ναζιστικού κόμματος του Χίτλερ ήταν το 555. Το κόμμα ξεκίνησε το σύστημα αρίθμησής του από το 500 για να φαίνεται μεγαλύτερο από ό,τι ήταν στην πραγματικότητα.Η αλήθεια είναι ότι ο Χίτλερ ήταν Σατανιστής. Όντας πολιτικός, προσπάθησε να είναι διπλωματικός, δεδομένης της δύναμης των χριστιανικών εκκλησιών εκείνη την εποχή. Ο Χίτλερ ήταν ο πολυαναμενόμενος ηγέτης που πολλές Γερμανικές Σατανιστικές Στοές εργάζονταν για να δημιουργήσουν. Χρειάζονταν έναν ηγέτη. Ο ίδιος ο Χίτλερ ήταν μέλος μιας από αυτές τις Σατανιστικές Στοές.Αποσπάσματα:"Θα ήθελα να σας μεταφέρω κάποιες από τις πληροφορίες που, σύμφωνα με την Όττι Βοτάβοβα, έλαβε απευθείας από τον Φραντς Μπάρντον. Σύμφωνα με την ίδια, ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν μέλος μιας Στοάς του 99. Εκτός από αυτό, ο Χίτλερ και μερικοί από τους έμπιστούς του ήταν μέλη του Τάγματος της Θούλης, το οποίο ήταν απλώς το εξωτερικό όργανο μιας ομάδας ισχυρών Θιβετιανών μαύρων μάγων που χρησιμοποιούσαν τα μέλη του Τάγματος της Θούλης για τους δικούς τους σκοπούς."1"Ένα από τα πρώτα μέλη του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος ήταν ο εκδότης Ντίτριχ Έκαρτ, που συχνά αναφέρεται ως ο πνευματικός ιδρυτής του εθνικοσοσιαλισμού. Ο Έκαρτ είδε στον Χίτλερ τον εύπλαστο ηγέτη που αναζητούσε και σύντομα σύστησε το νέο μέλος στους σωστούς κοινωνικούς κύκλους του Μονάχου και στους διανοούμενους φίλους του στην Κοινωνία της Θούλης. Αν και ο ρόλος του Έκαρτ στις μεταφυσικές πρακτικές καθώς και στην ίδρυση του ναζιστικού κόμματος έχει περιθωριοποιηθεί από τους περισσότερους ιστορικούς, είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι ο Χίτλερ σαφώς και αντιλαμβανόταν τη σημασία του Έκαρτ."2"Ο εσωτερικός πυρήνας μέσα στην ομάδα Θούλη ήταν όλοι Σατανιστές που ασκούσαν μαύρη μαγεία". (Trevor Ravenscroft, The Spear of Destiny, ©1973)Καθώς ο Ντίτριχ Έκαρτ πέθαινε το 1923, είπε: «Ακολουθήστε τον Χίτλερ! Αυτός θα χορέψει, αλλά εγώ είμαι αυτός που τον έχει καλέσει για τον σκοπό. Τον έχω μυήσει στο 'Μυστικό Δόγμα", του έχω ανοίξει τα κέντρα του, τον οραματισμο του και του έχω δώσει τα μέσα να επικοινωνεί με τις δυνάμεις. Μην θρηνήσετε για μένα Θα έχω επηρεάσει την ιστορία περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο Γερμανό".3Υπάρχουν επίσης πολλές αποδείξεις ότι ο Χίτλερ και το Τρίτο Ράιχ εργάζονταν αμείλικτα για να καταστρέψουν τον Χριστιανισμό σε όλες του τις μορφές."Θα συντρίψω τον χριστιανισμό κάτω από την μπότα μου σαν έναν δηλητηριώδη βάτραχο.""Ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός, ο Μπολσεβικισμός είναι όλοι συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Σύντροφοι στην αναταραχή, γεννημένα εργαλεία της αποσύνθεσης, διαθέτουν το ίδιο ταλέντο να καταστρέφουν τη φυσική δομή της κοινωνίας. Ο μπολσεβικισμός είναι η ιστορική και λογική συνέχεια του χριστιανισμού. Πραγματοποιεί σε τεχνικό επίπεδο αυτό που ο Χριστιανισμός έκανε σε μεταφυσικό επίπεδο."4-Αδόλφος ΧίτλερΈνα απόσπασμα σχετικά με τη στάση του Χίτλερ απέναντι στον χριστιανισμό από τον Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ:"Ποτέ δεν είχε επιτρέψει σε μέλος του κλήρου να παρευρεθεί σε κομματική συγκέντρωση ή στην κηδεία μέλους του κόμματος. Η ιουδαιοχριστιανική πανούκλα όδευε τώρα προς το τέλος της. Έλεγε ότι ήταν εντελώς τρομακτικό το γεγονός ότι θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει μια θρησκεία που καταβρόχθιζε κυριολεκτικά τον Θεό της σε μια κοινωνία."4"Ορισμένοι από τους στενότερους συνεργάτες του συμμερίζονταν το μίσος του Χίτλερ προς την Εκκλησία και την απόφασή του να την καταστρέψει. Πιθανώς οι πιο γνωστοί από αυτούς ήταν ο Bormann, ο Himmler, ο Heydrich, ο Rosenberg και ο Goebbels. Ο Gerhard Reitlinger χαρακτηρίζει τον Χίμλερ ως εξής: «Το επάγγελμα του Χίμλερ έγινε η καταστροφή των Εβραίων, των φιλελεύθερων και των ιερέων."5Σύμφωνα με σημείωμα της Αγίας Έδρας με ημερομηνία 2 Μαρτίου 1943:"Στις αρχές Οκτωβρίου 1941, ο αριθμός των ιερέων από την επισκοπή "Warthegau", οι οποίοι βρίσκονταν υπό κράτηση στο Νταχάου, ανερχόταν σε μερικές εκατοντάδες, αλλά ο αριθμός αυτός διογκωνόταν σημαντικά κάθε μήνα ως αποτέλεσμα της έντονης εντατικοποίησης των αστυνομικών μέτρων που είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη και την απέλαση περαιτέρω εκατοντάδων κληρικών.""Όλα τα καθολικά σχολεία έκλεισαν.""Μια διαταγή του κυβερνήτη του Ράιχ, με ημερομηνία 19 Αυγούστου 1941, έλεγε ότι οι νεαροί Γερμανοί μπορούσαν να λαμβάνουν θρησκευτική διδασκαλία μόνο στις ηλικίες από 10 έως 18 ετών και, επιπλέον, μόνο στους χώρους λατρείας και μόνο μία ώρα την εβδομάδα, η οποία θα οριζόταν μεταξύ 3 και 5 μ.μ. (εξαιρουμένων των ημερών που προορίζονται για τις ασκήσεις της Χιτλερικής Νεολαίας). Διατάχθηκε επίσης ότι η αστυνομία έπρεπε να ενημερωθεί εκ των προτέρων σχετικά με την ώρα, τον τόπο και το εκπαιδευτικό προσωπικό. Αρκετές εκκλησίες απομακρύνθηκαν από τη χρήση τους ως χώροι λατρείας. Με πολλούς άλλους αυτό συνέβη αργότερα- οι θρησκευτικές λειτουργίες περιορίστηκαν σε συγκεκριμένες ώρες."Τι είχε να πει ο Χίτλερ για τον "καθαρό, αυθεντικό χριστιανισμό" και έναν "Άριο Χριστό";"Αφήστε αυτά τα μαλλιοτράβηγματα σε άλλους. Είτε πρόκειται για την Παλαιά Διαθήκη, είτε για την Καινή Διαθήκη, είτε απλώς για τα λόγια του Ιησού, όλα είναι η ίδια παλιά εβραϊκή απάτη. Δεν θα μας κάνει ελεύθερους. Μια γερμανική εκκλησία, ένας γερμανικός χριστιανισμός είναι μια διαστρέβλωση. Κάποιος είναι είτε Γερμανός είτε χριστιανός. Δεν μπορείς να είσαι και τα δύο.""Ο Χίτλερ κατέστησε σαφές ότι δεν ενδιαφερόταν για έναν "Αρειανοποιημένο Χριστιανισμό" ή τον μύθο του "Άριου Ιησού" που προωθούσαν ο Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλεϊν, ο φον Λίμπενφελς και ορισμένα μέλη του κόμματος.""Δεν μπορείς να κάνεις έναν Άριο από τον Ιησού, αυτό είναι ανοησία. Τι πρέπει να γίνει, λέτε; Θα σας πω: πρέπει να εμποδίσουμε τις εκκλησίες να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που κάνουν τώρα, δηλαδή να χάνουν έδαφος μέρα με τη μέρα. Αλλά μπορούμε να επισπεύσουμε τα πράγματα. Οι εφημέριοι θα αναγκαστούν να σκάψουν τους δικούς τους τάφους."6
¹ Frabato the Magician του Franz Bardon, σελίδα προλόγου "Σχετικά με τον συγγραφέα"2Τζιμ Μαρς, Ο Κανόνας της Μυστικότητας3 Ομοίως4 Hans-Gunther Seraphim, Das politische Tagebuch Alfred Rosenbergs 1934-1935 und 1939-1940 (Gottingen, 1956)5 Gerhard Reitlinger, Die SS-Tragodie einer Deutschen Epoche (Μόναχο, 1977)6 Ο Χίτλερ μιλάει: Μια σειρά πολιτικών συνομιλιών με τον Αδόλφο Χίτλερ για τους πραγματικούς του στόχους του Hermann Rauschning, 1η έκδοση, 1939