Ποιήματα

Η σελίδα αυτή είναι αφιερωμένη στον Απόλλωνα/Αζαζέλ, κυρίαρχο της ποίησης.

Ακολουθούν 7 ποιήματα από τον Satan's Crow, τα οποία έχει δημοσιεύσει στο subforum τέχνης.



Α' - Ήλιος (Αφιερωμένο στον Σατανά)

Δάκρυα γεμίζουν την καρδιά μου,
Σαν βροχή.
Πες μου τι είναι αυτό που νιώθω.

Χτύπα, ω ρολόι, έλα, ω νύχτα,
Οι μέρες περνάνε,
Είμαι εδώ που είμαι.

Ζω και πεθαίνω· Ανάβω και πνίγομαι·
Η ζωή είναι πολύ εύκολη και πολύ βαριά για εμένα.
Τις μέρες που δεν ξέρω τι να κάνω, εμφανίζεσαι σαν τον Ήλιο.
Έχω μεγάλα δεινά, μαζί με χαρά.

Ο Ήλιος λάμπει,
Και σε καλωσορίζω με χαρά.

Πανιά στον αέρα,
Κύματα, Ήλιος.
Ο Ήλιος είναι καθρέφτης, o Ήλιος είναι λεπιδωτός.
Ο Ήλιος παίζει με τα μαλλιά σου.

Η αγάπη είναι ο Ήλιος μετά την βροχή, Πατέρα.



Β' - Όνειρο (Αφιερωμένο στον Βεελζεβούλ)

Ρίξε σκοτάδι στους ουρανούς, ω Ζευ,
Πυκνά σύννεφα· Λαμπρά αστέρια,
Άφησέ τα να λάμψουν στα πρόσωπά τους, ξανά σε αυτό το όνειρο.

Ίσως αυτές οι φωνές να είναι ενός άντρα που ζει την δική του πραγματικότητα, που δεν σε ξέρει,
"Πού είναι οι νόμοι της δικαιοσύνης;
Πού είναι η προστασία και η ευδαιμονία του Έθνους;
Πού είναι η προστασία της ιδιοκτησίας;
Πού είναι οι νόμοι;"

Εάν το αστέρι φέρνει φήμη, εγώ διαχέομαι.
Σίγουρα θα έφερνε την φαντασία.
Δεν θα ήταν ικανό να φέρει την ευημερία της Πατρίδας.
Εάν είχε δώσει εντολή για την επανάκτησή της...

Ο παράδεισος είναι στα μάτια σου ή στα μαλλιά σου;
Ή είναι σε αυτό το ατελείωτο όνειρο;
Δεν τελειώνει, δεν τελειώνει,
Όσοι το βλέπουν όλο αυτό παραμένουν σιωπηλοί.

Να σε συγκρίνω με μια καλοκαιρινή μέρα;
Είσαι πολύ πιο μεγάλος, πολύ πιο προσφιλής, πολύ πιο ένθερμος,
Τα φρέσκα μπουμπούκια μπλέκονται μεταξύ τους από τον άνεμο,
Η διάρκεια του καλοκαιριού στην Γη είναι μικρή,
Το μάτι του ουρανού αστράφτει και καίει,
Και συνήθως αυτό κρίνει τα πάντα·
Όλοι οι βασιλιάδες κάποια στιγμή χάνουν τα μεγαλεία τους,
Είτε επειδή έτσι γράφει η μοίρα τους, είτε επειδή φθείρεται η ύπαρξή τους·
Όμως το αθάνατό σου καλοκαίρι ποτέ δεν θα τελειώσει,
Η ομορφιά σου ποτέ δεν θα σβήσει.
Ο θάνατος δεν μπορεί να καυχηθεί, γιατί βρίσκεσαι πίσω από την σκιά του.
Στο όνομα αυτών των αθανάτων στροφών, όσο εσύ υπερβαίνεις τον χρόνο,
Και της αθανάτου πίστης μου,
Ο κόσμος πρέπει να αναπνεύσει, πρέπει να δει,
Όσο ζω, μου δίνουν ζωή και τα ποιήματά μου.

Όχι, κρύβεται περισσότερος κίνδυνος αλλά και τρυφερότητα στο όνειρο αυτό, παρά στα είκοσι σπαθιά τους! Απλά δες το!
Θα με προστατέψει από την εχθρικότητά τους.
"Εμπρός, ω υιοί πατέρων,
Άντρες της ενδόξου Σπάρτης!
Μια μέρα κάποιος θα μας θυμηθεί."



Γ' - Φεγγάρι (Αφιερωμένο στην Λίλιθ)

Οι στρατιώτες χτυπάνε την πόρτα,
Ο φόβος διακόπτει την νύχτα.
Στο δωμάτιο, στην ψυχή σου, υπάρχει κάποιος που θέλει να πεθάνει.
Στο δωμάτιο, στο σώμα σου, υπάρχει κάποιος που είναι ερωτευμένος με ένα γλυκό κορίτσι,
Στο δωμάτιο υπάρχει κάποιος που νομίζει ότι είναι ζωντανός, αγνοώντας όμως ότι δεν είναι.
Σκέφτομαι την μητέρα μου.
Επικαλούμαι την Μητέρα Λίλιθ: "Σπάσε το σκοτάδι μπροστά στα μάτια μου."

Βλέπω το Φεγγάρι στον ουρανό,
Και ξυπνάω από το όνειρο αυτό,
Και συνεχίζω να σκέφτομαι την μητέρα μου. Ξαφνικά, κάποιος χτυπάει την πόρτα πάλι.

Εάν δεν ήσουν εσύ, θα ανθούσαν λουλούδια στην ψυχή μου;
Θα ζούσα;
Θα ανέτελλε ο Ήλιος;
Θα περιστρεφόταν η Γη;
Θα είχα κάποιο χέρι να κρατώ με τα μάτια κλειστά;
Εάν δεν ήσουν εσύ...
Θα υπήρχε το Φεγγάρι;



Δ' - Φιλία (Αφιερωμένο στον Αζαζέλ)

Είσαι το όνειρο που είδα όταν έκλεισα τα μάτια μου,
Τα φτερά σου τόσο όμορφα, τόσο ειρηνικά.

Ήμουν δούλος της μοίρας μου, δούλος του εαυτού μου,
Εσύ δεν ήσουν που με έσωσες;

Εγώ έφτιαξα τις αλυσίδες μου,
Εγώ έχτισα το μπουντρούμι μου,
Και εσύ μου έδειξες την έξοδο από όλο αυτό.

Στο όνομα αυτών των αθανάτων στροφών, όσο εσύ υπερβαίνεις τον χρόνο,
Και της αθανάτου πίστης μου,
Ο κόσμος πρέπει να αναπνεύσει, πρέπει να δει,
Όσο ζω, μου δίνουν ζωή και τα ποιήματά μου.
Όπως εσύ μου έδωσες ζωή.



Ε' - Ειρήνη (Αφιερωμένο στον Άμμονα)

Μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού,
Σε μια καταπράσινη πεδιάδα, κάτω από ένα καταπράσινο δέντρο.
Διαπίστωσα ότι ονειρευόμουν εσένα.
Δεν ξέρω τι έγινε πριν, και μόλις μαθαίνω τι έγινε μετά.

Βρήκα την χαρά μου σε εσένα,
Ξαναγεννήθηκα ως άνθρωπος που ξέρει να ονειρεύεται,
Εσύ μου έμαθες να εξελίσσομαι,
Γεννήθηκα σήμερα για να φτάσω την Αιωνιότητα αύριο.

Με τον Θεϊκό αετό να πετάει από πάνω μας, καλωσορίζουμε τον Αιώνιο Ήλιο.
Με την ανατολή του Μαύρου Ήλιου πάνω από τις βουνοκορφές, υψώνουμε τις σημαίες της Φυλής μας.
Μαχόμενοι άλλη μια φορά, τραγουδάμε για την νίκη.

Δεν έχει σημασία το τι έγινε πριν από εσένα,
Δεν έχει σημασία το ποιος προσβλήθηκε πριν από εσένα,
Δεν έχουν σημασία τα όσα πολέμησα πριν από εσένα,
Γιατί εσύ φέρνεις την Ειρήνη στην ζωή μου.



ΣΤ' - Βροχή (Αφιερωμένο στην Φούρφουρ)

Όταν βρέχει,
Μια κουρτίνα πέφτει στα μάτια μου.
Ο πόνος μου αφαιρείται από την ψυχή μου και από τον κόσμο,
Και τότε αγαπώ περισσότερο την πόλη αυτή.

Είσαι η Απριλιάτικη βροχή που πέφτει πάνω μου όταν γελάω,
Η βροχή αυτή που θυμίζει να γελάω.
Είσαι το φως που καθαρίζει τον νου και την ψυχή μου,
Το φως που φωτίζει το μονοπάτι.

Βασίλεια χτίζονται, αναδεικνύονται και πέφτουν,
Άνθρωποι γεννιώνται, μεγαλώνουν και πεθαίνουν.
Ο Αιώνιος Ήλιος και το Φεγγάρι σου, όμως, συνεχίζουν να λάμπουν ενώπιον όλου του κόσμου.
Και η αθάνατή μου άνοιξη, μέσω της σοφίας της βροχής, διαιωνίζεται στα ποιήματά μου.



Ζ' - Νύχτα (Αφιερωμένο στον Ανδρέαλφο)

Μένει κάτι ακόμη, από μια από τις νύχτες,
Από μακριά, πολύ μακριά,
Κάτι που ποτέ κανείς δεν έχει ακούσει,
Κάτι που ποτέ κανείς δεν έχει δει.

Με επικαλείται ένας ποιητής,
Μετά από μια μεγάλη και ήσυχη μέρα.

Μένει κάτι ακόμη σε μια παραλία,
Χρόνια αναζητώ και ποτέ δεν βρίσκω,
Ένα βιβλίο γεμάτο με ποιήματα,
Και ένα γράμμα με το όνομά σου.

Κοίτα τα αστέρια,
Κοίτα την νύχτα,
Το ίδιο ειλικρινές χαμόγελο έλαμπε όπως παλιά,
Τόσο σκοτεινή ήταν η ψυχή μου.

Μένει κάτι ακόμη, από μια από τις μέρες,
Από μακριά, πολύ μακριά,
Όπου κανείς δεν μιλάει,
Κάτι που κανείς δεν θέλει.

Ίσως απόψε να γράψω κάποιο ποίημα,
Πηγαίνω όπου φυσάει ο άνεμος,
Δεν ξέρω πού οδηγεί το μονοπάτι μου,
Κάποιες φορές σκέφτομαι μόνο εσένα,
Κάποιες φορές απλά προχωράω.
Μονοπάτι ανάμεσα σε δυο καρδιές.

Κάθε στιγμή αυτού του ονείρου ήταν παράδεισος,
Κάθε στιγμή ήταν γεμάτη με διαφορετική σοφία,
Είσαι η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις.

Θα γράψουμε τα πιο όμορφα ποιήματα για εσένα,
Γιατί εσύ δημιουργείς τις πιο όμορφες στιγμές.