• Ζωδιακή Θέση: 15- 19 μοίρες στον Λέοντα *(1-10 στον Αιγόκερο)
• 8-12 Αυγούστου *(22-30 Δεκεμβρίου)
• Κάρτα Ταρώ: 6 Μπαστούνι *(2 Καρώ)
• Χρώμα Κεριού: Μωβ
• Φυτό: Ηλιοτρόπιο
• Πλανήτης: Δίας *(Αφροδίτη)
• Μέταλλο: Κασσίτερος *(Χαλκός)
• Στοιχείο: Φωτιά *(Γη)
• Βαθμός: Δούκας
• Ο Βέριθ είναι Δαίμονας Ημέρας και κυβερνά 26 λεγεώνες πνευμάτων

*(Έχει δοθεί από τον Θωθ)

"Βάαλ" σημαίνει "Άρχοντας". "Βάαλ-Βέριθ" σημαίνει "Άρχοντας Βέριθ". Προλέγει το μέλλον, διαχωρίζει το παρελθόν και μπορεί να μετατρέψει το μέταλλο σε χρυσό. Βοηθά με την ανέλιξη σε υψηλές θέσεις και απονομή τιμών. Μιλάει με μια πολύ ξεκάθαρη και απαλή φωνή.

Ο Βάαλ-Βέριθ είναι ο Πατέρας της εποχής του Χειμερινού Ηλιοστασίου (Yule) και του Στολισμένου Δέντρου. "Το χριστουγενιάτικο δέντρο, που τώρα είναι τόσο κοινό ανάμεσά μας, ήταν εξίσου κοινό στην Παγανιστική Ρώμη και την Παγανιστική Αίγυπτο. Στην Αίγυπτο το δέντρο ήταν το φοινικόδεντρο· στη Ρώμη ήταν το έλατο· το φοινικόδεντρο σηματοδοτούσε τον Παγανιστικό Μεσσία, ως τον Βάαλ-Ταμάρ, το έλατο αναφερόταν σε αυτόν ως Βάαλ-Βέριθ" [1]. "Το χριστουγενιάτικο δέντρο, όπως έχει αναφερθεί, γενικά στη Ρώμη ήταν ένα διαφορετικό δέντρο, ακόμα και το έλατο· αλλά το χριστουγενιάτικο δέντρο έχει ακριβώς την ίδια σημασία με το φοινικόδεντρο· καθώς μυστικά συμβόλιζε τη νέα γέννηση του Θεού ως Βάαλ-Βέριθ, "Ο Άρχοντας της Διαθήκης", και ως εκ τούτου φανέρωνε την διηνεκή και αιώνια φύση της δύναμής του, που παρότι είχε πεθάνει μπροστά στους εχθρούς του, ανασταινόταν θριαμβευτικά μπροστά σε όλους τους".²

Στην Αίγυπτο λάτρευαν τον Νίμροντ ως ένα φοινικόδεντρο, αναφέρονταν σε αυτόν ως τον Μεσσία 'Βάαλ-Ταμάρ". Ανάμεσα στους πιο αρχαίους Βάαλ, αυτός ήταν γνωστός ως Βάαλ-Βέρεθ, "Άρχοντας του φοινικόδεντρου". Αυτό εξελίχθηκε σε Βάαλ-Βέριθ, «Άρχοντας της Διαθήκης». Στην Αρχαία Ρώμη, όπου επίσης λάτρευαν το έλατο, τον αποκαλούσαν "Βάαλ-Βέριθ".

Η 25^η Δεκεμβρίου παρατηρούταν στη Ρώμη ως η ημέρα όπου ο νικητήριος Θεός επανεμφανιζόταν στη γη και εορταζόταν στα Natalis Invicti Solis, "Τα γεννέθλια του ανίκητου Ήλιου". Τώρα, ο Κορμός Δέντρου του Γιουλ (Yule Log) συμβόλιζε το νεκρό πτώμα του Νίμροντ, γνωστός ως ο Θεός-Ήλιος, που είχε σκοτωθεί από τους εχθρούς του· το χριστουγενιάτικο δέντρο αναπαριστά τον Νίμροντ, τον πεθαμένο Θεό που αναγεννάται. Η αρχαία πρακτική του να φιλιούνται κάτω από το κλαδί του γκι, πολύ κοινή στους Δρυίδες, προέρχεται από την Βαβυλώνα και ήταν μια αναπαράσταση του Μεσσία· εδώ κολλάει ο συμβολισμός του Μεσσία ως "Ο άνθρωπος κλαδί". Το γκι θεωρείται ένα θεϊκό κλαδί– ένα κλαδί που ήρθε από τον ουρανό και μεγάλωσε στο δέντρο που φύτρωσε από τη γη. Ο Νίμροντ, ο Θεός της φύσης, συμβολίζεται από ένα μεγάλο δέντρο. Αλλά έχοντας κοπεί και σκοτωθεί πάνω στην ακμή του, τώρα συμβολίζεται ως ένας κορμός χωρίς κλαδιά που λέγεται Κορμός του Γιουλ. Μετά το μεγάλο φίδι ήρθε και τυλίχθηκε γύρω από τον Νίμροντ (τον κορμό). Ως δια του θαύματος, ένα νέο δέντρο εμφανίστηκε στο πλευρό του κορμού, που συμβόλιζε την ανάσταση του Νίμροντ και τη νίκη του υπέρ του θανάτου. Εδώ είναι η απεικόνιση από ένα αρχαίο νόμισμα της Εφέσου:

Ο Βάαλ-Βέριθ ήταν γνωστός και ως "Άρχοντας της Διαθήκης" και ως "Ο Θεός Βέριθ". Ήταν ένας δημοφιλής Θεός και λατρευόταν στην Χαναάν, Φιλιστία και την Συχέμ και κάποιες γειτονικές πόλεις της Χαναάν, που αρχικά ήταν ανεξάρτητες, αλλά μακροχρόνια υποδουλώθηκαν από τους Εβραίους.

"Όσοι ισραηλίτες διέμεναν στη Συχέμ, θα ήταν είτε απλοί είτε προστατευμένοι ξένοι και δεν συμπεριλαμβάνονταν σε καμία διαθήκη. Ο Ναός του Βάαλ-Βέριθ είχε ένα θησαυροφυλάκιο στο οποίο οι πολίτες έδιναν συνεισφορές στον Αβιμέλεχ (Abimelech). Εκεί ήταν που ο Γαάλ (Gaal) αναδείχτηκε ως αρχηγός της επανάστασης και μέσα σε εκείνη την περιφέρεια ήταν που οι κάτοικοι του πύργου της Συχέμ (η "αρκόπολις") βρήκαν προσωρινό καταφύγιο από τον Αβιμέλεχ στο τελευταίο στάδιο της επανάστασης" [3].

"Ο Βάαλ-Βέριθ ήταν επίσης γνωστός ως ο ‘Θεός της Κοινωνίας".

Παρακάτω ακολουθούν φωτογραφίες από τις αρχαίες τοποθεσίες του Ναού του Βάαλ-Βέριθ:

Τα ερείπια του Ναού του Βάαλ-Βέριθ είναι κυκλικές πλατφόρμες πάνω  στις οποίες κάποτε στεκόταν ο επιβλητικός Ναός. Χρονολογούνται στον 13ο/12ο αιώνα Π.Κ.Ε., με διαστάσεις 26μ. μήκος και 24μ. πλάτος και οπι τοίχοι του ήταν 6μ. πάχος. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ήταν ένα διόροφο κτήριο.

Είχε μία είσοδο στην ανατολή, στο μέσο της οποίας είχε μια κολώνα που υποστήριζε την οροφή και από καθε πλευρά της εισόδου είχε έναν τεράστιο πύργο. Ο ανατολικός πύργος είχε και μια σκάλα που μπορεί να οδηγούσε στον δεύτερο όροφο. Μέσα στην κύρια αίθουσα υπήρχαν δύο σειρές από κολώνες. Στην ημικυκλική πλατφόρμα μπροστά από τον ναό, βρέθηκε μέρος της ιερής κολώνας ή όρθιας πέτρας (που φαίνεται στην δεξιά μεριά της παραπάνω εικόνας). Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι σηματοδοτούσε την είσοδο του ναού.