Οι γνώσεις που παρουσιάζονται σε αυτή τη σελίδα είναι προχωρημένες και περιέχουν πληροφορίες για όσους θέλουν να γνωρίσουν την Αρχόντισσα Αστάρτη σε μεγαλύτερο βάθος. Περιέχονται επίσης και ιερατικές (βαθιά πνευματικές) γνώσεις, όπως τα Θεϊκά Ονόματα της Αστάρτης.

Ινάννα (Σουμεριακά), Αφροδίτη/Άρτεμις/Δήμητρα (Ελληνικά), Διάνα/Βένους/Κέρες (Ρωμαϊκά), Φρέγια (Σκανδιναβικά/Γερμανικά), Αστάρτη (Καανιτικά), Ίσις/Ασέτ (Αιγυπτιακά), Ιστάρ (Ασσυριακά), Τανίτ-Αστάρ ή Ασταρώθ (Φοινικικά), Αταργκάτις (Συριακά), Ούσας (Ριγκ Βέδα).

Άλλες ονομασίες:

Δεν υπάρχει πρόβλημα να την αναφέρετε επίσης περιστασιακά ως Ασταρώθ, ή ακόμη και ως Αφροδίτη, ή Ίσιδα. Ωστόσο, τα άνωθεν ιερατικά Ονόματα θα δώσουν την καλύτερη επαφή για πνευματικές εργασίες όπως η επίκληση.

Η Ινάννα, η Μεγάλη Θεά, ενσαρκώνει τις υψηλότερες μορφές πνευματικής δύναμης, αλλά και πολλά από τα σημαντικότερα συμπαντικά ιδεώδη. Η Αστάρτη είναι μια τόσο εξέχουσα και ισχυρή Θεότητα, που έχει λατρευτεί από όλες τις αρχαίες παγανιστικές θρησκείες με πολλά διαφορετικά Ονόματα, προσωνύμια και ταυτότητες.

Φυσικά, είναι μια παγανιστική Θεότητα που είναι πολύ δυσφημισμένη και ο εχθρός την αντιμετωπίζει συνεχώς με τρόμο και δέος. Οι εβραϊκές πηγές διαστρέβλωσαν το Θεϊκό της Όνομα, το διέφθειραν ώστε να σημαίνει "Αστορέθ" και την αποκαλούσαν με υποτιμητική ορολογία. Ο διασυρμός εναντίον της είναι μεγάλος, ατελείωτος και μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον Σατανά και τον Βααλζεβούμπ ή τον δίδυμο αδελφό της Αζαζέλ. Στην Σουμέρια, ήταν επίσης αδελφός και αδελφή, με τον Αζαζέλ να είναι ο Σαμμάς/Ούτου και εκείνη η αδελφή του Ινάννα. Και στους δύο δόθηκαν εκτεταμένες εξουσίες από τον Σατανά και τον Ένλιλ, για να καθοδηγήσουν την ανθρωπότητα προς την διαφώτιση.

Αφροδίτη (Ρωμαϊκή)

Ίσις

Αφροδίτη

Αστάρτη

Ινάννα

Η Αστάρτη αναφέρεται στην εχθρική Βίβλο, ως μια "καταραμένη" θεότητα που είχε παγκόσμια φήμη και φυσικά συκοφαντήθηκε και δυσφημίστηκε χωρίς τέλος από τους Εβραίους. Οι Εβραίοι είναι οι μόνοι άνθρωποι στη γη που συκοφάντησαν τη Θεά και όλα όσα εκπροσωπούνται από αυτήν. Δεν θα ήταν υποτιμητικό να πούμε ότι η Αστάρτη ήταν η πιο αγαπητή Γυναικεία Θεά που υπήρξε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας, με πολλές Θεές να παίζουν έναν αιώνιο ρόλο, αλλά η θέση της να βρίσκεται σαφώς στην πρώτη γραμμή.

Μία από τις μεγαλύτερες επιθέσεις που δέχτηκε η Αστάρτη ήταν η απλή ταύτισή της με την εξωτερική ομορφιά ή με πτυχές της πορνείας, οι οποίες έχουν τις ρίζες τους στις ραββινικές επιθέσεις που εξαπολύθηκαν εναντίον της Μεγάλης Θεάς. Αυτή η συκοφαντία διαιωνίζεται στη Βίβλο αλλά και σε μεταγενέστερα ραββινικά έργα. Η Αστάρτη μου τόνισε έντονα κατά τη συγγραφή αυτής της σελίδας, να εξηγήσω ότι ο συμβολισμός της είναι της Αγάπης σε όλα τα επίπεδά, καλύπτοντας παράλληλα την πλήρη προσωπικότητά της. Η Αγάπη έχει πολλά επίπεδα και δεν είναι μόνο σεξουαλική, όπως συνήθως προωθείται από τον εχθρό ή από ανθρώπους που παρασύρονται από ελλιπείς πληροφορίες.

Η μεγάλη πραγματική αλήθεια πίσω από τον κύριο συμβολισμό της Αστάρτης, είναι ότι είναι η Θεά της Αγάπης που ενώνει την Ψυχή, μια βαθιά πνευματική δύναμη που κυριαρχεί στο σύμπαν. Συμπεριλαμβανομένης σε αυτό, η Ινάννα/Αστάρτη/Αφροδίτη κυβερνά επίσης την αγάπη σε επίπεδα όπως το σεξουαλικό ή το αναπαραγωγικό επίπεδο. Ομοίως, έχει εκφράσει ότι οι άνθρωποι πρέπει να θυμούνται ότι η αγάπη είναι επίσης, εκτός από σαρκική και σεξουαλική, η αγάπη που έχουμε για την οικογένεια, την παράδοση, ο ένας για τον άλλον, αλλά και, ο ισχυρότερος δεσμός αγάπης που σχηματίζεται μεταξύ της μητέρας και των παιδιών. Καμία εβραϊκή επίθεση δεν θα μπορούσε ποτέ να φτάσει τη Δόξα Της. Εξακολουθεί να παραμένει αγαπητή παγκοσμίως, να χαίρει εκτίμησης και σεβασμού.

Όλες οι δυνάμεις της, όπως εξηγούνται σε αυτή τη σελίδα, είναι μόνο σταγονίδια στην αιώνια θάλασσα της δύναμης και της γνώσης της Αστάρτης. Η Βίβλος είναι γεμάτη από αυτές τις τερατώδεις αναφορές που υποβαθμίζουν τη Μεγάλη Θεά.

Ακόμη και ο εχθρός γνωρίζει πλήρως ότι αυτές δεν αντιπροσωπεύουν τον πραγματικό χαρακτήρα της Αστάρτης, ο οποίος θα δοθεί σε αυτή τη σελίδα, αλλά όλα αυτά είναι μέρος της προπαγάνδας τους εναντίον της Μεγαλύτερης Θεάς της Ανθρωπότητας.

"Στα βιβλικά εβραϊκά το ουσιαστικό astarot, που προέρχεται από το θεϊκό όνομα Αστάρτ/Αστάρτη, σημαίνει "αύξηση, απόγονος", μια ένδειξη των λειτουργιών γονιμότητας της Αστάρτης. Επίσης, στην Αίγυπτο η Αστάρτη είναι γνωστή ως θεά της γονιμότητας, καθώς, μαζί με την Ανάθ, αποκαλείται μία από τις "μεγάλες θεές που συλλαμβάνουν αλλά δεν κυοφορούν".

Αν και δεν είναι τόσο γνωστά όσο τα χαρακτηριστικά της γονιμότητας, η Αστάρτη έχει επίσης συσχετισμούς με τον πόλεμο, όπως φαίνεται σε αρκετές αιγυπτιακές παραστάσεις στις οποίες φέρει πολεμικά όπλα και σε περιγραφές τόσο σε αιγυπτιακά όσο και σε ουγκαριτικά κείμενα που τη χαρακτηρίζουν ως θεά του πολέμου. [...]

Χαρακτηρίζεται ως η " Κυρία του Ουρανού" σε διάφορα αιγυπτιακά κείμενα της δεύτερης χιλιετίας π.κ.ε., και στην επιγραφή της πρώτης χιλιετίας π.κ.ε. του Εσμουναζόρ, αποκαλείται "Αστάρτη των υψηλότερων ουρανών". Στη φοινικική Σιδώνα, την πόλη που συνδέεται περισσότερο με τη λατρεία της θεάς (βλ. Κριτές 10:6; 1 Βασ. 11:5, 33; 2 Βασ. 23:13), ο ιερός της περίβολος ονομάζεται "Υψηλότερος Ουρανός". Οι φοινικικές πηγές αναφέρουν επίσης την ταύτιση της Αστάρτης με την Αφροδίτη, το πρωινό και το βραδινό αστέρι. [...] Στην εβραϊκή Βίβλο, η λατρεία της Αστάρτης καταδικάζεται επανειλημμένα [...]" [1].

Το όνομα Αστάρτη, είναι ετυμολογικά κοντά στην αρχαία ελληνική λέξη "Αστρον" που σημαίνει "Αστέρι" [2], μια αναφορά τόσο στην αστρική ομορφιά της ίδιας της Αστάρτης, αλλά και στο γεγονός ότι έχει ονομαστεί με πολλά επίθετα όπως "Βασίλισσα του Ουρανού". Η ομορφιά της Αστάρτης, εσωτερική και εξωτερική, υπήρξε ασύλληπτη στους αιώνες.

Λέξεις όπως η Αστρολογία προέρχονται από το θεϊκό της όνομα. Ένα συνηθισμένο επίθετο που δόθηκε σε πολλούς Θεούς, σχετικό με το Όνομα της Αστάρτης, ήταν "Αστρος ή Αστροα" [3], που σημαίνει "Αυτός ή Αυτή των Αστεριών". Ο υπαινιγμός για την κάθοδο στην ανθρωπότητα και την άφιξη των Θεών από τα Άστρα είναι ένα πολύ γνωστό θέμα σε όλες τις Αρχαίες Παγανιστικές θρησκείες.

Ακόμα και σήμερα στα αγγλικά, ασυνείδητα αποκαλούμε τις όμορφες γυναίκες και τους άνδρες που είναι ιδιαίτερης ομορφιάς ως "A Star" (η έκφραση χρησιμοποιείται και στα Ελληνικά), για να επιβεβαιώσουμε αυτή την ιδιότητα για ένα άτομο. Η λέξη " Αστρέως" που σημαίνει "Από τα Αστέρια" είναι ένα συνηθισμένο αρχαιοελληνικό επίθετο για τους ανθρώπους που έχουν αστρικές ή υπέρτατες ιδιότητες, αλλά χρησιμοποιείται επίσης πολύ συχνά για τους Θεούς. Το Άγαλμα της Ελευθερίας, το οποίο φέρει το στέμμα του αστεριού στη Νέα Υόρκη, συμβολίζει την επιρροή της Αστάρτης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ίδιο το άγαλμα, είναι εμπνευσμένο από αιγυπτιακά έργα τέχνης. [4]

Η ισχυρή σύνδεση της Αστάρτης με τον Σατανά είναι μια αυτονόητη πραγματικότητα. Ένα από τα σημαντικά επίθετα του Σατανά, το "ΕΩΣΦΟΡΟΣ", η αρχαιοελληνική μορφή του λατινικού "Lucifer", σημαίνει "Φέρων το Φως". Το πρώτο μέρος αυτής της λέξης, η λέξη ΕΩΣ, είναι μια κωδική λέξη για την Αστάρτη. Η Ιω είναι μια Θεά της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας που κυβερνά το φως της Αυγής, το απαλό πνευματικό φως που είναι μια τέλεια στιγμή για τα ανθρώπινα όντα να διαλογιστούν. Ushash είναι το σανσκριτικό όνομα της Ιω, και σηματοδοτεί μια σημαντική ώρα για διαλογισμό κάθε μέρα, που αναφέρεται επίσης ως "ώρα της λατρείας" στον πνευματικό κώδικα. Το τελευταίο μέρος της λέξης "ΕΩΣΦΟΡΟΣ", "Φόρος" μεταφράζεται σε "φέρων" [5] και συμβολίζει το απαλό φως της αυγής. [6]

Statue of Liberty & Eostre/Ostara, Goddess of Spring

Από την Αρχαία Ελληνική Ιώ, σε μια γλωσσική ερμηνεία, έχουμε επίσης μια άμεση σύνδεση με τη Θεά των Γερμανικών Λαών "Eostre", της οποίας το ανακατασκευασμένο Όνομα παραπέμπει στο Όνομα "Austro" που είναι όπως εξήγησα προηγουμένως, η πηγή του Ονόματος της αγαπημένης μας Αστάρτης στα Αρχαία Ελληνικά. Το όνομά της ως Eostre ή Ostara, αποκαλύπτει την ισχυρή σχέση και την αγάπη της για τον Πατέρα της, τον Σατανά Εωσφόρο, αλλά και την ισχυρή σχέση της με τον Αζαζέλ/Απόλλωνα και τις φωτοδότριες και ζωογόνες ιδιότητες της αναγέννησης.

Η εποχή της είναι η Άνοιξη, η εποχή μέσω της οποίας η φύση αναγεννάται και νέα ζωή γεννιέται. Ο κλεμμένος εορτασμός του πάσχα, είναι ακόμη και στο όνομα κλεμμένος από τη Μεγάλη Θεά. Μια ακόμη πιο προφανής και δημοφιλής εκδήλωση του ονόματός της, είναι η χώρα που ονομάζεται "Αυστρία", που σημαίνει, "Γη του Αστρου" ή "Αστερα". Η Αστάρτη είναι Θεά της φύσης, κάτι που είναι γνωστό σε όλη την ιστορία της, αλλά και ομολογημένο από τον εχθρό. Τα ιερά δέντρα, τα πράσινα βοσκοτόπια, η ομορφιά της φύσης, τα ζώα και οτιδήποτε αποτελεί ευλογία ομορφιάς σε αυτόν τον πλανήτη κυβερνώνται από Εκείνη. Είναι η επιστάτρια της φύσης και μέσω της δύναμής της είναι η συντηρήτρια της ζωής και της ύπαρξης, της ανθρώπινης αλλά και εκείνης των ζώων. Είναι η Θεά της ανθισμένης ζωής, σύμβολο της αιώνιας δημιουργικής αναδημιουργίας, της γονιμότητας, της γέννησης και, τέλος, της αναγέννησης μετά θάνατον.

Η Ιώ, που συσχετίζεται έντονα με τη Σελήνη [Θεά του Φεγγαριού], είναι γνωστή στην αρχαία ελληνική μυθολογία ως δίδυμη αδελφή του Ήλιου. Με τον ίδιο τρόπο η Άρτεμις είναι κυβερνήτρια της Σελήνης και είναι η δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, της έκδηλης δύναμης του Ήλιου. Υπάρχουν πολυάριθμες ιστορίες για την Αστάρτη που χαρίζει αθανασία σε ανθρώπους, όπως η Σελήνη που χάρισε την Αιώνια Νεότητα σε έναν άνθρωπο με το όνομα Ενδυμίωνας. [7]

 Όπως η Άνοιξη φτάνει μετά τον θάνατο της φύσης, έτσι μπορεί να φτάσει και η Θέωση για τους ανθρώπους που την αναζητούν μετά από μια περίοδο ερήμωσης και άγνοιας. Η Αστάρτη επιβλέπει αυτή τη μεταμόρφωση.

Εδώ απεικονίζεται ένας από τους ναούς της στην Αρχαία Ελλάδα [Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο]. Ο Ναός ήταν ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου και ένας από τους πιο μεγαλοπρεπείς ναούς που χτίστηκαν ποτέ. Στους μυστηριώδεις πίνακες του ναού απεικονίζονταν οι  Αμαζόνες και η βασίλισσά τους Οτρέρα, ενώ ο ναός ήταν γεμάτος με πνευματικές αλληγορίες. Σε μία από αυτές τις αλληγορίες, η Αστάρτη παίρνει τη μορφή μιας πολεμικής όψης και πάλι ως μέρος της μυθολογικής αλληγορίας.

Παρατίθεται η αναφορά ενός αρχαίου Έλληνα ονόματι Αντίπατρου, για τον ναό Της στο έργο του Ελληνική Ανθολογία: "Έριξα τα μάτια μου στο τείχος της μεγαλοπρεπούς Βαβυλώνας, πάνω στο οποίο υπάρχει δρόμος για άρματα, και στο άγαλμα του Δία δίπλα στον Αλφειό, και στους κρεμαστούς κήπους, και στον κολοσσό του Ήλιου, και στον πελώριο έργο των υψηλών πυραμίδων, και στον τεράστιο τάφο του Μαυσωλού- αλλά όταν είδα τον οίκο της Αρτέμιδος που ανέβηκε στα σύννεφα, αυτά τα άλλα θαύματα έχασαν τη λάμψη τους, και είπα: "Ιδού, εκτός από τον Όλυμπο, ο Ήλιος ποτέ δεν είδε κάτι τόσο μεγαλοπρεπές".

Η Ινάννα, κατά κανόνα, αντιπροσωπεύει τη δύναμη της Αφροδίτης, τη δύναμη της Αγάπης. Σε αυτή την αναπαράσταση, αντιπροσωπεύει τον εξωτερικό κόσμο, την αισθητή ομορφιά, την ομορφιά της μορφής, την εξωτερική ομορφιά και το μέτρο. Δεν υπάρχει θεά που να είναι τόσο όμορφη όσο αυτή. Ωστόσο, αυτή η χροιά κρύβει πολλά κρυμμένα νοήματα εκτός από τα νοήματα της καθαρής εξωτερικής ομορφιάς.

Σε αυτή τη μορφή της δύναμης της ομορφιάς, εκπροσωπείται από την Αφροδίτη. Λανθασμένα, και λόγω της πτώσης της συνείδησης της ανθρωπότητας, η Αστάρτη έχει πιστωθεί κυρίως ως Θεά της εξωτερικής σεξουαλικής ομορφιάς. Η σεξουαλική έλξη είναι πολύ σημαντική, σχετίζεται με την αναπαραγωγική ορμή και είναι απαραίτητη για την ανθρώπινη ύπαρξη. Πηγαίνοντας ψηλότερα, η Αφροδίτη κυβερνά επίσης την αγάπη στο σύνολό της, από τις χαμηλότερες έως τις υψηλότερες πτυχές.

Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, η Αφροδίτη σε αυτή την όψη χωρίζεται σε δύο επίπεδα: Την "Ουράνια Αφροδίτη" και την "Πανδήμος Αφροδίτη" ή "γήινη" και "των ανθρώπων" Αφροδίτη. Καθένα αντιπροσωπεύει ένα διαφορετικό πρόσωπο της Θεάς, το ένα εστιάζει στη σαρκική αναπαραγωγή, ενώ το άλλο αντιπροσωπεύει τις ανώτερες δυνάμεις της έννοιας του έρωτα.

Η ομορφιά, ενώ στην εξωτερική της μορφή είναι αναμφισβήτητα αυτό που κάνει τη ζωή να αξίζει να την ζει κανείς, όπως στην τέχνη και τον πολιτισμό, είναι επίσης μια εκδήλωση άλλων βαθύτερων εννοιών, όπως η αρμονία. Για τον Πλάτωνα και άλλους αρχαίους φιλοσόφους, η εκδήλωση της ομορφιάς είναι επίσης η εκδήλωση μεγαλειωδών ιδανικών όπως η ισορροπία, η αρμονία και η τελειότητα. Ο Πλάτων και ο Σωκράτης έχουν επεκταθεί στις πολυάριθμες σημασίες της λέξης "Ωραίο" και στις δεδομένες φιλοσοφικές έννοιες του όρου, οι οποίες αφορούν τον κόσμο των ιδεών [αστρικό πεδίο] και ασχολούνται με τη σύγχυση του σύμπαντος. [8]

Η περιεκτική σημασία της έννοιας της αγάπης και όλων των εκδηλώσεών της, εμπίπτει στη δύναμή Της που σχετίζεται με τον πλανήτη Αφροδίτη. Όπως εξηγήθηκε στην αρχή αυτής της σελίδας, η Αφροδίτη και η κυριαρχία του αισθήματος της Αγάπης δείχνει μια κρυφή πνευματική διαδικασία, αυτή της ένωσης της Ψυχής μέσω της Πνευματικής Αλχημείας.

Ο Πλάτων γράφει στον Φαίδρο για τη διάκριση των δύο τύπων αγάπης: Σαρκικός έρωτας [που ονομάζεται Έρωτας από τον οποίο δημιουργήθηκε σήμερα η λέξη "ερωτικός"] και Πνευματικός έρωτας [ένωση της ψυχής]. Αυτοί οι τύποι αγάπης είναι θεμελιώδεις για την επιβίωση και την ανθρώπινη αναπαραγωγή, αλλά ταυτόχρονα η ίδια πνευματική δύναμη οδηγεί στη διαφώτιση. [9]

Στην Πνευματική Μυθολογία, η Αστάρτη έχει πολλούς εραστές, συμπεριλαμβανομένων των δημιουργών των πρώτων ανθρώπινων πολιτισμών, όπως ο Dumuzid, ή ο διάσημος μύθος της Αφροδίτης και του Άδωνη. Αυτοί είναι μόνο για να αναφέρουμε μερικούς. Πίσω από αυτές τις μυθολογίες, βρίσκεται μια πολύ σημαντική παραβολή, που εξηγεί ότι η δύναμη της Θεάς δρα άμεσα για να βοηθήσει την ανθρωπότητα και τους απλούς θνητούς. Η ειδυλλιακή αγάπη που χτίζεται μεταξύ αυτών των δύο δεν επικεντρώνεται στην ερωτική πτυχή, αλλά στην πτυχή της σύνδεσης της ψυχής. Η κάθοδος της Ινάννα στον Κάτω Κόσμο για να σώσει τον μυθικό ήρωα/θεό Dumuzid, είναι συνώνυμη με την πνευματική αλληγορία της Δήμητρας και την κάθοδο της Περσεφόνης στον Κάτω Κόσμο. [10] Η ιστορία του Άδωνη και της Αφροδίτης, ανεξάρτητα από αυτό, έχει μείνει στην ιστορία ως μια από τις πιο όμορφες ιστορίες αγάπης που υπήρξαν ποτέ. Ομοίως, για τους Γερμανικούς Λαούς, η Αστάρτη αντιπροσωπεύει όλα όσα αναφέρονται σε αυτή τη σελίδα με το όνομά της ως Φρέγια, συμπεριλαμβανομένου του έρωτα και της τεκνοποίησης. Η Encyclopedia Britannica εξηγεί περαιτέρω: "Όπως η αιγυπτιακή θεά Ίσιδα και η ελληνική Αφροδίτη, η Φρέγια ταξίδεψε στον κόσμο αναζητώντας έναν χαμένο σύζυγο και κλαίγοντας χρυσά δάκρυα". [11] Ωστόσο, αυτό μας φέρνει αυτομάτως στο επόμενο βήμα της ανάλυσης της Θεάς των Θεών.

Η "Άρτεμις" ή η πτυχή της Παρθένου - Δικαιοσύνη και πνευματική δύναμη

Ως Άρτεμις, το σύμβολο της δύναμης της Αστάρτης είναι ο σεληνιακός δίσκος, αλλά και η ισχυρή της δύναμη, καθώς είναι η δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα [ο Αζαζέλ και η Αστάρτη είναι δίδυμοι]. Η Άρτεμις ζει στο δάσος, στην ερημιά, και κυβερνά τη Σελήνη και τους κύκλους της. Από αυτή την άποψη, η κυριαρχία της στη Σελήνη είναι και πάλι αντιπροσωπευτική των θηλυκών δυνάμεων της Σελήνης. Όπως και ο Αζαζέλ, αποκαλείται "Φωτεινή" [Φοίβη], ένας υπαινιγμός για την πνευματική της κατάταξη και τη δύναμή της. Μια άλλη κοινή δύναμη της Αρτέμιδος, είναι ότι η Άρτεμις μπορεί να επιβάλλει έκτακτες τιμωρίες για παραβίαση πνευματικών διαταγμάτων των Θεών, όπως κάνει ο Απόλλωνας. Όταν η Αστάρτη θέλει να τιμωρήσει, μια λέξη περιγράφει τι συνεπάγεται με αυτές τις τιμωρίες: "Τρόμος". [12] Οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες λάτρευαν επίσης την Αφροδίτη σε πολεμική όψη, και το ίδιο συμβαίνει και με τους Βαβυλώνιους και τους Ασσύριους με την Ινάννα, διότι η Αστάρτη είναι γι' αυτούς Θεά του Πολέμου και Θεά της Γονιμότητας. Η πολεμική μηχανή των Αρχαίων Σπαρτιατών, που είναι γνωστή σε όλους τους λαούς του κόσμου και ακόμη και σήμερα θαυμάζεται παγκοσμίως, είχε την Αφροδίτη ως κύρια Θεά της πόλης-κράτους. Στο πλαίσιο αυτό, την αποκαλούσαν "Αφροδίτη Αρεία" [Arya]. Η Σπάρτη ήταν γνωστή για την αντιμετώπιση των γυναικών ως την κόρη και το μάτι του σπαρτιατικού κόσμου. Ταυτόχρονα, οι Σπαρτιάτισσες ανταποκρίνονταν σε αυτή τη συμπεριφορά, όντας άξιες του υψηλού επαίνου και δημιουργώντας νέα ζωή. [13]

Η φύση της αγνότητας ή της παρθενίας στο σύμβολο της Άρτεμης, οφείλεται στο γεγονός ότι η Σελήνη ή το εσωτερικό μέρος της ψυχής, παραμένει όντως παρθένο και ανέγγιχτο. Είναι το μέρος της ψυχής που κουβαλάμε σε κάθε ζωή, το οποίο καθορίζει ποιοι είμαστε. Το νοθευμένο και το παρθένο δεν αφορά μόνο τις σεξουαλικές σχέσεις, αλλά και το πώς κάποιος πρέπει να διατηρεί την ψυχή και το πνεύμα του καθαρά από το εξωτερικό κακό και τις αρνητικές επιρροές.

Από αυτή την άποψη, η ικανότητα να αντιστέκεται στην αδικία και την αρνητικότητα καθίσταται μάλλον απαραίτητη. Η Άρτεμις είναι μια Θεά της υπερκόσμιας σοφίας και της καταστροφικής ικανότητας και αντιπροσωπεύει τις άμεσες πτυχές του πολέμου που ασχολούνται με την άμεση καταστροφή. Δεν διαφέρει από μια πτυχή της Αφροδίτης που εξηγήθηκε παραπάνω.

Η Άρτεμις, εκτός από κυνηγός, είναι επίσης η προστάτιδα της φύσης, της άγριας ζωής, και ήταν η πιο σεβαστή Θεά στην Αρχαία Ελλάδα για τους ανθρώπους της υπαίθρου. Όπως ο Αζαζέλ/Απόλλων, προστατεύει τα παιδιά και τους νέους και αθώους, ενώ χτυπά με θάνατο και αρρώστιες όσους καταστρέφουν ό,τι είναι ιερό. Την αποκαλούσαν "Κυρά όλων των ζώων" ως μια μορφή τιμητικού τίτλου. [14]

Πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι τα ζώα και η ζωή είναι ιερά στον Πνευματικό Σατανισμό, και ενώ η Άρτεμις συμβολίζει τη θανάτωση των ζώων για κατανάλωση ή για κυνήγι, καθιερώνει επίσης την ισορροπία με το ζωντανό περιβάλλον της ζωής, κάτι που η ανθρωπότητα πρέπει να έχει στόχο να επιτύχει. Η Άρτεμις είναι ο προστάτης της άγριας ζωής.

Ίσις ή Δήμητρα - Η μητέρα της Γης, των θεών και του κόσμου

Η Δήμητρα είναι η θεά της συγκομιδής, η οποία ασχολείται με τη γονιμότητα και τη δημιουργία της μητέρας Γης. Η παραγωγή της τροφής, οι νόμοι της ζωής και του θανάτου, αλλά και τα βαθιά απόκρυφα μυστήρια των γυναικών ιέρειών της Αρχαίας Ελλάδας και τα Ελευσίνια Μυστήρια, δημιουργήθηκαν κάτω από τις διδασκαλίες της Αστάρτης. Αυτά ήταν μερικά από τα πιο απόκρυφα Μυστήρια στον Αρχαίο Κόσμο, όπου οι μυημένοι μάθαιναν τα siddhis (σίντιζ) και λάμβαναν τη φώτιση. [15] Στην όψη της ως Δήμητρα, η Αστάρτη είναι η πιο απόκρυφη και μυστικοπαθής από τις όψεις της. Στην απεικόνιση της αριστεράς, έχουμε δύο κρυφές αποκρυφιστικές έννοιες σε αυτόν τον πίνακα. Η μία λέξη γράφει "ΕΝΙΑΥΤΟΣ", που σημαίνει "Εσωτερικός Εαυτός" ή ο "Αληθινός Εαυτός". Στην άλλη λέξη γράφει "ΕΛΕΥΣΙΣ" που σημαίνει "Ο ερχομός" ή "Να γίνεις". Η Δήμητρα εδώ δείχνει στο μαθητή τα μυστικά για να φέρει τη γέννηση του ανώτερου εαυτού ή τη "Δεύτερη Γέννηση". Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται στην ταυτότητά της ως Danu, στην ιρλανδική λαογραφία και μυθολογία. Ως Danu, προεξάρχει των Tuatha De Danann. Οι Tuatha De Danann είναι μια ιρλανδική λαογραφική ιστορία για τους Θεούς και τους ανθρώπους που υπήρχαν στην Ιρλανδία πριν έρθουν να ζήσουν εκεί οι σημερινοί Ιρλανδοί, οι οποίοι παρουσίαζαν ακραίες δυνάμεις του νου και της ψυχής, αλλά ήταν πιο γνώστες των πνευματικών τεχνών των Θεών. Η Dana [Αστάρτη] εμφανίζεται εδώ επίσης ως μητέρα τους. [16]

Το βάθος των μυστηρίων της είναι εκτεταμένο και η σημασία αυτών των μυστηρίων ήταν η "Κάθοδος στον Κάτω Κόσμο", με την οποία σχετίζεται η πιο διάσημη αλληγορία της Θεάς Δήμητρας. Ο Κάτω Κόσμος, συμβολίζει το αστρικό επίπεδο και τα βασίλεια των νεκρών, αλλά και την επανασύνδεση της ψυχής με τις πνευματικές δυνάμεις του ατόμου.

Στο μύθο αυτό, η κόρη της Δήμητρας, η Περσεφόνη, κατεβαίνει στον κάτω κόσμο για να σωθεί τελικά και να ξαναγυρίσει στη μητέρα της. Ο μύθος της "Καθόδου", επίσης διάσημος στη σουμεριακή και ουγκαριτική ιστορία της Αστάρτης. Η ιστορία αυτή ονομαζόταν "Η Κάθοδος της Αστάρτης στον Κάτω Κόσμο" και αφορά την αποκατάσταση της δύναμης του Έκπτωτου Φιδιού [Δύναμη Γονιμότητας] και την επανένωση αυτής της δύναμης με τη Θεία Μητέρα ή Δήμητρα [το κεφάλι του πνευματικού ασκούμενου].

Όταν ολοκληρωθεί αυτή η πνευματική διαδικασία, συμβαίνει η "Άνοιξη", που κατά την Ελληνική λέξη σημαίνει "Άνοιγμα", και το άτομο τελικά ανοίγει τις πνευματικές του ικανότητες που του επιτρέπουν να πηγαίνει μπρος-πίσω στο "Βασίλειο των Νεκρών" ή στο Αστρικό Επίπεδο και στον φυσικό κόσμο. Συμβαίνει η άνοιξη και το άνθισμα της ψυχής, καθώς τα Τσάκρας απεικονίζονται επίσης συνήθως σε όλες τις Παγανιστικές Παραδόσεις ως λουλούδια, και τότε κάποιος τελικά ανθίζει και επιστρέφει στη "Θεία Μητέρα" ή Δήμητρα.

Ασυνείδητα, από το όνομα Δήμητρα, σήμερα στα αγγλικά μιλάμε για "The Mother" που είναι κοντά στη λέξη De-mater στην προφορά της. Στα σύγχρονα γερμανικά, η "Μητέρα" εξακολουθεί να ονομάζεται "Die Mutter", η οποία είναι μια άλλη αλλοίωση της τελευταίας πτυχής της λέξης Demeter. Η σύνδεσή της με τη Γη, τη συγκομιδή, την οικογένεια και το νοικοκυριό, αλλά και με τη γη και το έδαφος καθεαυτό, την έκανε με την πάροδο του χρόνου να φέρει τον τίτλο "Μητέρα Γη". Όπως και η Ίσιδα, είναι μια μητρική φιγούρα που προμηθεύει τους ανθρώπους με ό,τι χρειάζονται για τη ζωή.

Στο αιγυπτιακό προσωνύμιο της ως Ίσις απεικονίζεται ως η μητέρα του "Ώρου του Σωτήρα", από την οποία κλάπηκε η "Παναγία η μητέρα του Ιησού του Σωτήρα". Αυτό αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες βλασφημίες και διαφθορές κατά της Θεάς. [17]

Τα θεϊκά σύμβολα της Αστάρτης: Η δύναμη της Σφραγίδας της Αστάρτης

Το αστέρι ως αποκρυφιστικό σύμβολο απεικονίζεται με σαφήνεια στην Σφραγίδα της Αστάρτης. Αυτό το Σύμβολο ονομάζεται επίσης "Πυθαγόρειο Σύμβολο της Τελειότητας", που επίσης συχνά συνδέεται με τον ίδιο τον Σατανά, αντιπροσωπεύει την ενότητα των 5 στοιχείων στον άνθρωπο. Τα στοιχεία του νερού, της φωτιάς, του αέρα και της γης αντιπροσωπεύουν το σώμα και τις κατώτερες λειτουργίες, ενώ ο Αιθέρας ή το 5ο στοιχείο αντιπροσωπεύει τη λεπτότερη ουσία της ψυχής και τον συνδετικό κρίκο όλων των άλλων στοιχείων. Η δύναμη αυτού του συμβόλου είναι πολύ βαθιά, οικουμενική και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ιερά γεωμετρικά σχήματα. Το γεγονός ότι ένα πεντάγραμμο μπορεί να μπαίνει επ'άπειρον μέσα σε ένα άλλο πεντάγραμμο, αντιπροσωπεύει το άπειρο της δημιουργικής ενέργειας του σύμπαντος, που αντιπροσωπεύεται στα ανθρώπινα όντα ως η ορμή της αναπαραγωγής και της ζωής με κάθε επόμενη γενιά. Η Σφραγίδα της αντιπροσωπεύει μια περίπτωση όπου οι πνευματικές αλχημικές έννοιες μέσα σε μια Σφραγίδα είναι υπεραρκετές. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τα περισσότερα, αν όχι όλα τα μυστήρια της ανθρώπινης ψυχής εξηγούνται στην ίδια της τη Σφραγίδα.

Πηγές/Βιβλιογραφία:

2. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, λέξη "Άστρο", Γ. Σταματάκος.

3. Στο ίδιο 2, λέξη "Άστρόως".

4. Στο ίδιο 2, λέξη "Φέρων".

5. Εγκυκλοπαίδεια της ελληνικής και ρωμαϊκής μυθολογίας, Luke Roman και Monica Roman

6. Στο ίδιο 5, σ. 343.

7. Στο ίδιο 5, ενότητα "Eos".

8. Για περισσότερα σχετικά με αυτό το θέμα, ανατρέξτε στο Συμπόσιο του Πλάτωνα και του Σωκράτη [ένα πολύ σύνθετο κείμενο, βαθιά φιλοσοφικό, απαιτεί ενδελεχή ανάλυση για να κατανοηθεί πλήρως].

9. Επίσης, ο Φαίδρος του Πλάτωνα εξηγεί την έννοια του φιλοσοφικού έρωτα. Έχετε υπόψη σας ότι λόγω των πολιτισμικών διαφορών και της βεβήλωσης των εννοιών [που προκαλείται κυρίως από την εκκλησία ή από ηλίθιους αναλυτές που δεν γνωρίζουν τίποτα για την πνευματική αλχημεία], οι έννοιες έχουν διαστρεβλωθεί αρκετά. Το ίδιο το κείμενο εξακολουθεί να είναι πολύ πολύτιμο ανεξάρτητα από αυτό.

11. Encyclopedia Britannica, ενότητα "Freyja".

12. Στο ίδιο βιβλίο 5, ενότητα "Άρτεμις".

13. Για περαιτέρω ανάγνωση: "Πιστεύεται ότι η πολεμική απεικόνιση της Αφροδίτης ανήκει στους πολύ πρώτους ακόλουθούς της και στις λατρείες της στην Κύπρο και τα Κύθηρα, όπου υπήρχε έντονη ανατολική επιρροή κατά την περίοδο της Ανατολίτευσης." Αυτή η απεικόνιση μπορεί να εντοπίσει την καταγωγή της Αφροδίτης από παλαιότερες θεές της Μέσης Ανατολής, όπως η σουμεριακή Ινάννα, η μεσοποταμιακή Ιστάρ και η φοινικική Αστάρτη. [4][5] Στην Κύπρο, η Αφροδίτη αναφερόταν επίσης με το επίθετο "Αφροδίτη Εγχείριος" (Αφροδίτη με δόρυ), και έχει προταθεί ότι η λατρεία μεταφέρθηκε από την Κύπρο στη Σπάρτη[3].[4] Ήταν επίσης γνωστή με αυτό το όνομα στην Αρεόπολη και στην Κόρινθο[6]." - Από τη σελίδα της Βικιπαίδειας για την Αρεία Αφροδίτη

14. Στο ίδιο 5, ενότητα "Άρτεμις"

15. Εγχειρίδιο της Ελληνικής Μυθολογίας (The Routledge Handbook of Greek Mythology), "Πώς ο Άδης απήγαγε την Περσεφόνη ως νύφη του, αλλά τελικά υποχρεώθηκε να τη μοιραστεί με τη μητέρα της", σελίδα 125

16. Ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Britannica: " Τούαθα Ντε Ντάναν" & "Θεά Ντάνα"

17. "Ο Χριστός στην Αίγυπτο": "Η σύνδεση Ώρου-Ιησού", D. M. Murdock

*Από τον Πατέρα Σατανά απευθείας στον Αρχιερέα  HoodedCobra666