Η προέλευση των Πρωτοκόλλων είναι από το πογκρόμ του Κισινέφ τον Απρίλιο του 1903, όταν ανακαλύφθηκε ότι ένα παιδί είχε δολοφονηθεί τελετουργικά από την Εβραϊκή κοινότητα. Επίσης στη Ρωσική Αυτοκρατορία, ο Ραββίνος Μέντελ Μπέιλις (Mendel Beilis) δολοφόνησε τελετουργικά τον 13χρονο Αντρέι Γιουσίνσκι (Andrei Youshchinsky), παραδεχόμενος μάλιστα ότι αυτό έγινε στο πλαίσιο μιας μεγάλης τελετουργίας μαύρης μαγείας εναντίον του Τσάρου, που διεξήγε ολόκληρη η Εβραϊκή κοινότητα. Μάρτυρες αναγνώρισαν τον Μπέιλις ως τον αρχηγό της συμμορίας Εβραίων που απήγαγαν τον Αντρέι.
Αυτό ήταν ένα μόνο περιστατικό φρίκης που εξόργισε τους Εθνικούς και που προκάλεσε εξεγέρσεις εναντίον των Εβραϊκών κοινοτήτων. Από την Αγγλία ως τη Ρωσία, τέτοια περιστατικά ήταν ο λόγος που γίνονταν τα πογκρόμ και που εκδιώκονταν οι Εβραίοι. Με το πογκρόμ του Κισινέφ, οι εξεγερμένοι βρήκαν το πρωτότυπο έγγραφο των Πρωτοκόλλων ανάμεσα στην Εβραϊκή κοινότητα, το οποίο και παρέδωσαν στον τοπικό εκδότη Πάβελ Κρουσεβάν.
Όπως αναδεικνύει και ο Διδάκτωρ Ραντλ:
«Έτσι μπορούμε να δούμε ότι, αν αφαιρέσουμε τους μύθους και τους θρύλους που περιβάλλουν τα Πρωτόκολλα και στη συνέχεια τα τοποθετήσουμε στο ιστορικό τους πλαίσιο, χρησιμοποιώντας ό,τι γνωρίζουμε γι' αυτά, μπορούμε πράγματι να θέσουμε περιορισμούς ως προς την αρχική πηγή των Πρωτοκόλλων. Συγκεκριμένα, ήταν Εβραϊκό έγγραφο που ανακτήθηκε στο Κισινέφ από πογκρομιστές και στη συνέχεια δόθηκε στον Κρουσεβάν, ο οποίος το δημοσίευσε εκτός της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου της Οδησσού, που έψαχνε αφορμή να του ασκήσει δίωξη (και που θα χρησιμοποιούσε τα πρωτόκολλα ως επιχείρημα ότι συμμετείχε στα πογκρόμ) και για αυτό ο ντε Μιτσέλις υποψιάζεται δικαίως ότι το έγγραφο προέρχεται από κύκλους πογκρομιστών...»
Τώρα γνωρίζουμε αρκετά για το πογκρόμ του Κισινέφ, καθώς και ότι έγινε κοντά στην Οδησσό, κέντρο Σιωνιστικής δραστηριότητας, όπου ο Βλαντιμίρ Τζαμποτίνσκι έδωσε στις 7 Απριλίου του ιδίου έτους την πρώτη του διάλεξη σχετικά με την ακραία εκδοχή του, τον Αναθεωρητικό Σιωνισμό, έχοντας μάθει για το πογκρόμ. Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι πολλοί πάπυροι της Τορά βεβηλώθηκαν και ότι οι εξεγερμένοι πήραν μεγάλη ποσότητα χρημάτων, αγαθών και αντικειμένων από τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του πογκρόμ.
Γνωρίζοντας τον πρώτο εκδότη των Πρωτοκόλλων, την σημασία της περιοχής για το Σιωνιστικό κίνημα εντός της Ρωσίας (όπου σχηματίζονταν ακραίες παραλλαγές όπως ο Αναθεωρητικός Σιωνισμός) και την καταστροφή ή κλοπή αντικειμένων που είχαν στην κατοχή τους οι Εβραίοι, μπορούμε να προβούμε στο εξής συμπέρασμα: το πρωτότυπο έγγραφο στο οποίο βασίστηκε η έκδοση του Κρουσεβάν, είχε πράγματι παρθεί από το Κουσινέφ και επρόκειτο για Σιωνιστικό έγγραφο ή τοπικό σχέδιο.
Ο Κρουσεβάν, όπως δήλωσε ένας πράκτορας στο Παρίσι, αρνήθηκε οποιαδήποτε συμμετοχή στο πογκρόμ για να προστατευτεί, καθώς πολλοί συνελήφθησαν και παραπέμφθηκαν σε δίκη. Ωστόσο, στη δεύτερη και ευρύτερα διαδεδομένη έκδοση των Πρωτοκόλλων του 1905, που δημοσιεύθηκε από τον χριστιανό μυστικιστή Σέργιο Νείλο, αφαιρέθηκαν οι αναφορές στην Τορά, ενώ προστέθηκαν αναφορές σχετικά με την υποτιθέμενη επιθετικότητα των Εβραίων απέναντι στον Χριστό. Προστέθηκαν επίσης αναφορές στους Μασόνους, δηλώσεις σχετικά με τον Νίτσε και τον Δαρβίνο και πολλά άλλα. Η έκδοση του 1914, επίσης του Σέργιου Νείλου, ήταν και πάλι επεξεργασμένη και αλλοιωμένη. Τότε είναι που προστέθηκε αρκετό κλεμμένο υλικό. Οι εκδόσεις του Νείλου χρησιμοποιούνται συχνότατα από αυτούς που προσπαθούν να διαψεύσουν τα Πρωτόκολλα, καθώς είναι αυτές που δημιουργούν την μεγαλύτερη σύγχυση. Το Σοβιετικό σύστημα έφτασε σε σημείο, κατά την δεκαετία του 1920, να δημιουργεί επιπλέον αντιπροπαγάνδα κατά των Πρωτοκόλλων, διότι το έγγραφο αυτό αποτελεί μεγάλη απειλή για τους Εβραίους. Την δεκαετία του '90 και στις αρχές της χιλιετίας, Ρώσοι ακαδημαϊκοί και μελετητές δημοσίευσαν έργα που αποδεικνύουν την αυθεντικότητα των Πρωτοκόλλων.
Πηγή: