Δεν υπάρχει ακριβής ημερομηνία για την έναρξη της Ιεράς Εξέτασης, οι περισσότερες πηγές συμφωνούν ότι εκδηλώθηκε κατά τα πρώτα έξι χρόνια της βασιλείας του Καθολικού Πάπα Γρηγορίου Θ', μεταξύ 1227 και 1233. Ο Πάπας Γρηγόριος Θ' που κυβέρνησε από το 1227 έως το 1241, αναφέρεται συχνά ως ο «Πατέρας της Ιεράς Εξέτασης».

Η Ιερά Εξέταση ήταν μια εκστρατεία βασανιστηρίων, ακρωτηριασμών, μαζικών δολοφονιών και καταστροφής της ανθρώπινης ζωής που διαπράχθηκε από τους Χριστιανούς και την Εβραϊκή ρίζα τους. Η Εκκλησία αύξησε τη δύναμή της μέχρι που είχε τον απόλυτο έλεγχο της ανθρώπινης ζωής, τόσο της κοσμικής όσο και της θρησκευτικής.

Το Βατικανό δεν ήταν ικανοποιημένο με την πρόοδο που σημείωναν οι περιφερειακοί ηγέτες στην εκρίζωση των αιρέσεων. Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ' ανέθεσε τη διεξαγωγή των δικών του ιεροεξεταστών, οι οποίοι λογοδοτούσαν απευθείας σε αυτόν. Η εξουσία τους επισημοποιήθηκε με την παπική βούλα της 25ης Μαρτίου 1199.⁷ Ο Ιννοκέντιος διακήρυξε ότι «όποιος προσπαθούσε να ερμηνεύσει μια προσωπική άποψη για τον Θεό, η οποία ερχόταν σε σύγκρουση με το δόγμα της Εκκλησίας, έπρεπε να καεί χωρίς οίκτο».⁸

Το 1254, για να διευκολύνει το έργο των ιεροεξεταστών, ο Πάπας Ιννοκέντιος Δ' θέσπισε ότι οι κατήγοροι μπορούσαν να παραμείνουν ανώνυμοι, εμποδίζοντας τα θύματα να τους αντιμετωπίσουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Πολλές εκκλησίες διέθεταν ένα σεντούκι όπου οι πληροφοριοδότες μπορούσαν να διοχετεύουν γραπτές κατηγορίες εναντίον των γειτόνων τους. Τρία χρόνια αργότερα, επέτρεψε και επιδοκίμασε επίσημα τα βασανιστήρια ως μέθοδο απόσπασης ομολογιών για αίρεση.⁹

Τα θύματα βασανίζονταν σε ένα δωμάτιο και στη συνέχεια, αν ομολογούσαν, οδηγούνταν μακριά από την αίθουσα σε ένα άλλο δωμάτιο για να ομολογήσουν στους ιεροεξεταστές. Με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να υποστηριχθεί ότι οι ομολογίες δόθηκαν χωρίς τη χρήση βίας. Το ανακριτικό δίκαιο αντικατέστησε το κοινό δίκαιο. Αντί για αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, ήταν ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Οι ιεροεξεταστές έγιναν πολύ πλούσιοι, δεχόμενοι δωροδοκίες και πρόστιμα από τους πλούσιους που πλήρωναν για να αποφύγουν τη δίωξη. Οι πλούσιοι αποτελούσαν πρωταρχικούς στόχους για την εκκλησία, η οποία δήμευε την περιουσία τους, τη γη τους και ό,τι είχαν επί γενεές. Η Ιερά Εξέταση έπαιρνε όλη την περιουσία των θυμάτων μετά την κατηγορία. Υπήρχαν πολύ λίγες έως καθόλου πιθανότητες να αποδείξει κανείς την αθωότητά του, οπότε αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο η Καθολική Εκκλησία έγινε πολύ πλούσια. Ο Πάπας Ιννοκέντιος δήλωσε ότι εφόσον ο «Θεός» τιμωρούσε τα παιδιά για τις αμαρτίες των γονέων τους, δεν είχαν κανένα δικαίωμα να είναι νόμιμοι κληρονόμοι της περιουσίας των γονέων τους. Αν τα παιδιά δεν έβγαιναν ελεύθερα να καταγγείλουν τους γονείς τους, έμεναν άφραγκοι. Οι ιεροεξεταστές κατηγορούσαν ακόμη και τους νεκρούς για αίρεση, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και εβδομήντα χρόνια μετά τον θάνατό τους. Ξέθαβαν και έκαιγαν τα οστά των θυμάτων και δήμευαν όλη την περιουσία των κληρονόμων τους, αφήνοντάς τους με το τίποτα.¹⁰

Οι ενέργειες των ιεροεξεταστών είχαν καταστροφικές συνέπειες στην οικονομία που άφησαν ολόκληρες κοινότητες εντελώς εξαθλιωμένες, ενώ η εκκλησία ξεχείλιζε από πλούτο. Επίσης, ακρωτηρίασαν την οικονομία κρατώντας ύποπτα ορισμένα επαγγέλματα. Οι ιεροεξεταστές πίστευαν ότι ο έντυπος λόγος αποτελούσε απειλή για την εκκλησία και παρενέβαιναν στην επικοινωνία που επέφερε η εφεύρεση της τυπογραφίας τον 15ο αιώνα. Οι χάρτες, οι χαρτογράφοι, οι πλανόδιοι έμποροι και οι έμποροι τέθηκαν όλοι υπό έντονη καχυποψία- απειλή για την εκκλησία.

Παρόλο που η εκκλησία είχε αρχίσει να δολοφονεί ανθρώπους που θεωρούσε αιρετικούς τον 4ο αιώνα και ξανά το 1022 στην Ορλεάν, οι παπικοί νόμοι του 1231 επέμεναν ότι οι αιρετικοί υπέστησαν θάνατο από φωτιά. Η καύση των ανθρώπων μέχρι θανάτου απέτρεπε την αιματοχυσία. Κατά Ιωάννην 15:6 «Αν κάποιος δεν μένει ενωμένος μαζί μου, θα τον πετάξουν έξω σαν την κληματόβεργα, και θα ξεραθεί. Τις βέργες αυτές τις μαζεύουν, τις ρίχνουν στη φωτιά, και καίγονται».

Η παιδοφιλία που παρατηρείται σήμερα είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα της παραφροσύνης και του διεστραμμένου, διαστρεβλωμένου μυαλού των περισσότερων Χριστιανών και πού οδηγεί κάθε εξουσία που αποκτούν.

Το κυνήγι των μαγισσών, 1450-1750, ήταν αυτό που ο R. H. Robbins [The Encyclopedia of Witchcraft and Demonology] αποκάλεσε «ο συγκλονιστικός εφιάλτης, το πιο βρώμικο έγκλημα και η βαθύτερη ντροπή του δυτικού πολιτισμού». Σε αυτή την περίοδο των 300 ετών, η εκκλησία ενέτεινε τις μαζικές δολοφονίες και τα συστηματικά βασανιστήρια αθώων ανθρώπων. Στους βασανιστές επιτρεπόταν όσος χρόνος χρειαζόταν για να βασανίσουν τα θύματά τους. Τα περισσότερα δικαστήρια απαιτούσαν πριν από τα βασανιστήρια, το θύμα να ξυριστεί σχολαστικά, υποστηρίζοντας ότι οποιοσδήποτε Δαίμονας έμενε απαρατήρητος στις τρίχες του σώματος του θύματος θα μπορούσε να παρέμβει για να αμβλύνει τον πόνο που προκαλούσαν οι βασανιστές ή να απαντήσει για το θύμα.¹¹

Οι γιατροί θα ήταν παρόντες εάν φαινόταν ότι το θύμα θα μπορούσε να πεθάνει από τα βασανιστήρια. Στη συνέχεια, το θύμα αφήνονταν να συνέλθει λίγο πριν εφαρμοστούν περισσότερα βασανιστήρια. Αν το θύμα πέθαινε κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων, οι ιεροεξεταστές ισχυρίζονταν ότι ο Διάβολος επενέβαινε με σκοπό να γλιτώσει το θύμα από περαιτέρω πόνο ή να το εμποδίσει να αποκαλύψει τα μυστικά του.¹² Σε όσους λιποθυμούσαν έριχναν ξύδι στα ρουθούνια τους για να τους συνεφέρουν. Οι οικογένειες των θυμάτων ήταν υποχρεωμένες βάσει του νόμου να αποζημιώνουν τα δικαστήρια για τα έξοδα των βασανιστηρίων. Ολόκληρες περιουσίες κατάσχονταν από την εκκλησία. Οι ιερείς ευλογούσαν τα όργανα βασανισμού πριν από τη χρήση τους. Χρησιμοποιούνταν συγκεκριμένες συσκευές για την πρόκληση του μέγιστου δυνατού πόνου- αδιαμφισβήτητη απόδειξη του άρρωστου Χριστιανικού πνεύματος:

Η Κούνια του Ιούδα

Το θύμα τραβιόταν με σχοινί ή αλυσίδα και στη συνέχεια το κατέβαζαν στο σημείο που εικονίζεται. Ο βασανιστής ήλεγχε την πίεση προσθέτοντας βάρη στο θύμα, ή κουνώντας ή ανεβάζοντας και κατεβάζοντας το θύμα σε διάφορα ύψη.

Η Αρβύλα (Οι Μπότες) Η αρβύλα χρησιμοποιείτο για να συνθλίβει τα πόδια, σφίγγοντας τη συσκευή με το χέρι ή χρησιμοποιώντας ένα σφυρί για να χτυπάνε τις σφήνες και να συνθλίβονται τα οστά, ωσότου να εκσφενδονιστεί ο μυελός των οστών. Οι άνθρωποι που λιποθυμούσαν καταδικάζονταν περαιτέρω, καθώς η απώλεια των αισθήσεων θεωρείτο τέχνασμα του Διαβόλου για να γλιτώσουν από τον πόνο.

Καύση των ποδιών Πριν από την καύση στη φωτιά, τα πόδια αλείφονταν με λάδι, λαρδί και λίπος. Ένα παραβάν χρησιμοποιείτο για να ελέγχει ή να αυξάνει τον πόνο, καθώς η έκθεση στη φωτιά αυξομειωνόταν για να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή ταλαιπωρία. Επίσης, ως παραλλαγή, ορισμένα θύματα αναγκάζονταν να φορούν μεγάλες δερμάτινες ή μεταλλικές μπότες, στις οποίες έριχναν βραστό νερό ή λιωμένο μόλυβδο.

Κρέμασμα και "Στραπάντο"

Τα χέρια του θύματος ήταν δεμένα πίσω από την πλάτη. Στη συνέχεια, τα τραβούσαν μέχρι το ταβάνι του θαλάμου βασανιστηρίων με μια τροχαλία και σχοινί. Ακολουθούσε εξάρθρωση. Οι Χριστιανοί προτιμούσαν αυτή τη μέθοδο, καθώς δεν άφηνε ορατά σημάδια βασανιστηρίων. Συχνά δένονταν βαριά βάρη στο θύμα, ώστε να αυξήσουν τον πόνο και την ταλαιπωρία. 

Ο στραγγαλισμός ήταν μια πιο ακραία μορφή βασανιστηρίων. Η μέθοδος αυτή συνεπαγόταν την πρόσδεση βαρών που έφταναν τα εκατοντάδες κιλά, τραβώντας τα άκρα από τις κόχες τους. Μετά από αυτό, ο Χριστιανός ιεροεξεταστής απελευθέρωνε γρήγορα το σχοινί ώστε να πέσουν προς το πάτωμα. Το τελευταίο δευτερόλεπτο, ο Χριστιανός ιεροεξεταστής τραβούσε ξανά το σχοινί. Αυτό εξάρθρωνε σχεδόν κάθε οστό στο σώμα του θύματος. Τέσσερις εφαρμογές θεωρούνταν αρκετές για να σκοτώσουν ακόμη και τα πιο δυνατά θύματα.

Πολλοί κρεμόντουσαν και ανάποδα, ωσότου να επέλθει ο στραγγαλισμός.

Το Πιρούνι του Αιρετικού

Αυτή η συσκευή χρησιμοποιείτο συχνά για την φίμωση του θύματος καθ' οδόν προς την πυρά, ώστε να μην μπορεί να αποκαλύψει τι είχε συμβεί στον θάλαμο βασανιστηρίων ή να υπερασπιστεί τον εαυτό του με οποιονδήποτε τρόπο.

Εκδορά της σάρκας

Ο Χριστιανικός κλήρος απολάμβανε το σκίσιμο και την εκδορά της σάρκας. Η Καθολική Εκκλησία έμαθε ότι ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει μέχρι να ξεφλουδίσει το δέρμα του μέχρι τη μέση, ενόσω γδερνόταν ζωντανός. Συχνά, τα εργαλεία θερμαίνονταν μέχρι να γίνουν κόκκινα και χρησιμοποιούνταν στο στήθος των γυναικών και στα γεννητικά όργανα και των δύο φύλων.

Τανάλια Μαστού

Η σιδερένια καρέκλα βασανιστηρίων ήταν γεμάτη με καρφιά. Το θύμα ήταν δεμένο γυμνό, και κάτω από την καρέκλα άναβε φωτιά. Χρησιμοποιούνταν επίσης βαριά αντικείμενα. Τοποθετούνταν πάνω στο θύμα για να αυξήσουν τον πόνο από τα καρφιά. Επιβάλλονταν επίσης χτυπήματα με σφυριά επιβάλλονταν. Συχνά, μαζί με την καρέκλα εφαρμόζονταν και άλλες συσκευές βασανισμού, όπως οι τανάλιες που ξεσκίζουν τη σάρκα, σαν αυτή παρακάτω, και οι μέγγενες που συνθλίβουν τα πόδια.

Καταστροφέας Κρανίου

Αυτό μιλάει από μόνο του. Ο Χριστιανικός κλήρος προτιμούσε τη συσκευή αυτή διότι δεν άφηνε ορατά σημάδια, εκτός αν το κρανίο συνθλίβονταν εντελώς, πράγμα που όντως συνέβαινε.

Η Σχάρα

Η σχάρα, γνωστή και ως σκάλα, ήταν μια άλλη συσκευή που χρησιμοποιείτο ευρέως. Η διαδικασία ήταν να τοποθετείται οριζόντια το γυμνό ή σχεδόν γυμνό θύμα στη σκάλα ή στη σχάρα. Χρησιμοποιούνταν σχοινιά για να δένουν τα χέρια και τα πόδια σαν τουρνικέ. Ο κόμπος μπορούσε να στρίβει σταθερά για να σφίγγουν τα σχοινιά και να τεντώνουν το θύμα, σε σημείο όπου οι μύες και οι σύνδεσμοι να σκίζονται και τα οστά να σπάνε. Συχνά, βαριά αντικείμενα τοποθετούνταν πάνω στο θύμα για να αυξήσουν τον πόνο. Αυτό θεωρείτο από την εκκλησία ως «μια από τις ηπιότερες μορφές βασανιστηρίων».

Η Ρόδα

Το γυμνό θύμα απλώνονταν με το πρόσωπο προς τα κάτω ή στην εξέδρα εκτέλεσης, με τα χέρια και τα πόδια του ανοιχτά και δεμένο σε πασσάλους ή σιδερένιους κρίκους. Ξύλινοι σταυροί τοποθετούνταν κάτω από τους καρπούς, τους αγκώνες, τους αστραγάλους, τα γόνατα και τους γοφούς. Στη συνέχεια, ο ανακριτής έσπαγε το ένα άκρο μετά το άλλο και τη μία άρθρωση μετά την άλλη, συμπεριλαμβανομένων των ώμων και των γοφών, με τη σιδερένια ακμή του τροχού, φροντίζοντας να μην επιφέρει τον θάνατο του θύματος. Υπήρχαν θραύσματα από σπασμένα κόκκαλα, το αίμα πεταγόταν παντού και ολόκληρος ο σκελετός του θύματος ήταν θρυμματισμένος και διαλυμένος. Έπειτα, τα θρυμματισμένα μέλη «πλέκονταν» στις ακτίνες του μεγάλου τροχού.

Ο τροχός πρέπει να είναι ένα από τα πιο φρικιαστικά όργανα βασανιστηρίων. Η ιδέα είναι ότι τα άκρα των θυμάτων θρυμματίζονται και πλέκονται γύρω από τις ακτίνες του τροχού, συνδέοντάς τα με αυτόν.

Η Βίδα Η βίδα ήταν μια συσκευή όπου τοποθετούνταν οι αντίχειρες του θύματος και συνθλίβονταν συστηματικά. Παρόμοιες συσκευές χρησιμοποιούνταν και στα δάχτυλα των ποδιών. Οι βίδες συχνά εφαρμόζονταν ταυτόχρονα με το στραπάντο και άλλες συσκευές βασανιστηρίων, ώστε να προκαλέσουν περισσότερο πόνο.

Το Βασανιστήριο του Νερού Το θύμα απογυμνωνόταν και δενόταν σε έναν πάγκο ή τραπέζι, και τοποθετείτο και πιεζόταν στον λαιμό του ένα χωνί. Στο χωνί έβαζαν νερό από γεμάτες κανάτες, ενώ η μύτη του/της πιεζόταν, αναγκάζοντάς τον/την να καταπιεί. Αφού αυτό επαναλαμβανόταν αρκετές φορές, ώστε το στομάχι του θύματος να είναι έτοιμο να σκάσει, άλλαζαν την κλίση του πάγκου ή του τραπεζιού, με το κεφάλι του θύματος να κοιτάζει προς το πάτωμα. Το νερό στο στομάχι ασκούσε επώδυνη πίεση στους πνεύμονες και την καρδιά του θύματος. Δεν υπήρχε μόνο απίστευτος πόνος, αλλά και η αίσθηση της ασφυξίας. Οι ιεροεξεταστές χτυπούσαν επίσης το στομάχι με σφυριά σε σημείο εσωτερικής ρήξης. Σε μια άλλη παραλλαγή, το θύμα αναγκαζόταν να καταπίνει μεγάλες ποσότητες νερού μαζί με μήκη μπλεγμένου σπάγγου. Οι σπάγγοι στη συνέχεια τραβιόντουσαν βίαια από το στόμα του θύματος, με αποτέλεσμα τον εκσπλαχνισμό.

Η Σιδηρά Παρθένος, γνωστή και ως "Παρθένος Μαρία" Στην μπροστινή πλευρά της συσκευής υπήρχε άγαλμα της Παναγίας, ενώ στο εσωτερικό υπήρχαν αιχμές, κοφτερά μαχαίρια ή καρφιά. Μοχλοί κινούσαν τους βραχίονες του αγάλματος, συνθλίβοντας το θύμα πάνω στα μαχαίρια και τα καρφιά.

Άλλες συσκευές και μέθοδοι:

• Αναγκαστική κατανάλωση τροφίμων με υπερβολικό ποσοστό αλατιού, που είχε ως αποτέλεσμα την ακραία δίψα και στη συνέχεια τη μη παροχή νερού.

• Βύθιση σε βραστό νερό με ασβέστη.

• Τραβήγματα μπρος-πίσω από 2 ή περισσότερους ανακριτές, με σχοινιά συνδεδεμένα με σιδερένιο κολάρο με καρφιά. Αυτό έσκιζε τη σάρκα στο λαιμό του θύματος. Παραλλαγές χρησιμοποιούσαν βίδες που μπορούσαν να σφίγγονται.

• Το σκαμνί προσευχής. Μια σανίδα με καρφιά πάνω στην οποία το θύμα υποχρεωνόταν να γονατίσει.

• Κάλτσες που ήταν εφοδιασμένες με σιδερένια καρφιά.

• Το αργό ψήσιμο των θυμάτων στη φωτιά.

• Το «Περπάτημα της Μάγισσας» συνεπαγόταν τον εξαναγκασμό του θύματος να περπατάει μπρος-πίσω για μέρες μέχρι να εξαντληθεί εντελώς. Μια παραλλαγή αυτού, ήταν το θύμα να κάθεται σταυροπόδι πάνω σε ένα ξύλινο σκαμνί, στερούμενο κίνησης ή ύπνου. Ορισμένα θύματα ήταν μέχρι και 80 ετών.

• «Ρίψη (Thrawing)». Παρόμοιο με το σιδερένιο κολάρο με καρφιά, μόνο που ένα σχοινί ήταν σφιχτά δεμένο γύρω από το κεφάλι και το θύμα το τραβούσαν μπρος-πίσω.

• «Τούρκας». Πρόκειται για μια παραλλαγή της τσιμπίδας που χρησιμοποιούσαν για να βγάζουν τα νύχια.

• Πολλοί ρίχνονταν σε βρώμικα μπουντρούμια χωρίς φως ή ανθρώπινη επαφή, συχνά αλυσοδεμένοι ή περιορισμένοι στο κελί.

• "Χτύπημα πάνω από την αναπνοή": Η παλαιά πεποίθηση ότι η αιμορραγία μιας μάγισσας πάνω από το στόμα και τη μύτη θα έσπαγε το ξόρκι, υποκινούσε τους ανακριτές να σκίζουν τη σάρκα, να καρφώνουν με βελόνες και άλλα όργανα το πρόσωπο του θύματος.

Ο Γαλιλαίος Γαλιλέι, ο διάσημος Ιταλός αστρονόμος και φυσικός, ήταν ένα από τα πιο γνωστά θύματα της Ιεράς Εξέτασης. Μια επιστολή με την οποία επιχειρούσε να αποδείξει την Κοπερνίκεια θεωρία, ότι δηλαδή η Γη δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος, διαβιβάστηκε από ορισμένους εχθρούς του στους ιεροεξεταστές της Ρώμης. Δικάστηκε το 1633 και κρίθηκε ένοχος για αίρεση. Αναγκάστηκε να ανακαλέσει [να αποσύρει δημοσίως τη δήλωσή του] και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη με κατ' οίκον περιορισμό. Το 1979, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' δήλωσε ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία "μπορεί να έκανε λάθος καταδικάζοντάς τον" και συγκρότησε επιτροπή για να μελετήσει την υπόθεση.13 Το 1993, η Καθολική Εκκλησία έδωσε "επίσημα" χάρη στον Γαλιλαίο. Με άλλα λόγια, τον συγχώρεσε για τη διδασκαλία του ότι οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο και όχι γύρω από τη Γη.

Απώλεια ανθρώπινης ζωής:

• Σάλτσμπουργκ, Αυστρία, 1677-1681 πάνω από 100 δολοφονήθηκαν.

• Βασκική περιοχή των Πυρηναίων- 1608, ο δικηγόρος Pierre de Lancre στάλθηκε στην περιοχή για να «ξεριζώσει και να καταστρέψει όσους λάτρευαν Παγανιστικούς Θεούς». Πάνω από 600 βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν.

• Ο δικαστής μαγισσών Henri Boguet περ. 1550-1619 έστειλε στο θάνατο περίπου 600 θύματα στη Βουργουνδία, πολλά από τα οποία ήταν μικρά παιδιά που βασανίστηκαν συστηματικά και στη συνέχεια κάηκαν ζωντανά.

• Μια έγκυος γυναίκα κάηκε ζωντανή και γέννησε πριν πεθάνει από το τραύμα. Το μωρό πετάχτηκε πίσω στις φλόγες.

• Σουηδική πόλη Μόρα, 1669, περισσότεροι από 300 δολοφονήθηκαν. Ανάμεσά τους, 15 παιδιά. Τριάντα έξι παιδιά ηλικίας 9 έως 15 ετών αναγκάστηκαν να περάσουν το γάντι και χτυπήθηκαν με ράβδους πάνω στα χέρια τους μία φορά την εβδομάδα για έναν ολόκληρο χρόνο. Είκοσι από τα μικρότερα παιδιά, όλα κάτω των 9 ετών, μαστιγώθηκαν στα χέρια τους στην πόρτα της εκκλησίας για 3 Κυριακές στη σειρά. Πολλά άλλα χτυπήθηκαν σκληρά για αδικήματα μαγείας.

• Στη Σκωτία, υπό την εξουσία του Όλιβερ Κρόμγουελ, το 1661 δολοφονήθηκαν συνολικά 120 μέσα σε έναν μόνο μήνα. Οι εκτιμήσεις για το σύνολο των νεκρών ανέρχονται σε 17.000 μεταξύ του 1563 και του 1603.

• Στο Βίρτσμπουργκ της Γερμανίας, ο Καγκελάριος έγραψε μια παραστατική περιγραφή το έτος 1629:
  
  "...υπάρχουν τριακόσια παιδιά τριών ή τεσσάρων ετών, τα οποία λέγεται ότι είχαν συνουσία με τον Διάβολο. Έχω δει παιδιά επτά ετών να θανατώνονται και γενναία μικρά μαθητάκια δέκα, δώδεκα, δεκατεσσάρων και δεκαπέντε ετών..."
  
  Μεταξύ των ετών 1623 και 1633, περίπου 900 «μάγισσες» θανατώθηκαν σε όλο το Βίρτσμπουργκ. Αυτό διεξαγόταν σε μεγάλο βαθμό από τους Ιησουίτες.

• Ο Χρονικογράφος του Treves ανέφερε το 1586 ότι ολόκληρος ο γυναικείος πληθυσμός δύο χωριών εξοντώθηκε από τους ιεροεξεταστές. Μόνο δύο γυναίκες έμειναν ζωντανές.

• Γνωστές περιπτώσεις περιλαμβάνονταν οι Ναΐτες Ιππότες, η Ιωάννα της Λωραίνης που αλυσοδέθηκε από τον λαιμό, τα χέρια και τα πόδια και κλείστηκε σε ένα στενό σιδερένιο κλουβί, ο Γαλιλαίος, ο οποίος δήλωσε ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο και δεν ήταν το κέντρο του σύμπαντος όπως δίδασκε η εκκλησία (βλ. παραπάνω).

Οι παραπάνω αναφορές προέρχονται από το Cassel Dictionary of Witchcraft του David Pickering.

Την Κυριακή, 12 Μαρτίου 2002, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' ζήτησε συγγνώμη για τα «λάθη της εκκλησίας του τα τελευταία 2000 χρόνια».

ΠΗΓΕΣ:

¹ The Dark Side of Christian History, της Helen Ellerbe, σελ. 124
² Cassel Dictionary of Witchcraft, του David Pickering, κεφάλαιο για τη "Γερμανία", σελ. 108
³ Cassel Dictionary of Witchcraft, του David Pickering, κεφάλαιο για την "Ιερά Εξέταση", σελ. 146
⁴ World Book Encyclopedia, κεφάλαιο για την "Ιερά Εξέταση" ©1989
⁵ Wizards and Sorcerers, του Tom Ogden, κεφάλαιο για την "Ιερά Εξέταση"
⁶ The Dark Side of Christian History, της Helen Ellerbe, σελ. 77
⁷ Wizards and Sorcerers, του Tom Ogden, κεφάλαιο για την "Ιερά Εξέταση"
⁸ The Dark Side of Christian History, της Helen Ellerbe, σελ. 77
⁹ Wizards and Sorcerers, του Tom Ogden
¹⁰ The Dark Side of Christian History, της Helen Ellerbe, σελ. 80
¹¹ Cassel Dictionary of Witchcraft, του David Pickering κεφάλαιο για τα "Βασανιστήρια"
¹² Cassel Dictionary of Witchcraft, του David Pickering, κεφάλαιο για τα "Βασανιστήρια"
¹³ World Book Encyclopedia, κεφάλαιο για τον "Γαλιλαίο" ©1989

ΕΚΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ