Το ακόλουθο άρθρο αποτελείται από αποσπάσματα από το βιβλίο «Η Βίβλος του Λευκού» του Ben Klassen:
Ο πόλεμος κατά του Γερμανικού λαού ως τέτοιου χρονολογείται εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Αυτό το δείξαμε περαιτέρω στο προηγούμενο κεφάλαιό μας για τον αδυσώπητο πόλεμο μεταξύ των παρασιτικών Εβραίων και των άτυχων θυμάτων τους.
Τα έδωσαν όλα σε έναν από τους πιο ξέφρενους, κακόβουλους πολέμους προπαγάνδας που έχει δει ποτέ ένας αφελής και ακατανόητος κόσμος. Εν ολίγοις, η Ιουδαία κήρυξε Ολοκληρωτικό Πόλεμο στη Γερμανία και τον Χίτλερ - οικονομικά, προπαγανδιστικά, στρατιωτικά, οικονομικά, φυλετικά και σε κάθε άλλη πτυχή που ήταν στη δύναμή της - και αυτή η δύναμη, όπως θα δούμε, ήταν τρομερή. Πριν ο Χίτλερ κουνήσει, ή προλάβει να κουνήσει έστω και το μικρό του δαχτυλάκι εναντίον τους, οι Εβραίοι ήταν έτοιμοι και δεν έχασαν χρόνο για να ξεκινήσουν μια μαζική παγκόσμια εκστρατεία εναντίον του. Για να καταδείξουμε αυτό το προφανές γεγονός θα παραθέσουμε και πάλι τα λόγια των ίδιων των Εβραίων και του Τύπου τους σε ένα περιορισμένο δείγμα. Υπάρχουν τόμοι αποδεικτικών στοιχείων, αλλά αυτά τα λίγα αποσπάσματα θα πρέπει να απεικονίσουν το σημείο πειστικά.
Ήδη από τον Αύγουστο του 1933, ο Samuel Untermeyer, πρόεδρος της Παγκόσμιας Εβραϊκής Οικονομικής Ομοσπονδίας, συγκάλεσε ένα μεγάλο συνέδριο Εβραίων ηγετών από όλο τον κόσμο για να κηρύξουν πόλεμο στη Γερμανία στο όνομα των Εβραίων. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Επιστρέφοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη συνάντηση αυτή, ο Untermeyer εκφώνησε ομιλία στον ραδιοφωνικό σταθμό WABC (N.Y.) στις 6 Αυγούστου 1933, στην οποία ανακοίνωσε ότι οι Εβραίοι του κόσμου είχαν κηρύξει πόλεμο στη Γερμανία και θα την άφηναν να πεθάνει από την πείνα. Αυτό συνέβη πολύ πριν από την ανάληψη οποιασδήποτε δράσης εναντίον οποιουδήποτε Εβραίου και έξι χρόνια πριν από την έναρξη της στρατιωτικής δράσης το 1939.
«Είμαστε σε πόλεμο μαζί του (με τον Χίτλερ) από την ημέρα που απέκτησε την εξουσία», ανέφερε η εφημερίδα London Jewish Chronicle στις 8 Μαΐου 1942 στο “Κήρυγμα της Εβδομάδας”.
Ο ραββίνος M. Perlzweig, επικεφαλής του βρετανικού τμήματος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Κογκρέσου, μιλώντας στον Καναδά, δήλωσε «Το Παγκόσμιο Εβραϊκό Κογκρέσο βρίσκεται σε πόλεμο με τη Γερμανία εδώ και επτά χρόνια». (Toronto Evening Telegram, 26 Φεβρουαρίου 1940).
Η ολλανδοεβραϊκή εφημερίδα Centraal-Blaad Voor Israeliten in Nederland δήλωσε στις 13 Σεπτεμβρίου 1939: «Τα εκατομμύρια των Εβραίων που ζουν στην Αμερική, την Αγγλία και τη Γαλλία, τη Βόρεια και τη Νότια Αφρική και, για να μην ξεχνιόμαστε, εκείνοι που ζουν στην Παλαιστίνη, είναι αποφασισμένοι να φέρουν τον πόλεμο της εξόντωσης εναντίον της Γερμανίας στο τέλος του».
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνη την περίοδο (13 Σεπτεμβρίου 1939) ο πόλεμος ήταν λιγότερο από δύο εβδομάδων, δεν είχαν δημιουργηθεί, ούτε καν ισχυρίζονταν ότι υπήρχαν, στρατόπεδα συγκέντρωσης, θάλαμοι αερίων κ.λπ. για Εβραίους ή οποιονδήποτε άλλο (Η όλη ιστορία με τους «θαλάμους αερίων» δεν ήταν παρά ένα ακόμη εβραϊκό ψέμα, όπως θα δούμε σε άλλο κεφάλαιο).
Η εφημερίδα Chicago Jewish Sentinel, στις 8 Οκτωβρίου 1942, δήλωσε: «Οι θάλαμοι αερίων του Σικάγο είναι ένα από τα σημαντικότερα θέματα που έχουν σχέση με την εβραϊκή κοινωνία: «Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος διεξάγεται για την υπεράσπιση των θεμελιωδών αρχών του Ιουδαϊσμού». Πράγματι έτσι ήταν. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, για λογαριασμό των ίδιων των Εβραίων. Το ήξεραν, το υποκίνησαν, το διέπραξαν, το σκηνοθέτησαν, Οι αφελείς και ευκολόπιστοι γκόιμ, εν τω μεταξύ, έσφαζαν ο ένας τον άλλον με μανία, χωρίς να γνωρίζουν, ή χωρίς να θέλουν να γνωρίζουν, ποιοι ήταν οι πραγματικοί δράστες, οι πραγματικοί εγκληματίες πολέμου.
Ο Vladimir Jabotinsky, Εβραίος κομμουνιστής και ιδρυτής της τρομοκρατικής οργάνωσης Irgun, έγραψε στο τεύχος Ιανουαρίου 1934 της Natcha Retch: «Ο αγώνας κατά της Γερμανίας διεξάγεται εδώ και μήνες από κάθε εβραϊκή κοινότητα, συνέδριο, εμπορική οργάνωση, από κάθε Εβραίο στον κόσμο. Υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι ο δικός μας ρόλος στον αγώνα θα έχει γενική αξία. Θα εξαπολύσουμε έναν πνευματικό και υλικό πόλεμο όλου του κόσμου εναντίον της Γερμανίας. Η φιλοδοξία της Γερμανίας είναι να ξαναγίνει μεγάλο έθνος, να ξανακατακτήσει τα χαμένα εδάφη και τις αποικίες της. Τα εβραϊκά μας συμφέροντα από την άλλη πλευρά απαιτούν την πλήρη καταστροφή της Γερμανίας. Το Γερμανικό έθνος είναι συλλογικά και ατομικά ένας κίνδυνος για εμάς τους Εβραίους».
Ο Χίτλερ, του οποίου το ενδιαφέρον δεν αφορούσε μόνο τους Γερμανούς, κατανόησε το θανατηφόρο πρόγραμμα του παρασιτικού Εβραίου. Παρακάλεσε μάταια την Αγγλία να μην παίξει το εβραϊκό παιχνίδι. Μιλώντας τον Σεπτέμβριο του 1939, είπε:
«Σε πολλές περιπτώσεις έχω προσφέρει τη φιλία του Γερμανικού λαού στην Αγγλία και τον Αγγλικό λαό. Ολόκληρη η πολιτική μου οικοδομήθηκε πάνω στην ιδέα αυτής της κατανόησης. Πάντα με απέρριπταν... Γνωρίζουμε ότι ο Βρετανικός λαός στο σύνολό του δεν μπορεί να καταστεί υπεύθυνος. Είναι αυτή η εβραϊκή πλουτοκρατική και δημοκρατική άρχουσα τάξη που μισεί το Ράιχ μας».
Εκ μέρους της μη εβραϊκής άρχουσας τάξης πρέπει να επισημανθεί ότι όσοι συμπορεύτηκαν με τους Εβραίους ήταν σε μεγάλο βαθμό "τζαμπέζ-γκόιμ", άνθρωποι όπως ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, προδότες που πληρώνονταν από τους Εβραίους ή βρίσκονταν υπό τον έλεγχο και τον εξαναγκασμό τους. Ήταν τόσο σταθερός αυτός ο εβραϊκός έλεγχος επί του Βρετανικού λαού (καθώς και των Γάλλων, Αμερικανών, Πολωνών και άλλων), ώστε οι Εβραίοι κατάφεραν στην πραγματικότητα να βυθίσουν τον κόσμο σε έναν αδελφοκτόνο πόλεμο καταστροφής τέτοιας κλίμακας που ο κόσμος δεν είχε ξαναδεί.
Ορισμένοι από τους Εβραίους ήθελαν να εξοντώσουν όσους Γερμανούς επέζησαν από τις καταστροφές του πολέμου με στείρωση. Ο Theodore N. Kaufman, διευκρινίζοντας το πρόγραμμα στο βιβλίο με τίτλο "Η Γερμανία πρέπει να αφανιστεί", είπε με στείρωση. «Για να επιτευχθεί ο σκοπός της εξαφάνισης των Γερμανών θα ήταν απαραίτητο να αποστειρωθούν μόνο περίπου 48.000.000 - αριθμός που αποκλείει, λόγω της περιορισμένης δυνατότητάς τους να τεκνοποιήσουν, τους άνδρες άνω των 60 ετών και τις γυναίκες άνω των 45 ετών...».
Με την πείνα. Άλλες ομάδες Εβραίων ήθελαν να εξοντώσουν τους Γερμανούς με πείνα. Ένας διαβόητος υποστηρικτής της μεθόδου ήταν ο Henry Morgenthau, Jr., Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Ρούσβελτ. Το ακόλουθο απόσπασμα προέρχεται από τα απομνημονεύματα του Cordell Hull, ο οποίος ήταν υπουργός Εξωτερικών στην ίδια κυβέρνηση.
«Το σχέδιο του Morgenthau, πρόσθεσα, θα εξαφάνιζε τα πάντα στη Γερμανία εκτός από τη γη, και οι Γερμανοί θα έπρεπε να ζήσουν στη γη αυτή. Αυτό σήμαινε ότι μόνο το 60% του Γερμανικού πληθυσμού θα μπορούσε να συντηρηθεί από τη Γερμανική γη και το υπόλοιπο 40% θα πέθαινε».
Οι Γερμανοί λεηλατούνται και λιμοκτονούν. Μια εκδοχή του μοχθηρού εβραϊκού σχεδίου εφαρμόστηκε στην πραγματικότητα για μια περίοδο αμέσως μετά τον πόλεμο. Τεράστιες ποσότητες κάθε είδους μηχανημάτων, εργοστασίων και τροχαίου υλικού που επέζησαν του πολέμου μεταφέρθηκαν στην κομμουνιστική Ρωσία.
Βλέποντας όλα αυτά, ο R. R. Stokes, ένας βουλευτής του Labor στη Βρετανία δήλωσε τότε:
«Σήμερα στη Γερμανία, 6 μήνες μετά τη νίκη μας, σκάβονται τάφοι για ανθρώπους που δεν έχουν ακόμη πεθάνει, ανθρώπους που θα πεθάνουν από την πείνα μέσα στους επόμενους μήνες».
Ο γερουσιαστής των ΗΠΑ William Langer της Βόρειας Ντακότα δήλωσε για το σχέδιο Morgenthau και οι παρατηρήσεις του καταχωρήθηκαν στα πρακτικά του Κογκρέσου στις 18 Απριλίου 1946: «Ο κ. Morgenthau βρίσκεται τώρα καταδικασμένος ενώπιον της συνείδησης του κόσμου ως υποκινητής της συστηματικής εξόντωσης του γερμανόφωνου λαού. Ο φάκελος αποδεικνύει περαιτέρω, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι αυτοί οι φανατικοί και αντιδραστικοί αρχιερείς του μίσους και της εκδίκησης δεν θα μπορέσουν ποτέ να υπερασπιστούν τη συνωμοσία τους μπροστά στο κριτήριο της ανθρώπινης λογικής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας». Εφευρέθηκε η απάτη των 6 εκατομμυρίων. Μόνο χάρη στην αντίδραση ανθρώπων όπως του γερουσιαστή Λάνγκερ, που δεν μπορούσαν να χωνέψουν τη μοχθηρή δολοφονική συνωμοσία του εβραϊκού δικτύου, δεν πραγματοποιήθηκε το εβραϊκό πρόγραμμα στείρωσης του Γερμανικού λαού, ή το πρόγραμμα λιμοκτονίας του, ή ένας συνδυασμός και των δύο. Με το να μαστιγώνουν το μίσος για τα υποτιθέμενα «έξι εκατομμύρια» σε μια φρενίτιδα οι Εβραίοι σχεδόν, αλλά όχι ακριβώς, πέτυχαν τον στόχο τους για μαζική δολοφονία της Γερμανικής φυλής.