Είναι σημαντικό για κάθε Πνευματικό Σατανιστή να κατανοήσει ότι ο εχθρός είναι η πηγή αυτού που αποκαλούμε θεμελιωδώς «κακό».
Αυτό που αναφερόμαστε ως «κακό» στη φύση είναι μια εσφαλμένη ονομασία. Αντί για αληθινή κακία, αντιπροσωπεύει φυσικές καταστάσεις που διέπονται από νόμους σχεδιασμένους να δημιουργούν αντιθέσεις. Αυτές οι προκλήσεις υπάρχουν για να ξεπεραστούν από εξελισσόμενες οντότητες, προωθώντας την ανάπτυξη και την πρόοδο. Η ιδέα του «κακού» σε αυτό το πλαίσιο είναι απλώς μια ανθρώπινη ερμηνεία αυτών των αναγκαίων αγώνων.
Ορισμένες οντότητες που έχουν κολλήσει σε αυτό το σύμπαν και δεν μπορούν να εξελιχθούν, ευδοκιμούν με αυτό που αναφέρουμε ως «Κακό». Αυτό έχει γίνει μια αντικειμενική πραγματικότητα για οντότητες που βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο, όπως αυτές του εχθρού.
Ο εχθρός προσπαθεί να σπρώξει την ανθρωπότητα προς τα κάτω και προσπαθεί να εμποδίσει την ανθρώπινη πρόοδο. Η ανθρώπινη πρόοδος, ιδίως η σωστή πνευματικότητα, θα μείωνε και θα μείωνε σταδιακά το «κακό» σε αυτόν τον κόσμο.
Ο εχθρός ευδοκιμεί στην άγνοια και θέλει να την προμηθεύσει. Την έχουν ανάγκη όπως ένα κουνούπι χρειάζεται το αίμα των θυμάτων του.
Το κακό, όπως το ορίζω εδώ, είναι η άγνοια. Τα περισσότερα «κακά» πράγματα σε αυτόν τον κόσμο οφείλονται στην άγνοια, στη συρρικνωμένη αντίληψη ή στην αναλήθεια. Όσο πιο κοντά βρίσκεται κανείς με αυτά, τόσο περισσότερο γίνεται «κακός» και αρνητικός απέναντι στον εαυτό του και στους άλλους.
Ο Πνευματικός Σατανισμός δεν είναι ενάντια στο «κακό». Το αναγνωρίζουμε ως μέρος της φυσικής τάξης, αλλά είμαστε ενάντια στην άγνοια.
Αυτή είναι η βασική μας διαφορά. Αντί να ισχυριζόμαστε αδρανώς ότι «πολεμάμε το κακό», απλά λέμε ότι πολεμάμε την ηλιθιότητα, την άγνοια και την έλλειψη γνώσης - τις πηγές του συμπτώματος που ονομάζουμε «κακό».
Η έλλειψη διαφώτισης είναι η φυσική πηγή όλων όσων αποκαλούμε «κακό», και επίσης το αναγκαίο κακό οφείλεται σε αυτό. Είμαστε σκλάβοι των συνθηκών που προμηθεύουν το κακό.
Ένα πολύ βασικό παράδειγμα εδώ είναι το παράδειγμα ενός κλέφτη. Ένας κλέφτης ή ένας δολοφόνος έχει γίνει έτσι ίσως επειδή ο πολιτισμός του δεν ξέρει πώς να δημιουργεί τροφή. Οι περισσότεροι φυσιολογικοί άνθρωποι κάνουν εγκλήματα και τέτοια πράγματα για λόγους ανάγκης, αλλά όχι όλοι.
Αν πάλι τότε το έγκλημα συνέβη μόνο λόγω εσωτερικής κακίας, ζήλιας, κακίας, απληστίας ή ανάγκης για εκδίκηση, τότε και πάλι, η βλακεία και η άγνοια ήταν υψηλές και δεν έφτασαν στο επίπεδο να διδάξουν σε αυτό το άτομο αξίες και πειθαρχία.
Κανείς δεν δίδαξε τότε σε αυτό το άτομο πώς να χρησιμοποιεί την απληστία ή την ανάγκη για εκδίκηση για την αυτοανάπτυξη. Η εκπαίδευση εδώ θα νικούσε την άγνοια. Το καθαρό κακό είναι παρόν σε οριακό αριθμό περιπτώσεων- είναι αλήθεια, υπάρχει. Αλλά δεν είναι μια πραγματικότητα τόσο σταθερή όσο νομίζουμε.
Από την άλλη, αν η αιτία του λάθους είναι ακόμη βαθύτερη, η λύση είναι ακόμη περισσότερη γνώση. Μέχρις ότου, στο τέλος, το ζήτημα να λυθεί.
Με τα παραπάνω εξαλείφεται το «κακό» με την ευρεία έννοια. Για παράδειγμα, η εμφάνιση του «κακού» ενός λιμού δεν λύνεται με το να μιλάμε εναντίον του λιμού, αλλά με το να έχουμε τη ΓΝΩΣΗ να αποτρέψουμε τον εν λόγω λιμό με τη γεωργία ή την επιστήμη.
Τα αβρααμικά προγράμματα και εκείνα που προέρχονται από τον εχθρό έχουν προμηθεύσει και δημιουργήσει ατελείωτο κακό σε αυτόν τον κόσμο, καθώς κήρυτταν κατά της γνώσης, της κατανόησης, της μάθησης και γενικά όλων όσων προμηθεύουν το όμορφο και το καλό σε αυτόν τον κόσμο.
Στη συνέχεια, επειδή ευδοκιμούν από τις συνέπειες του «κακού», δηλαδή τη δυστυχία που φέρνει, τα προβλήματα των ανθρώπων, τις καθησυχασμένες πληγές τους που θα παραμένουν για πάντα μέχρι να θεραπευτούν, βάζουν ένα ψεύτικο σήμα ότι «πολεμούν το κακό».
Καμία από τις πηγές του «Κακού» δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ. Στην πραγματικότητα, προστάτευαν, προμήθευαν και φρόντιζαν αυτές οι πηγές του κακού να φτάσουν στην υψηλότερη εξουσία του κόσμου μας, οδηγώντας την κοινωνία σε ερείπια.
Όσο περισσότερο βασιλεύει η άγνοια, η ανοησία και η έλλειψη παιδείας, τόσο περισσότερο ο Χριστιανισμός και τα εχθρικά προγράμματα αποκτούν ισχυρά ερείσματα.
Το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, που υιοθέτησε αυτά τα συστήματα και τα πήρε στα σοβαρά, έμεινε σε ερείπια. Εκείνοι που δεν τα πήραν στα σοβαρά εξακολουθούν να υπάρχουν και να προοδεύουν μέχρι σήμερα.
Στην Αραβία, για παράδειγμα, τα καλύτερα μέρη τόσο πνευματικά όσο και πολιτιστικά εξακολουθούν να παραμένουν εκείνα που έχουν υιοθετήσει λιγότερο τα εχθρικά προγράμματα. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη και, φυσικά, στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτό το «κακό» που όρισαν με λανθασμένη ορολογία, αυτό που ο Χριστιανισμός αναφέρει ως «Κακό», είναι ακριβώς αυτό που μας ΚΑΛΥΠΤΕΙ από το εσωτερικό μας κακό και το να πέφτουμε θύματά του. Αυτή η λύση είναι ο πνευματικός διαφωτισμός.
Στην ουσία, πήραν την πηγή όλων όσων θα μας εξελίσσουν και την ονόμασαν «κακό». Στη συνέχεια, οι άνθρωποι προγραμματίστηκαν να σφαγιάζουν και να επιτίθενται στην πηγή της δικής τους διαφώτισης, που είναι οι Θεοί, οι πολιτισμοί τους, η επιστήμη, η λογική, η λογική και οτιδήποτε θετικό.
Προοδευτικά, αυτός ο νοητικός ιός πράγματι πέτυχε και αυτοκαταστρέψαμε ένα μεγάλο μέρος της δικής μας καλοσύνης, όπως η γνώση, η επιστημονική πρόοδος, η κοινωνική πρόοδος ή ακόμη και ορισμένοι πολιτισμοί που κατέρρευσαν εντελώς από εσωτερική κατάρρευση.
Ο εχθρός αποκλείει και κλείνει τους ανθρώπους από όλους τους δρόμους ανάπτυξης που θα συρρικνώσουν το «κακό», ενώ κηρύττει δόλια εναντίον του, δημιουργώντας έτσι έναν κόσμο γεμάτο κακό, βλακεία και δυστυχία.
Αν θέσετε εκτός νόμου τον διαλογισμό και τη διαφώτιση, είναι θέμα χρόνου ο κόσμος να αναλωθεί σε ένα μοιραίο καθοδικό σπιράλ προς την καταδίκη. Αυτοί είναι οι φυσικοί νόμοι που παίζουν. Το γεγονός ότι οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες, οι Ασσύριοι ή οι Άριοι στην Ινδία και τόσοι άλλοι επέμεναν τόσο πολύ στους Θεϊκούς Κανόνες είναι επειδή χωρίς αυτούς, η ύπαρξή μας είναι αμφισβητήσιμη.
Ακόμα κι αν κάποιος επιδιώκει να επωφεληθεί από αυτή την πράξη αφαίρεσης αυτών των μεγάλων Αληθειών από την ανθρωπότητα, αυτή η καθοδική σπείρα θα καταστρέψει τελικά τα πάντα στο πέρασμά της, καταναλώνοντας και αυτά. Ο εχθρός δεν το καταλαβαίνει αυτό, και φαίνεται ότι δεν νοιάζεται για τις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς.
Έτσι, το φωτισμένο άτομο πρέπει επίσης να αναζητήσει ασφαλείς και νόμιμους τρόπους για να τους σταματήσει.
Σε πλήρη αντίθεση με τον εχθρό, εμείς δεν κηρύττουμε «ενάντια στο κακό». Θέλουμε να το εξετάσουμε και να το θεραπεύσουμε. Μιλάμε για το τι είναι ρεαλιστικά, για την αναγκαιότητά του, για τις πηγές του και για το πώς μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι με αυτό.
Μιλάμε για την ανοδική και αιώνια σπείρα της Αλήθειας, την κίνηση προς την Αλήθεια, και επιτρέπουμε και κηρύττουμε ως αρετές όλα όσα θα μας οδηγήσουν σε αυτή τη μεγάλη επίτευξη της κατάστασης της εσωτερικής πνευματικής Σάτυα, δηλαδή τη συνειδητοποίηση της Αιώνιας Αλήθειας.
Για το λόγο αυτό, οι προγονικές μας θρησκείες συσχετίζουν πάντοτε την Αιώνια Αλήθεια με αυτό που στα αρχαία ελληνικά ονομάζουμε «Αγαθό», το οποίο, ελλείψει καλύτερης λέξης, είναι η παγκόσμια σταθερά του «Καλού».
Όχι το «Καλό» που απαλλάσσεται από το «Κακό», αλλά η αληθινή καλοσύνη που είναι αποτέλεσμα της πραγματικής διαφώτισης.
Οι Θεοί μας ονομάζονται «Αγαθοί Δαίμονες», που σημαίνει στα Αρχαία Ελληνικά «Καλοί, ευεργετικοί Δαίμονες» ή οι Δάσκαλοι του “Αγαθού”, δάσκαλοι της καλοσύνης, τα όντα που μας διδάσκουν τη δικαιοσύνη και τους νόμους του σύμπαντος.
Ο Πνευματικός Σατανισμός απομακρύνει την ψυχή από αυτόν τον ατέλειωτο βρόγχο της άγνοιας. Είναι το σπάσιμο του απελπιστικού βρόχου της πτώσης της ανθρώπινης ψυχής. Όταν σπάσει αυτός ο βρόχος, η ψυχή αρχίζει να ανυψώνεται σε υψηλότερα επίπεδα φωτός και κατανόησης.
Κινούμαστε τότε προς τα πάνω, προς την κατάλληλη φυσική ισορροπία, προς τον ουρανό της κατανόησης του τσάκρα του στέμματος, μακριά από την άγνοια. Την αφήνουμε πίσω μας κάθε μέρα, και τότε μας αφήνει και αυτή.
Ο Πνευματικός Σατανισμός είναι το μονοπάτι για να αναγνωρίσουμε και τελικά να ανυψωθούμε πάνω από το κακό. Όπως λέει ο εχθρός περιχαρής, «τα μάτια τους άνοιξαν».
Η αληθινή συνείδηση αναδεικνύει στην επίγνωσή μας την ικανότητα να αναγνωρίζουμε το κακό, και μόνο τότε μπορεί να νικηθεί και να κατακτηθεί το κακό. Πρέπει κανείς να αποκτήσει την όραση των Θεών για να το δει, να το κατανοήσει, προκειμένου να ανυψωθεί τελικά πάνω από αυτό.
Αρχιερέας Hooded Cobra 666