III. ΔημιουργίαΗ δημιουργία και η γέννηση είναι συνώνυμες.Στο Σύμπαν υπάρχει μια φυσική τάση προς την καταστροφή. Σε ένα τέτοιο Σύμπαν, η καταστροφή είναι απαραίτητη, αλλά δεν είναι το ύψιστο επίτευγμα. Υπάρχει κάτι ανώτερο.Λόγω του φυσικού αυτού νόμου, πρέπει να επικεντρώνουμε τις δημιουργικές μας δυνάμεις ως ανθρώπινα όντα στο καλύτερο, και στην δική μας ζωή και στις ζωές των άλλων.Ένα κτήριο μπορεί να καταστραφεί ακαριαία από ναπάλμ ή από βόμβα, αλλά μπορεί να χρειαστούν δέκα χρόνια για να χτιστεί. Το κτήριο πάντα θα φέρει την σημασία της ζωής, ενώ η βόμβα πάντα θα ενσαρκώνει την έννοια του θανάτου.Σε αυτήν την περίπτωση, η δημιουργία είναι μια ιερή και χρονοβόρα διαδικασία· αλλά και η πιο ικανοποιητική. Η καταστροφή είναι το αντίβαρό της.Ομοίως, ένας άνθρωπος μπορεί να πεθάνει ξαφνικά από κάποια καταστροφική δύναμη, ενώ η ανατροφή, η διδασκαλία και η διαμόρφωση ενός σωστού ανθρώπου, απαιτεί πολλά χρόνια.Η ζωή είναι η διαδικασία της δημιουργίας και πρέπει να την αγαπάμε ως το ιερότερο στοιχείο του Σύμπαντος, ως την μορφή της δημιουργίας. Ευλογούνται αυτοί που δημιουργούν την ζωή.
Παραβολή:Ένας Μαθητής που ήταν καινούριος αλλά επεδίωκε την ιερότητα, ρώτησε την Αστάρτη: "Βασίλισσα, ένας Ναός σου καταστρέφεται, να πάω εκεί να τον προστατεύσω; Με αυτό θα σε τιμήσω, έτσι δεν είναι;"Η Αστάρτη απάντησε: "Όχι, να μην πας. Η τιμή μου κατοικεί μέσα σου και όχι στα μάρμαρα, αυτά θα αφανιστούν όπως είναι."Ο Μαθητής έμεινε σαστισμένος και άρχισε να κλαίει, πέφτοντας κάτω: "Γιατί, Βασίλισσά μου, να αποδεχτείς τέτοια αυθάδεια;"Έπειτα άκουσε την απάντηση: "Γιατί υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να δεις, που μπορούμε να δούμε εμείς τα υπέρτατα Όντα. Πρέπει να δημιουργήσεις αυτόν τον Ναό, όχι να τον καταστρέψεις. Μην είσαι σαν αυτούς, τους τυφλούς καταστροφείς. Εκεί που καταστρέφουν και αφαιρούν, εσύ να δημιουργείς και να βελτιώνεις· όπως είναι τα μάρμαρα που θα σπάσουν, έτσι θα είναι και οι ταφόπλακές τους...""Τώρα", συνέχισε η Αστάρτη, "Πάρε την οικογένειά σου και πηγαίνετε να κρυφτείτε σε μια σπηλία, πιστέ μου, διότι δεν είσαι άμυαλος καταστροφέας σαν τους άλλους." Η Αστάρτη τότε εξαφανίστηκε στους Αιθέρες.
Σαστισμένος, ο Μαθητής έτρεξε πίσω στους άλλους και φώναξε: "Η Αστάρτη μάς είπε να μην καταστρέψουμε τον Ναό!" - "Σήκω φύγε από εδώ Αιρετικέ, πριν σφάξουμε και εσένα!", του απάντησαν οι Ζηλωτές. Ο Μαθητής έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε για το σπίτι του και φώναξε την γυναίκα και τα παιδιά του να βγουν έξω, το οποίο και έκαναν. Πρόλαβαν να μπουν στην σπηλία την τελευταία στιγμή, ενώ η πόλη καιγόταν.Γέλαγαν όσο κατέστρεφαν, χαίρονταν όσο σφάγιαζαν, και τίποτα δεν απέμεινε από το Ιερό οικοδόμημα. Οι Ζηλωτές σκότωσαν πολλούς, συμπεριλαμβανομένου ενός κακόμοιρου ψαρά, που απλώς ειδοποίησε τον κόσμο ότι έρχεται μεγάλη καταιγίδα.Μέσα στην τυφλή καταστροφή, σκότωσαν και τον ψαρά στο πλαίσιο της "Αίρεσης" και στο "Όνομα του Νέου Θεού". Την επόμενη μέρα, όσο οι Ζηλωτές κοιμούνταν, χοντρό χαλάζι και πλημμύρα έπληξαν το χωριό, όπου οι περισσότεροι πέθαναν είτε από τους χοντρούς χαλαζόκοκκους, είτε πνιγόμενοι στην πλημμύρα, χωρίς κανένα καταφύγιο. Δεν υπήρχε Ναός να κρυφτούν, αλλά αν υπήρχε θα προστατεύονταν. Καταστράφηκαν οι καλλιέργειες και ο κόσμος δεν είχε πού να κρυφτεί. Ο ευσεβής όμως που άκουσε την Θεά, κρύφτηκε στην σπηλία και επέζησε. Μέσα σε αυτήν, ο ψαράς είχε κρύψει αρκετά ψάρια, με τα οποία μπορούσε να τραφεί η οικογένειά του για δύο μήνες, θαμμένα σε ξύλινα κουτιά με αλάτι.Τότε εμφανίστηκε η Αστάρτη και του είπε: "Μαθητή μου, καταλαβαίνεις τώρα την αβεβαιότητα της Ζωής και της Ύπαρξης; Θα μπορούσαν να είχαν βάλει τους σταυρούς και να άλλαζαν την Αρχιτεκτονική, αλλά κατέστρεψαν ανελέητα αυτό που θα τους φύλασσε σε δύσκολες στιγμές. Μεγάλη θα είναι η κατάρα πάνω τους για γενεές πολλές, αλλά όχι για τους δικούς σου, εκείνοι θα είναι ευλογημένοι."Η Αστάρτη, θλιμμένη, συνέχισε:"Ομοίως, ένα άλλο ευσεβές μέλος της φυλής σου σκότωσε τον ψαρά του χωριού, επειδή θεώρησε απερίσκεπτα ότι αυτά που έλεγε ήταν "λανθασμένα" - τώρα η πείνα έπληξε και την δική σου Γη. Πρέπει να μάθεις να δημιουργείς όταν πρέπει και να καταστρέφεις μόνο όταν είναι απαραίτητο, ή όταν δεν μπορεί να υπάρξει δημιουργία. Έθαψα τους Ζηλωτές γιατί διαστρέβλωσαν τις Δυνάμεις μου. Εάν πίστευαν σε εμένα, θα είχαν καταβάλει μια ειλικρινή προσπάθεια να δημιουργήσουν το οτιδήποτε, και θα κατέστρεφαν με κρίση και ποτέ αυθόρμητα. Αυτή είναι η μοίρα των γιων και των κορών της άμυαλης καταστροφής, αλλά όχι η δική σου. Να θυμάσαι αυτές τις λέξεις για όλη την Αιωνιότητα."Αυτά ήταν τα Λόγια της Θεάς καθώς εξαφανίστηκε πάλι στους Αιθέρες.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο στον Πνευματικό Σατανισμό, η δημιουργία πρέπει να βρίσκεται υπεράνω της καταστροφής στην κλίμακα των ηθικών αξιών του ανθρώπου. Και αυτό επειδή όλοι μπορούν να σκοτώσουν ή να καταστρέψουν, αλλά δεν μπορούν όλοι να δημιουργήσουν.Αυτοί που μπορούν να δημιουργήσουν και το κάνουν, είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά, πλησιάζουν στο να γίνουν παιδιά των Θεών.Μια Μαθήτρια ρώτησε την Αστάρτη: "Γιατί η καταστροφή βρίσκεται πιο κάτω από την δημιουργία, και όχι σε ισορροπία με αυτή;"Η Βασίλισσα απάντησε: "Η δημιουργία, κόρη μου, επικυρώνει τον εαυτό της. Αυτό ισχύει επειδή ζούμε σε ένα Σύμπαν όπου η καταστροφή είναι εύκολη, αλλά η δημιουργία είναι πολύ πιο αξιόλογη. Η καταστροφή σχεδιάστηκε με τέτοιον τρόπο στο Σύμπαν, ούτως ώστε όλα τα όντα αυτού του κόσμου να κατανοήσουν την αξία της δημιουργίας, και ούτως ώστε οι άξιες ψυχές να ανακαλύψουν αυτή την Ουράνια δύναμη, που είναι φυλαγμένη για τους γενναίους και τους καλοκάγαθους."
"Βασίλισσα των Δημιουργημάτων και της Δημιουργικής Δύναμης,Δώσε μας την δύναμη να δημιουργήσουμε,Δείξε μας τον δρόμο προς την εμπλουτισμένη δημιουργία,Κάνε μας παιδιά των Θεών και όχι της παρακμής!"
